Read Lamkang Послание Јеремиино 1 Bible Online

Послание Јеремиино 1 - Lamkang bible

Послание Јеремиино 1

¹Препис од посланието, кое Јеремија им го испрати на оние, што требаше да бидат одведени во ропство во Вавилон, од вавилонскиот цар, за да ги извести што му било заповедано од Бога.

²Поради гревовите, со кои згрешивте пред Бога, ќе бидете одведени во ропство во Вавилон од вавилонскиот цар Навуходоносор.

³Кога ќе стигнете во Вавилон, таму ќе останете многу години, долго време — дури до седум поколенија, а потоа Јас ќе ве извадам оттаму со мир.

⁴Сега ќе видите во Вавилон богови сребрени, златни и дрвени, кои се носат на рамењата, кои им задаваат страв на незнабошците.

⁵Пазете се, и вие да не бидете слични на туѓите народи, па стравот пред тие богови да ве опфати и вас. Кога ќе видите народот да се поклонува пред нив и зад нив, кажете си во својот ум: »Тебе, Господи, треба да Ти се поклонуваме!«

⁶Зашто Мојот Ангел е со вас; тој е заштитник на вашите души.

⁷Јазикот на тие богови е изделкан од уметник, а од други се опковани со злато и сребро; но тие се лажни и не можат да говорат.

⁸И како за девојка, што сака украси, незнабошците земаат злато и сребро и прават круни за главите на своите богови.

⁹А се случува и тоа — жреците да го крадат златото и среброто од своите богови и да го употребуваат за себеси;

¹⁰од него одделуваат и за блудниците под нивниот покрив; ги украсуваат тие златни, сребрени и дрвени богови како луѓе, со облека.

¹¹Но, тие не можат да се одбранат од 'рѓа и молец, макар и во пурпур да се облечени.

¹²Во храмовите им го бришат лицето од прав, што многу паѓа врз нив.

¹³Еден од нив држи и скиптар како човек, како судија на тој крај, но тој не може да го убие виновникот пред него.

¹⁴Во десната рака има меч и секира, но не може да се одбрани од војници и разбојници. По тоа се познава, дека не се богови; затоа не плашете се од нив.

¹⁵Зашто, како скршениот сад станува неупотреблив за човекот, така е и со нивните богови.

¹⁶Кога ги ставаат во домовите, очите им се полнат со прашина, што се крева од нозете на оние што влегуваат.

¹⁷И како што се затвораат вратите од живеалиштето на оној, кој згрешил против царот, кога го водат на смрт, така и нивните идолски светилишта ги пазат жреците со врати и клучеви, за да не ги украдат разбојници.

¹⁸Жреците нивни свеќници им палат, повеќе отколку за себеси, а тие ниеден од нив не можат да видат.

¹⁹Тие се како греда в куќи: срцата нивни одвнатре, велат, црвја им ги јадат, и нив и нивната облека ги изедуваат, а тие ништо не чувствуваат.

²⁰Лицата им се црни од кадењето во храмот.

²¹На нивното тело и на главата долетуваат лилјаци, ластовици и други птици, а по нив и мечки газат.

²²По тоа ќе познаете дека тие не се богови; затоа и не плашете се од нив.

²³Ако некој не ја очисти нечистотијата од златото со кое се опковани за украс, тие нема да светат; а кога ги лиеле, тие тоа не го чувствувале.

²⁴За висока цена се купени, а во нив дух нема.

²⁵Бидејќи се без нозе, на рамења ги носат, со што ја покажуваат својата ништожност пред луѓето; ги срамат и оние, кои им служат;

²⁶ако паднат на земја, тие сами не можат да станат, и ако некој ги исправи, не можат да се движат и, ако некој ги наведне — не можат да се исправат; па и дарови — како на мртовци им принесуваат.

²⁷Жреците ги продаваат нивните жртви и злоупотреби прават со нив; а и жените нивни поседуваат дел од нив, но ништо не одделуваат ни за болен ни за сиромав.

²⁸До жртвите се допираат жени нечисти и родилки. И така, по ова разберете, дека тие не се богови; не плашете се од нив.

²⁹Та, како богови да ги наречеме? — на тие сребрени, златни и дрвени богови — жени жртви им принесуваат.

³⁰Во нивните идолски храмови жреците седат во искината облека, со избричени глави и бради и со непокриени глави.

³¹Тие пискаат и извикуваат пред своите богови, како некои на помен за умрени.

³²Некои од нивните облеки жреците ги земаат, со нив жените и децата свои ги облекуваат.

³³Ако некој им направи добро или зло, тие не можат да вратат; не можат да го постават цар, ниту можат да го сменат.

³⁴Не можат да дадат ни богатство, ни некоја ситна пара; ако некој им вети завет, а не им го даде, — тие не можат да го присилат тоа да го даде.

³⁵Не можат човека од смрт да спасат, ниту можат послаб од посилен да ослободат;

³⁶на слеп вид нема да му вратат, на човек во неволја не можат да му помогнат;

³⁷кон вдовица сочувство нема да покажат, на сирак добро не ќе му направат.

