Read Lamkang Книга Естир 4 Bible Online

Книга Естир 4 - Lamkang bible

Книга Естир 4

¹Кога Мардохеј дозна за сѐ што се вршеше, ја раскина облеката, стави врз себе вреќиште и пепел, излезе среде градот и викаше силно и со горчливост: »Се истребува народ во ништо необвинет.«

²И дојде до царската порта и запре, бидејќи не можеше да влезе со вреќиште и со пепел.

³Исто така и во секоја област и место, каде и да пристигнеше заповедта на царот и повелбата негова, настануваше голема тага кај Јудејците и пост и плачење и викање; вреќиштата и попелта им служеа како постале на мнозина.

⁴Дојдоа слугинките и дворјаните на Естира и ѝ раскажаа сѐ; царицата силно се возбуди. Таа испрати облека, да го преоблечат Мардохеја и да го симне од себе вреќиштето. Но тој не ги прими.

⁵Тогаш Естира го повика Атаха, еден од евнусите на царот, кого тој го беше одредил при неа, и го испрати кај Мардохеја да дознае: што значи тоа и зашто е?

⁶Атах отиде кај Мардохеја на градскиот плоштад, што беше пред царската порта.

⁷Мардохеј му раскажа за сѐ, што се беше случило со него, и за определеното количество сребро, што Аман го беше ветил да го одмери во царската ризница, за да бидат истребени Јудејците;

⁸и му врачи препис од повелбата, објавена во Суза, за истребувањето нивно, за да ѝ ја покаже на Естира, та таа да дознае за си; притоа ѝ порача да отиде при царот и да му се моли за својот народ, спомнувајќи ги дните на својата сиромаштија, кога таа се воспитуваше под моја рака — зашто Аман, втор до царот, нѐ осуди на смрт — и да Го повика Господа и да му каже за нас на царот, да нѐ избави од смртта.

⁹Атах дојде и ѝ ги предаде на Естира Мардохеевите зборови.

¹⁰И му рече Естира на Атаха, испраќајќи го, да му каже на Мардохеја:

¹¹»Сите слуги при царот и народите во царските области знаат, дека секој, бил тој маж или жена, што ќе влезе при царот од внатрешниот двор, а да не е повикан, го очекува еден суд — смрт; само оној, кон кого царот ќе го пружи својот златен жезал, останува жив. А јас не сум повикана при царот еве веќе триесет дена.«

¹²И му ги предадоа на Мардохеја зборовите на Естира.

¹³Мардохеј во одговор ѝ рече на Естира: »Не мисли, дека ти единствена од сите Јудејци ќе се спасиш во царскиот дом.

¹⁴Аки ти премолчиш во ова време, тоа слободата и спасението на Јудејците ќе дојде од друго место, а ти и домот на таткото твој ќе загинете. И кој знае, дали токму за вакво време не си достигнала царско достоинство?«

¹⁵А Естира му одговори на Мардохеја, велејќи:

¹⁶»Оди, собери ги сите Јудејци, што се наоѓаат во Суза, и постете за мене, и не јадете, ниту пијте три дена, ни дење ни ноќе, и јас со слугинките свои исто така ќе постам и потоа ќе одам при царот, иако е тоа и против законот, па ако загинам — нека загинам.«

¹⁷Тогаш отиде Мардохеј и направи, како што му порача Естира. Вака Му се молеше тој на Господа, спомнувајќи си за сите Господови дела и велеше: »Господи, Господи, Царе Седржителу! Сите се во Твоја власт и нема, кој да Ти се противи, кога ќе посакаш да го спасиш Израилот: Ти си ги создал небото и земјата, и сѐ што е чудно под небото; Ти си Господ на сите, и нема таков кој би се противел на Тебе, на Господа. Ти знаеш сѐ; Ти знаеш Господи, дека не поради навреда и не поради гордост, не поради слава јас го вршев тоа, што не му се поклонував на горделивиот Аман, зашто јас доброволно би му ги бакнувал стапките на нозете негови за спасение на Израилот; но јас го правев тоа, за да не му воздадам на човек слава поголема од Божјата слава и да не му се поклонувам никому, освен на Тебе, мојот Господ; јас не го правам ова од гордост. И сега, Господи, Боже, Царе, Боже Авраамов, поштеди го Твојот народ; зашто ни кројат гибел и сакаат да го истребат Твоето исконско наследство; не презри го Твоето достои(...)