Read Lamkang Товит 1 Bible Online

Товит 1 - Lamkang bible

Товит 1

¹Книга за расказите на Товита, син Товиилов, син Ананиилов, Адуилов, Гаваилов, од родор на Асиила, и од племето Нефталимово,

²кој во деновите на асирскиот цар Енемесар беше заробен во Тисва, кој се наоѓа десно од Кидиј Нефталимов, во Галилеја, погоре од Асир, Јас, Товит, во сите денови на мојот живот одев по патот на вистината и правдата.

³И им правев многу добрини на моите браќа и на мојот народ, кој дојде заедно со мене во Асирската земја, во Ниневија.

⁴Кога живеев во мојата земја, во земјата Израилева, уште како момче, тогаш целото колено на мојот татко Нефталим беше отстапило од домот на Ерусалим, избран од сите Израилски колена, за да принесува жртви таму, каде што е осветен храмот за живеалиште на Севишниот и утврден во сите родови засекогаш.

⁵Бидејќи сите племиња отстапија и почнаа да принесуваат жртви на Ваал и на јуницата, така правеше и домот на мојот татко Нефталим.

⁶А само јас често одев во Ерусалим на празниците, како што му е заповедано на Израилот со вечна заповед за првините од плодовите, за десеток од земните плодови и првото стрижење на волна од овците;

⁷тоа им го давав на свештениците, синовите Аронови, за жртвеникот; десеток од сѐ што произведував им го давав на Левиевите синови, кои служеа во Ерусалим; вториот десеток го продавав и секоја година одев во Ерусалим и го трошев таму;

⁸а третиот им го давав на оние што имаа потреба, како што ми заповеда Девора, мајката на мојот татко, кога останав сирак по смртта на мојот татко.

⁹Кога станав маж, за жена ја зедов Ана од родот на мојот татко и со неа ми се роди Товиј.

¹⁰А кога бев одведен во ропство во Ниневија, сите мои браќа и роднини од истото племе јадеа од храната на незнабошците,

¹¹но јас ја пазев мојата душа и не јадев;

¹²зашто со сета моја душа си спомнував за Бога.

¹³И Севишниот ми подари милост и благонаклоност кај Енемесара, кој ме направи свој снабдувач;

¹⁴отидов во Мидија и му предадов на Гаваила, синот Гавриев, во Рага Мидиска, десет таланти сребро — за да ги пази.

¹⁵А по смртта на Енемесара, се зацари неговиот син Сенахирим, чии патишта не беа постојани, така што јас не можев веќе да седам во Мидија.

¹⁶Во деновите на Енемесара јас им правев многу добрини на моите браќа:

¹⁷на гладните им го давав мојот леб, мојата облека на необлечените, а кога ќе видев некој од моето племе умрен и фрлен зад ѕидините на Ниневија, јас го погребував.

¹⁸Тајно ги погребував и оние што ги убиваше царот Сенахирим тогаш кога, натеран во бегство, се врати од Јудеја. Тогаш тој уби многумина во својот гнев. Ги бараше царот потоа нивните трупови, но не ги наоѓаше.

¹⁹Еден од Ниневијците отиде кај царот и го извести оти јас ги погребувам мртовците. Откако разбрав дека сакаат да ме убијат, се уплашив и избегав од градот.

²⁰И го раграбаа целиот мој имот; ништо не ми остана, освен мојата жена Ана и мојот син Товиј.

²¹Но не изминаа ни педесет дена, го убија неговите двајца синови и избегаа во гората Арарат. Тогаш место него се зацари неговиот син Сахердан, кој го постави синот на мојот брат — Ахијахара Анаил за началник на целиот свој имот во царството и над целото негово домаќинство.

²²Ахијахар се застапи за мене и јас се вратив во Ниневија. Ахијахар беше и пехарник, а и чувар на прстенот, и управител на домот и главен благајник. Сахердан го постави да биде втор по него, а Ахијахар беше син на мојот брат.