³⁸Тие дрвени и опковани со сребро богови се како горски камења, а ќе се посрамат оние што им служат.

³⁹Па како може да се рече и да се помисли дека се тие богови?

⁴⁰А и самите Халдејци не ги почитуваат; кога ќе видат нем, кој не може да говори, тие го водат при Ваала и му се молат тој да проговори, како Ваал да може да чувствува.

⁴¹А и кога ќе го забележат тоа, не можат да ги остават; зашто се безумни.

⁴²Жените седат по улиците, препашани со јажиња од трска, и палат кадило со лушпи од маслинки.

⁴³И кога некоја од нив привлечена од некој минувач, и преспие со него, таа ја прекорува својата другарка, што не се удостоила со истото како таа, и што и нејзината преврска не ѝ е скината.

⁴⁴Сѐ што се прави кај тие богови — сѐ е лага. Па како може да се мисли и да се говори дека се тие богови?

⁴⁵Тие се направени од уметници и од златари; тие не се ништо друго, освен она што сакале мајсторите да го направат.

⁴⁶Па оние, што ги прават, и тие не се долговечни.

⁴⁷Та како може творбите нивни да бидат богови? Тие им оставаат зад себе лага и срам на своите потомци.

⁴⁸Ако се случи војна или некоја неволја, жреците меѓу себе се советуваат каде да се кријат заедно со нив.

⁴⁹Па како тогаш да не се разбере, дека не се богови кога и самите не можат да се спасуваат ни од војна ни од неволја?

⁵⁰Бидејќи се дрвени, обложени со злато и сребро, може јасно да се види дека се лага; на сите народи и цареви ќе им биде очигледно, дека тие не се богови, туку дека се дело на човечки раце и дека во нив нема никакво божјо дејство.

⁵¹Та кој по сево ова нема да разбере оти тие не се богови?

⁵²Тие не можат да постават цар во некоја земја, ниту можат на луѓето дожд да им дадат;

⁵³не можат да размислуваат, ниту можат навреден да заштитат — затоа што и самите се немоќни,

⁵⁴како чавки што се наоѓаат меѓу небото и земјата, Ако се запали храмот на боговите, кои се дрвени или опковани со злато и сребро, тогаш нивните жреци бегаат и се спасуваат, а тие таму ќе изгорат како греди.

⁵⁵Тие не можат да му се спротивставуваат ни на цар ниту на непријатели. Тогаш како може да се помисли и да се поверува дека се тие богови?

⁵⁶Тие богови дрвени, опковани со сребро и злато, не можат да се одбранат ни од крадци ниту од разбојници;

⁵⁷бидејќи се посилни од нив, тие им го земаат златото, среброто и облеката, што се на нив, и си одат со она што го ограбиле, а тие не можат сами да се одбранат.

⁵⁸Затоа е подобро да се биде цар, кој ја докажува својата храброст или во куќата некој корисен сад, со кој сопственикот се користи, отколку што се лажните богови; подобра е вратата на куќата, која го пази она што е во неа, отколку што се лажните богови; подобар е и дрвениот столб во царската палата од овие лажни богови.

⁵⁹Сонцето, месечината и ѕвездите, бидејќи светат, се испраќаат за потреба — секогаш се многу послушни.

⁶⁰И секавицата секогаш, кога се јавува, јасно се гледа; така и ветрот — на сите страни дува.

⁶¹И облаците, кога Бог им заповеда да поминат низ целата земја, ја извршуваат Неговата заповед.

⁶²И огнот, кој одозгора се праќа — да уништи гори и шуми, го извршува она што му е заповедано; а тие не им се слични ни по вид ни по сила.

⁶³Па како може да се помисли и да се рече, дека се тие богови, кога немаат сила ни суд да судат, ниту можат на луѓето некое добро да им направат?

⁶⁴И така, кога знаете, дека не се богови, не плашете се од нив.

⁶⁵Тие не можат да ги проколнуваат царевите, ниту можат да ги благословуваат;

⁶⁶знаци нема да покажат ни на небото ниту пред народите; тие не греат како сонцето, ниту светат како месечината.

⁶⁷Ѕверовите се подобри од нив; тие можат да избегаат во своето засолниште и да се спасат.

⁶⁸И така, од ништо не можеме да видиме, дека се тие богови; затоа не плашете се од нив.

⁶⁹Како што плашилото в градина од ништо не пази, такви се и нивните опковани со злато и сребро богови.

⁷⁰Тие се како даб в градина, врз кој слетуваат секакви птици, и како труп, фрлен во темнина, такви се нивните богови, дрвени, позлатени и посребрени.

⁷¹По пурпурната и скерлетна облека, која на нив гние, можете да разберете, дека не се богови, та најпосле и тие самите ќе бидат изедени и ќе бидат срам на земјата.

⁷²И така, подобар е праведен човек, кој нема идоли; тој е далеку од ваков срам.