Read Lamkang Броеви 11 Bible Online

Броеви 11 - Lamkang bible

Броеви 11

¹Народот почна гласно да мрмори пред Господа; и Господ чу, па Му се разгори гневот, и меѓу нив пламна оган Господов и истреби еден дел од војската.

²И повика народот кон Мојсеја; Мојсеј Му се помоли на Господа и огнот престана.

³И го нарекоа тоа место »(оган)« тавера, зашто меѓу нив беше пламнал оган Господов.

⁴Продојдените меѓу нив почнаа да негудуваат, а заедно со нив и синовите Израилени седнаа, плачеа и велеа: »Кој ќе ни нахрани со месо?

⁵Ја помниме рибата што ја јадевме како подарок во Египетската земја, краставиците и дињите, и кромидот, и празот, и лукот;

⁶а сега душата наша се исушила: освен мана, ништо друго пред очите наши.«

⁷А маната прилегаше на кориандрово семе и изгледаше како кристал.

⁸Народот одеше да ја собира и ја мелеше со рачници, и ја толчеше во вагани, и ја вареше во котли, па правеше од неа питки; по вкус тие личеа на питулици, приготвени со елеј

⁹Кога ноќе паѓаше роса врз логорот, тогаш паѓаше и мана врз него.

¹⁰И чу Мојсеј дека народот плаче во колибите свои, секој пред вратата од шаторот свој; и гневот Господов силно се разгоре, и на Мојсеја му стана тешко.

¹¹И Му рече Мојсеј на Господа: »Зошто го озлоби Твојот роб и зошто не најдов јас милост пред очите Твои, па го стави врз мене целото бреме на овој народ?

¹²Зар јас го зачнав во утробата своја овој народ, и зар јас го родив, па ми велиш: ‚носи го на раце, како што доилката го носи детето, до земјата, која Ти со клетва му ја вети на татковците негови?‘

¹³Од каде при мене месо, па да им дадам на сите овие луѓе, оти тие плачат пред мене и велат: ‚дај ни месо да јадеме.‘

¹⁴Јас сам не можам да го водам сиот овој народ, зашто таа заповед е тешка за мене.

¹⁵Штом така постапуваш со мене, подобро убиј ме ако сум добил милост пред Твоите очи, па да не ја гледам неволјата своја.«

¹⁶И му рече Господ на Мојсеја: »Собери ми седумдесет мажи од старците меѓу старешините Израилеви, за кои знаеш дека се негови старешини и надзиратели, па доведи ги кај скинијата на сведоштовото, за да застанат таму заедно со тебе.

¹⁷Јас ќе слезам и ќе зборувам таму со тебе, ќе земам од Духот, Кој е во тебе, и ќе им наредам ним, да го носат заедно со тебе товарот на народот, а не ти сам да го носиш.

¹⁸А на народот кажи му: ‚очистете се за утрешниот ден, и ќе јадете месо; зашто плачете пред Господа велејќи: — кој ќе не нахрани со месо; добро ни беше во Египет, — затоа Господ ќе ви даде месо, и ќе јадете месо;

¹⁹ќе јадете не ден, не два, не пет дена, не десет и не дваесет дена,

²⁰но цел месец ќе јадете, додека не ви излезе од ноздрите и не ви омрзне, затоа што го презревте Господа, Кој што е меѓу вас, и плачете пред Него, велејќи: — што ни требаше да излегуваме од Египет?‘«

²¹И рече Мојсеј: »Шестотини илјади пешаци има во тој народ, меѓу кои сум и јас, а Ти велиш: Јас ќе им дадам месо, и ќе јадат цел месец!

²²зар треба да се заколат сите овци и волови, па да им биде доволно, или ќе се собере сета морска риба, па да ги задоволи?«

²³И му рече Господ на Мојсеја: »Зар е раката Господова кратка: сега ќе видиш, ќе се оствари ли зборот Мој кон тебе, или не!«

²⁴Мојсеј излезе и му ги кажа на народот зборовите Господови, и собра седумдесет постари мажи меѓу старешините народни и ги постави околу скинијата.

²⁵И Господ слезе во облак и говореше со него, и зеде од Духот, Кој беше над него, и им даде на седумдесетте мажи старешини. И кога слезе над нив Духот, тие почнаа да пророкуваат, но потоа престанаа.

²⁶Двајца од мажите беа останале во логорот; името на едниот му беше Елдад, а на другиот — Модад; но и над нив беше слегол Духот, тие беа меѓу запишаните, само што не излегоа при скинијата, но и тие пророкуваа во логорот.

²⁷Дотрча едно момче и му јави на Мојсеја, и рече: »Елдад и Модад пророкуваат во логорот.«

²⁸Во одговор на тоа Исус син Навинов, служител на Мојсеја, еден од избраниците негови, рече: »Господаре мој, Мојсеју, забрани им!«

²⁹Но Мојсеј му рече: »Зар завидуваш поради мене? О, да беа сите од народот Господов пророци, и да им го испратеше Господ Својот Дух!«

³⁰Тогаш Мојсеј се врати во логорот, тој и старешините Израилеви.

³¹Потоа ветар дувна од Господа, и донесе откај морето потполошки и ги натрупа околу логорот на еден ден пат од едната страна и на еден ден пат од другата страна околу логорот, речиси до два лакта од земјата.

³²Се крена народот, и целиот оној ден и цела ноќ и целиот иден ден се собираа потполошки; и оној, кој малку собираше, и тој набра десет гомери: и си ги наредија околу логорот да се сушат.

³³Месото беше уште во нивните заби и уште не беше изедено, и се разгоре гневот Господов против народот, и Господ го порази народот со мошне голем пораз.

³⁴И го нарекоа тоа место: гробишта на алчноста, зашто таму го погребаа народот, што се покажа алчен.

³⁵И се кренаа луѓето од гробиштата на алчноста, па појдоа за Асирот, и во Асирот се сместија.