Read Lamkang Исаија 38 Bible Online

Исаија 38 - Lamkang bible

Исаија 38

¹Во тие дни Езекија се разболе смртно. И дојде кај него пророкот Исаија, синот Амосов, и му рече: »Вака вели Господ: направи завет за домот свој, зашто ќе умреш, нема да оздравиш.«

²Тогаш Езекија се сврте со лицето кон ѕидот и се помоли на Господа велејќи:

³»О, Господи! Сети се, дека јас одев пред Твоето лице верно и со предано срце кон Тебе и вршев она што беше угодно пред Твоите очи.« И силно заплака Езекија.

⁴И дојде словото Господово кон Исаија и му беше речено:

⁵»Оди, кажи му на Езекија: вака вели Господ, Бог на татка ти Давида: ја чув твојата молитва, ги видов твоите солзи, и ете, додавам кон твоите дни уште петнаесет години,

⁶ќе те спасам тебе и овој град од раката на царот асирски. Да, ќе го зачувам тој град.

⁷И, еве ти знак од Господа, дека Господ ќе го исполни словото, што го изрече.

⁸Еве, ќе ја вратам десет стапки назад сончевата сенка, која мина по стапките Ахазови.« И се врати сонцето десет стапки по стапките, по кои тоа слегуваше.

⁹Молитвата на јудејскиот цар Езекија, кога беше болен и оздраве од болеста:

¹⁰»Си реков во себеси: кога ги преполовив дните свои, треба да влезам во портите на пеколот; јас сум лишен од остатокот на годините свои.

¹¹Јас реков: нема да Го видам Господа, Господа во земјата на живите; нема да видам повеќе човек меѓу оние што живеат во светот;

¹²моето живеалиште се симна од местото и се оддалечени од мене како овчарски шатор; како ткаач треба да го пресечам животот свој; Он ќе ме отсече од основа; дење и ноќе чекав, дека Ти ќе пратиш смрт.

¹³Чекав до утрото; како лав Он ги кршеше сите мои коски; ден и ноќ чекав дека ќе ми испрати смрт.

¹⁴Како жерав, како ластовичка испуштав гласови, како гулаб тагував; очите мои гледаа кон небото: Господи, притеснет сум, спаси ме.

¹⁵Што да кажам? Тој ми рече, и Тој направи. Мирно ќе ги поминам сите години на животот свој, помнејќи ја тагата на душата своја.

¹⁶Господи, така живеат, и во сето тоа за Тебе ќе живее мојот дух; Ти ќе ме излекуваш, ќе ми даруваш живот.

¹⁷Ете, за добро ми беше силната тага, Ти ја спаси душата моја од погибелниот ров, ги фрли зад грбот Свој сите мои гревови.

¹⁸Зашто не пеколот Тебе Те слави, не смртта Тебе те восфалува, не слезените во гроб се надеваат на Твојата вистина.

¹⁹Живите, само живите ќе Те прослават, како јас сега; таткото ќе им ја соопшти на децата Твојата вистина.

²⁰Господ ќе ме спаси; и ние во сите дни на нашиот живот со звуците на моите жици ќе пееме песни во домот Господов.«

²¹Тогаш рече Исаија: »Нека донесат суви смокви, нека ги изгмечат и нека ги стават врз чирот; и царот ќе оздрави.«

²²А Езекија рече: »Кој е знакот, дека ќе отидам во домот Господов?«