Read Lamkang 3 Царства 20 Bible Online

3 Царства 20 - Lamkang bible

3 Царства 20

¹Сирскиот цар, синот Адеров, ја собра сета војска своја, и со него имаше триесет и двајца цареви, и коњи и коли, и отиде, па ја опседна Самарија и војуваше против неа.

²И испрати пратеници до Израилскиот цар Ахав во градот,

³и му рече: »Вака вели сирискиот цар: твоето сребро и твоето злато се мои, и твоите жени и најдобрите твои синови се мои.«

⁴Израилскиот цар одговори и рече: »Нека биде според зборот твој, господару мој, царе; јас и сѐ што е мое е твое.«

⁵Претениците повторно дојдоа и рекоа: »Вака вели Адад: испратив да ти кажат, дај ми го среброто свое и златото свое, жените свои и синовите свои.

⁶Затоа, утре, во ова време, ќе ги испратам при тебе слугите свои да ја пребараат твојата куќа и куќите на твоите слуги, и да го земат в раце и да го изнесат сѐ што е скапо за очите твои.«

⁷Израилскиот цар ги повика сите старешини во земјата и рече: »Размислете и гледајте, па тој крои зло; кога испрати при мене за жените и синоивте мои, за среброто и златото мое, јас не му откажав.«

⁸И сите старешини и сиот народ му одговорија: »Не слушај и не се согласувај!«

⁹Потоа тој им одговори на Ададовите пратеници: »Кажете му на мојот господар, царот: сѐ, за кое ти испрати првиот пат по твојот слуга, готов сум да го направам, но ова не можам да го направам.« Тогаш претениците си отидоа и му однесоа одговор.

¹⁰И Адад испрати и му порача: »Нека ми направат тоа и тоа боговите и уште повеќе да ми направат, ако самариската пепел биде доволна по еден грст за сите луѓе што одат по мене.«

¹¹Израилскиот цар одговори и рече: »Кажете му да не се фали оној, кој се опашува како оној, што се распашува.«

¹²Кога ги чу тие зборови Адад, кој пиеше во шаторите заедно со царевите, им рече на слугите свои: »Опседнувајте го градот!« И го опседнаа градот.

¹³И ете, еден пророк пристапи до израилскиот цар Ахав и рече: »Вака вели Господ: го гледаш ли ова цело големо множество? Еве, денес ќе го предадам во твои раце, за да знаеш дека Јас сум Господ.«

¹⁴Ахав запраша: »Преку кого?« Тој одговори: »Вака вели Господ: ‚преку слугите на градските водачи.‘« А Ахав пак праша: »Кој ќе ја почне битката?« Тој му одговори: »Ти.«

¹⁵Ахав ги преброи слугите на градските водачи, и се најде дека се двесте и триесет и двајца; по нив го преброи сиот народ, сите израилски синови, и тие беа седум илјади.

¹⁶тие тргнаа околу пладне. А Адад се беше напил во шаторите заедно со царевите, со триесет и двајцата цареви, кои му помагаа.

¹⁷Најнапред тргнаа градските водачи. И прати синот Адеров да му соопштат на сирискиот цар дека излегле луѓе од Самарија.

¹⁸Тој рече: »Ако се излезени за мир, фатете ги живи; ако, пак, се излезени да војуваат, пак фатете ги живи!«

¹⁹Слугите на градските водачи излегоа од градот, а по нив и војската.

²⁰И секој го убиваше својот противник: Сириците почнаа да бегаат, а Израилците ги гонеа. Сирискиот цар се спаси на коњ со коњицата.

²¹Израилскиот цар излезе, ги заплени коњите и колите и им нанесе голем пораз на Сирците.

