Read Lamkang 2 Летописи 20 Bible Online

2 Летописи 20 - Lamkang bible

2 Летописи 20

¹Потоа Моавците и Амонитите, а со нив и некои од земјата Моавска, појдоа во војна против Јосафата.

²Дојдоа и му јавија на Јосафата, велејќи: »Против тебе доаѓа големо множесто народ од преку море, од Сирија, и веќе се во Асасан-Тамар, односно во Енгеди.«

³Јосафат се уплаши и го сврти лицето свое и Го побара Господа и објави пост во цела Јудеја.

⁴Се собраа Јудејци да молат за помош од Господа; дојдоа да Го молат Господа од сите Јудини градови.

⁵И застана Јосафат во собранието на Јудејците и на Ерусалимците во Домот Господов, пред новиот трем,

⁶и рече: »Господи, Боже на татковците наши! Не си ли Ти Бог на небото? Ти владееш над сите царства на народите; и во Твојата рака е силата и цврстината, и никој не може да устои спроти Тебе!

⁷Не ли Ти, Боже наш, ги истера жителите на оваа земја, пред лицето на Твојот народ Израилот и му ја даде засекогаш на семето од Авраама, Твојот возљубен?

⁸Тие се населија во неа и Ти изградија во неа светилиште во Твое име, велејќи:

⁹‚ако дојде врз нас неволја: меч-погубен, или помор, или глад, ќе застанеме пред овој дом и пред Твоето лице, зашто името Твое е во тој дом; и во маките свои ќе повикаме кон Тебе, и ти ќе нѐ чуеш и ќе нѐ избавиш.‘

¹⁰И сега, еве, Амонитите и Моавците и жителите на гората Сеир, преку чии земји не дозволи да преминат Израилците, кога доаѓаа од Египетската земја, па затоа тие ги одминаа и не ги сотреа.

¹¹А, еве, тие ни враќаат сега со тоа, што дошле да не истераат од Твоето наследствено владение, што си ни го дал.

¹²Боже наш! Суди им Ти. Зашто ние немаме сила против тоа големо множество, што нѐ нападнало и не знаеме, што да правиме; но очите ни се кон Тебе.«

¹³Сите Јудејци стоеја пред лицето Господово, и нивните мали деца, жените нивни и синовите нивни.

¹⁴Тогаш Духот Господов слезе среде собранието врз Јозиила, синот на Захарија, син Ванев, син Јеилов, син Матаниев, Левит од Асафовите синови.

¹⁵и рече: »Чујте сите Јудејци и жители ерусалимски, и ти, цару Јосафате! Вака ви вели Господ ваш: ‚Не плашете се и не стравувајте од тоа големо множество, зашто војната не е ваша, туку Божја.

¹⁶Излезете утре против нив: ете, тие ќе се искачуваат по ридот Асис, вие ќе ги најдете на крајот на долината, спрема пустињата Јеруил.‘

¹⁷Овој пат нема вие да се борите: застанете, стојте и гледајте го спасението од Господа, што ви се испраќа. Јудо и Ерусалиме, не плашете се и не стравувајте! Излезете утре против нив, и Господ ќе биде со вас.«

¹⁸Јосафат се поклони со лицето до земја, и сите Јудејци и жители ерусалимски паднаа пред Господа, за да Му се поклонат.

¹⁹А левитите од синовите Катови и од синовите Корееви почнаа да Го слават Господа, Бога Израилев, со многу висок глас.

²⁰Утредента станаа рано и тргнаа кон Текојската пустиња, и кога тргнаа, застана Јосафат и рече: »Чујте ме, Јудејци и жители ерусалимски! Верувајте Му на Господа, вашиот Бог, и бидете цврсти; верувајте им на пророците Негови и ќе имате успех.«

²¹Потоа се посоветува со народот и постави певци пред Господа, тие со своето благолепие, одејќи пред војската, да ја слават светоста и да велат: »Фалете Го Господа, зашто милоста Негова е засекогаш!«

²²И кога почнаа да воскликнуваат и да славословат, Господ предизвика несогласност меѓу Амонитите, Моавците и жителите на гората Сеир, што ја беа нападнале Јудеја, и тие беа разбиени:

²³зашто Амонитите и Моавците се кренаа против жителите на гората Сеир, и ги биеја и ги истребуваа, а кога завршија со жителите на Сеир, почнаа да се истребуваат едни со други.

²⁴И кога Јудејците дојдоа на ридот при пустињата и го видоа она множесто, а таму — трупови, испружени по земјата, и никој не се беше спасил.

²⁵Дојде Јосафат и народот негов да собираат плен, најдоа кај нив прилично многу и богатство, и облека и скапоцени работи, и собраа толку, што не можеа да носат. Три дни собираа плен — толку многу голем беше тој!

²⁶А на четвртиот ден се собраа во долината на благословението, бидејќи таму Го благословија Господа. Затоа тоа место се вика Долина на благословението и до денес.

²⁷Тогаш сите Јудејци и ерусалимците, на чело со Јосафата, тргнаа да се вратат во Ерусалим радосно, зашто Господ им даде победа над непријателите нивни.

²⁸И дојдоа во Ерусалим со псалтири, гусли и труби пред домот Господов.

²⁹И страв Божји нападна врз сите царства земни, кога слушнаа, дека Сам Господ војувал против непријателите на Израилот.

³⁰И царството Јосафатово се успокои; Господ му даде мир од сите страни.

³¹Така царуваше Јосафат над Јудеја. Кога стана цар, беше на триесет и пет години, и царуваше во Ерусалим дваесет и пет години. Мајка му се викаше Азува, ќерка Салиева.

³²Тој одеше по патот на татка си Аса и не се отстрани од него, вршејќи го она што е угодно пред очите на Господа.

³³Само идолските светилишта уште не беа разрушени, народот сѐ уште не го беше свртел срцето свое кон Бога на татковците свои.

³⁴Другите дела Јосафатови, први и последни, опишани се во записите на Јуја, синот Ананиев, кои се внесени во книгата на израилските цареви.

³⁵Но потоа Јосафат, царот јудејски, се здружи со Охозија, цар израилски, кој постапуваше беззаконо;

³⁶се поврза со него, за да градат кораби, што ќе ги испраќаат во Тарсис; а изградија и кораби во Гасион-Гавер.

³⁷Тогаш Елиезер, синот Додиев од Мариса, пророкува за Јосафата и рече: »Бидејќи си се здружил со Охозија, Господ ќе го разруши твоето дело«. И корабите се разбија и не можеа да одат во Тарсис.