Read La Sankta Biblio, sen Ĉapelo esparanto Psalmo 102 Bible Online

Psalmo 102 - La Sankta Biblio, sen Ĉapelo esparanto bible

Psalmo 102

¹Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.

²Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.

³Cxar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.

⁴Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, Cxar mi forgesis mangxi mian panon.

⁵De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.

⁶Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.

⁷Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

⁸Cxiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.

⁹Cxar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,

¹⁰Kauxze de Via kolero kaj indigno; Cxar Vi min levis kaj jxetis.

¹¹Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.

¹²Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

¹³Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; Cxar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.

¹⁴Cxar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, Cxarma estas por ili gxia polvo.

¹⁵Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.

¹⁶Cxar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

¹⁷Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.

¹⁸Cxi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

¹⁹Cxar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

²⁰Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

²¹Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

²²Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

²³Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

²⁴Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

²⁵En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.

²⁶Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.

²⁷Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.

²⁸La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.