Read Lamkang Неемија 2 Bible Online

Неемија 2 - Lamkang bible

Неемија 2

¹Во дваесеттата година од царувањето на Артаксеркса, во месецот Нисан, имаше пред него вино. Јас го зедов виното и му го подадов на царот, и бев натажен пред него.

²Но царот ме праша: »Зошто ти е нажалено лицето? Ти не си болен, такво нешто нема, но секако имаш тага на срцето.« Јас многу се уплашив

³и му реков на царот: »Нека е жив царот засекогаш! Како да не ми биде тажно лицето кога градот, домот, каде што се гробовите на татковците мои, е запустен, и портите негови со оган се изгорени!«

⁴И царот ми рече: »Па што бараш?« Јас се помолив на Бога небесен

⁵и му одговорив на царот: »Ако му е угодно на царот, и ако твојот слуга нашол благоволение пред лицето твое, тогаш испрати ме во Јудеја, во градот, каде што се гробовите на татковците мои, за да го изѕидам.«

⁶И ми рече царот и царицата, која седеше до него: »Колку време ќе трае патот твој, и кога ќе се вратиш?« И царот се согласи да ме пушти, откако го определив времето.

⁷Тогаш му реков на царот: »Ако благоволи царот, нека ми се даде писмо до задречните обласни кнезови, за да ми дозволат пропуст, додека стигнам до Јудеја,

⁸и писмо до Асафа, чуврот на царските шуми, да ми даде дрва за вратите на тврдината, што е при Божјиот дом, и за градските ѕидишта, и за куќата, во која ќе живеам.« И царот ми даде, бидејќи благодатната рака на мојот Бог беше над мене.

⁹Кога стигнав при задречните обласни кнезови, им ги предадов царските писма. А царот беше испратил со мене воени началници со коњаници.

¹⁰Кога го слушнаа тоа Саваналат, Аронит и Товија, слуга амонитски, им стана многу непријатно, што дошол човек да се грижи за доброто на синовите Израилеви.

¹¹Пристигнав во Ерусалим и останав таму три дни.

¹²Потоа станав ноќе со неколку души, што беа при мене, и никому не му кажав, што ми ставил мојот Бог на срце да направам за Ерусалим; а немаше никакво добиче со мене, освен она на коешто јавав.

¹³Така минав ноќе преку Долинските Порти пред изворот во смокварникот и низ Гноиштните Порти, ги разгледав разрушените ѕидишта на Ерусалим и изгорените негови порти со оган.

¹⁴И дојдов до Изворните Порти и до царското езеро, но таму немаше место да мине добичето, што беше под мене;

¹⁵и се вратив назад по долот ноќе и ги разгледав ѕидиштата и, откако минав пак низ Долинските Порти, се вратив.

¹⁶Но старешините не знаеја, каде одев и што правев: дотогаш не им бев открил ништо ни на Јудејците, ниту на свештениците, ниту на првенците, ниту на началниците, ниту на другите работници.

¹⁷Затоа им реков: »Гледате во каква неволја се наоѓаме; Ерусалим опусте, и портите негови со оган се изгорени; да одиме и да ги изградиме ѕидовите на Ерусалим, та да не бидеме веќе за срам пред луѓето.«

¹⁸И им раскажав, дека благодатната рака на мојот Бог беше над мене, — и за зборовите на царот, што ми ги кажа. Па им реков: »Да станеме и да градиме!« Тогаш им се зацврстија рацете во добро дело.

¹⁹Кога го слушнаа тоа Саваналат Аронит и Товија, слуга амонитски, и Гисам Арабјанин, ни се потсмевнуваа и рекоа со презир: »Каква е таа работа што ја вршите? Не мислите ли повеќе да се буните против царот?«

²⁰Јас им одговорив и реков: »Бог небесен, Он ќе ми помогне, и ние, слугите Негови, ќе почнеме да ѕидаме, а за вас нема да има ни дел, ни право, ни спомен во Ерусалим.«