Read Lamkang 1. Макавејска 2 Bible Online

1. Макавејска 2 - Lamkang bible

1. Макавејска 2

¹Во тие дни Мататија, синот на Јован, син на Шимун, свештеник од потомците на Јоариб замина од Ерусалим и се насели во Модин.

²Тој имаше пет сина: Јован, наречен Гади,

³Шимун, наречен Таси,

⁴Јуда, наречен Макабеј,

⁵Елеазар, наречен Аваран, и Јонатан, наречен Афус.

⁶Гледајќи какви богохулства се случуваа во Јудеја и во Ерусалим,

⁷тој рече: »Тешко мене, зошто се родив да го гледам уништувањето на мојот народ и на светиот град и овде да стојам додека го предаваат ворацете на неговите непријатели и светилиштето — во рацете на туѓинци?

⁸Неговиот храм стана како обесчестен маж,

⁹неговите скапоцени садови се однесени во плен, доечињата негови ги убиваат по улиците, а младичите негови паѓаат од меч.

¹⁰Кој народ не го заземал неговото царство и кој него не го ограбувал?

¹¹Сиот накит му е ограбен; од слободен стана роб.

¹²И, ете, нашите светости, нашата убавина и нашата слава опустеа, незнабошците ги осквернија.

¹³И зошто уште треба да живееме?«

¹⁴И ја раскинаа Мататија и синовите негови облеката своја, се облекоа во кострет и горко плачеа.

¹⁵Дојдоа царски луѓе во градот Модин, ги принудуваа да отстапат и да принесат жртва.

¹⁶Многумина, пак, од Израелците се придружија кон нив, но Мататија и неговите синови останаа непоколебливи.

¹⁷Царските луѓе му пријдоа на Мататија, почнаа да го наговараат, велејќи му: »Ти си водач, ти си угледен и голем човек во овој град; со тебе се твоите синови и твоите браќа.

¹⁸Затоа пристапи сега прв и исполни ја царската заповед, како што го направија тоа сите народи, мажите Јудејци и другите жители на Ерусалим, па и ти и твојот дом ќе влезете во кругот на царските пријатели и ќе бидете почестени со сребро и со злато и со многу други дарови.«

¹⁹Одговори Мататија и им рече во висок глас: »Макар и сите народи, што се во царството, да му се покорат на царот и отстапат од богослужењето на своите татковци и се согласат со неговите наредби,

²⁰јас и моите синови и браќата мои ќе постапиме според заветот на нашите татковци.

²¹Да не даде Бог да ги оставиме законот и заповедите.

²²Затоа нема да ги послушаме зборовите на царот и нема да отстапиме од нашето богослужење ни десно ни лево.«

²³Кога престана да говори, еден Јудеец се приближи пред очите на сите, за да принесе, според царската заповед, идолска жртва врз жртвеникот во градот Модин.

²⁴Мататија, гледајќи го тоа, срцето му се растрепери, пламна во него гневот заради правда, па притрча и го уби кај жртвеникот.

²⁵Во истиот миг го уби и царскиот човек, кој ги принудуваше луѓето да принесат жртва, а жртвеникот го разурна.

²⁶Така се пројави неговата ревност за законот, како некогаш што постапи Финес со Зимри, синот на Салу.

²⁷Мататија тогаш почна со силен глас да извикува во градот: »Секој што го љуби Законот и стои во заветот, нека појде по мене!«

²⁸И тој и неговите синови избегаа во горите, оставајќи сѐ што имаа во градот.

²⁹Тогаш многумина, засегнати за правдата и за Законот, отидоа во пустината и останаа таму,

³⁰тие самите, и нивните синови, и нивните жени и добитокот, зашто многу се засили злото над нив.

³¹На царските луѓе и на војската, која се наоѓаше во Ерусалим, градот на Давида им беше јавено дека некои луѓе ја прекршиле царската заповед и дека избегале во скришни места во пустината.

³²Многумина почнаа да ги гонат и ги стигнаа. Застанаа против нив спремни са започнат со нив битка во саботен ден.

³³извикувајќи: »Уште имате време, излезете и направете го она што ви го наредува царската заповед, и ќе останете живи!«

³⁴А тие им одговорија: »Не излегуваме и нема да ѝ се покориме на царската заповед и нема да го оскверниме саботниот ден!«

³⁵Тогаш веднаш почнаа да ги напаѓаат.