²²Тогаш пророкот пристапи до израилскиот цар и му рече: »Оди, поткрепи се, па знај и гледај, што ќе правиш, зашто по една година сирскиот цар пак ќе излезе против тебе.«

²³И му кажаа на сирскиот цар слугите негови: »Нивниот Бог е Бог на горите, а не Бог на долините, затоа нѐ победија; но, ако се удриме со нив во рамнина, бездруго ќе ги надвиеме;

²⁴И така, еве што ќе направиш: отстрани ги царевите секој од местото негово и место нив постави градски водачи;

²⁵и собери си толку војска, колку што изгина, и коњи, и коли, колку што имаше; ќе се удриме со нив во рамнина и тогаш бездруго ќе ги надвиеме.« Тој го послуша гласот нивни и направи така.

²⁶По една година Адад собра Сирци и тргна кон Афек, за да се удри со Израилот.

²⁷Собрани беа и Израилевите синови и, откако си зедоа храна, тргнаа против нив. Израилевите синови се сместија пред нив како две мали стада кози, а Сирците ја исполнија земјата.

²⁸Тогаш Божјиот човек се приближи и му рече на израилскиот цар: »Така вели Господ: ‚бидејќи Сирците велат, дека е Господ Бог на горите, а не Бог на долините, ќе го предадам во рацете твои целото тоа големо множество, за да знаете, дека Јас сум Господ.‘«

²⁹И тие стоеја улогорени едни спроти други седум дена. На седмиот ден почна борбата, и Израилевите синови испотепаа сто илјади пешаци Сирци во еден ден.

³⁰Другите избегаа во градот Афек; таму падна ѕидот врз другите дваесет и седум илјади луѓе. Адад, пак, влезе во градот и бегаше од една скривница во друга.

³¹Тогаш неговите слуги му рекоа: »Сме слушале, дека царевите од Израилевиот дом се милостиви цареви; дозволи ни да го препашаме со вреќиште крстот свој, да ставиме јажиња околу главите свои и да отидеме при израилскиот цар; можеби тој ќе го запази животот твој.«

³²Тие го препашаа крстот свој со вреќиште, ставија околу главите свои јажиња и дојдоа при израилскиот цар, па рекоа: »Твојот слуга Адад вели: ‚Поштеди го животот мој.‘« Оној праша: »Зар е тој жив? Тој ми е брат.«

³³Тие луѓе го примија тоа како добар знак и брзо го зедоа зборот од устата негова и рекоа: »Адад е твојот брат.« А тој им рече: »Одете и доведете го.« Тогаш Адад излезе пред него, а тој го качи до себе во колата.

³⁴И му рече Адад: »Градовите, што таткото мој ги презеде од твојот татко, ќе ги вратам, и ти можеш да имаш за себе плоштади во Дамаск, како што имаше татко ми во Самарија.« Ахав одговори: »Со договор ќе те пуштам.« И, откако склучи договори со него, го пушти.

³⁵Тогаш еден од пророковите синови според словото Господово му рече на еден од своите другари: »Тепај ме!« Но тој човек не се согласи да го бие.

³⁶Тогаш му рече: »Поради тоа што не го послуша Господовиот глас, ќе те умртви лав, кога ќе си отидеш од мене.« Тој си отиде од него, и лав го сретна и го умртви.

³⁷Тој најде друг човек и рече: »Биј ме!« Оној човек го биеше толку многу, што му направи рани од тепањето.

³⁸Тогаш пророкот тргна и застана пред царот на патот, покривајќи ги очите со покривало.

³⁹Кога царот минуваше, тој извика кон царот и рече: »Твојот слуга одеше во борба, и ете, еден човек, откако се тргна настрана, доведе при мене човек и рече: ‚Варди го овој човек; ако не го зачуваш, душата твоја ќе оди место неговата душа, или ќе треба да одмериш талант сребро.‘

⁴⁰Кога слугата твој се зафати со едни и други работи, тој се изгуби.« А израилскиот цар му рече: »Таква ти е пресудата; ти сам си ја решил.«

⁴¹Тој тогаш го симна покривалото од очите свои, и царот го позна, дека е од пророците.

⁴²И му рече: »Вака вели Господ: затоа што го пушти од рацете свои човекот, што го бев предал на проклетство, твојата душа ќе оди место неговата душа, и твојот народ — место неговиот народ.«

⁴³Израилскиот цар си замина во домот свој возбуден и огорчен и стигна во Самарија.