³⁶Но овие не им одговорија, па дури ни камен не фрлија на нив, ниту ги утврдија своите скривалишта, велејќи:

³⁷»Сите ќе умреме невини. И небото и земјата сведочат дека несправедливо нѐ убивате.«

³⁸И појде војската на нив во тој саботен ден, и загинаа сите со нивните жени и со нивните деца и добитокот — околу илјада души.

³⁹Кога разбраа за тоа Мататија и неговите пријатели, заплакаа за нив горко.

⁴⁰Тогаш си рекоа еден на друг: »Ако сите постапиме како што постапија овие наши браќа и не се бориме со незнабошците за нашиот живот и за нашите — светињи, — тие набргу ќе нѐ истребат од земјата.«

⁴¹Во тој ден одлучија и рекоа: »Ако некој нѐ нападне во саботен ден, ќе се бориме со него, за да не умреме сите, како што изумреа нашите браќа во нивните скривалишта.«

⁴²Тогаш ним им се приклучи и заедницата на Хасидејците, сѐ одбрани јунаци од Израел, сите верни на Законот.

⁴³И сите други што беа во опасност, им се придружуваа и ја зголемија нивната сила.

⁴⁴Така се насобра цела војска и во гневот свој ги напаѓаа виновниците и безбожниците; другите, пак, бегаа да се спасуваат кај незнабошците.

⁴⁵Мататија и неговите пријатели одеа ноколу и ги уриваа жртвениците.

⁴⁶Без страв ги обрезуваа необрезаните деца што ги наоѓаа во израилската земја.

⁴⁷Ги гонеа синовите на дрскоста и нивниот подвиг стана успешен.

⁴⁸Така го бранеа Законот од рацете на незнабошците и нивните цареви и не дозволија да зајакне силата на грешниците.

⁴⁹Кога му се приближи смртниот ден на Мататија, тој им рече на своите синови: »Ете, сега се засили дрскоста и страдањето; сега е време за преврат и жесток гнев.

⁵⁰Затоа, деца мои, чувајте го Законот со ревност и жртвувајте го вашиот живот за заветот на нашите татковци.

⁵¹Спомнете си за нив, за делата што ги направија тие во свое време. И вие ќе добиете голема слава и вечно име.

⁵²Зар и Авраам не се покажа верен во искушението и зар тоа не му се прими за праведност?

⁵³Јосиф во својата неволја ја запази заповедта и стана господар над Египет.

⁵⁴Финеас, нашиот предок, затоа што покажа голема ревност, го прими ветувањето на вечното свештенство.

⁵⁵Јошуа, затоа што ја исполни заповедта, стана судија над Израилот.

⁵⁶Калеб, во собирот народен беше сведок за вистината и доби земја во наследство.

⁵⁷Давид за својата милосрдност го наследи царскиот престол за вечни времиња.

⁵⁸Елија поради својата голема ревност за законот беше вознесен на небото.

⁵⁹Хананија, Азарија и Мишаел преку вера се спасија од пламенот.

⁶⁰Даниел за својата невинот беше избавен од челуста на лавовите.

⁶¹И така спомнувајте си дека сите што се надеваа на Него, од поколение до поколение не ги напушти.

⁶²Не плашете се од зборовите на грешен човек, зашто славата негова ќе се претвори во ѓубриште и во црви.

⁶³Денес се гордее, а утре веќе нема да го најдат; ќе се претвори во прав и надежите негови се губат.

⁶⁴А вие, чеда мои, крепете се и пазете го храбро Законот зашто преку него ќе се прославите.

⁶⁵Еве ви го Симона, вашиот брат, знам дека е разумен маж, него слушајте го во сите дни. Тој ќе ви биде место татко.

⁶⁶А Јуда Макабеј, одличен јунак уште од својата младост, тој нека ви биде војсководец; тој ќе ве води во војните против незнабошците.

⁶⁷Соберете ги сите што живеат според Законот и одмаздете се за неправдите што му се прават на народот ваш.

⁶⁸Дајте им го на незнабошците она што заслужиле, а кон заповедите на Законот бидете внимателни!«

⁶⁹Потоа ги благослови и се прибра кај своите предци.

⁷⁰Умре во сто и четириесет и шестата година; го погребаа во гробницата на татко му во Модин, а сиот Израел горко го оплакуваше.