Read Lamkang 1. Макавејска 5 Bible Online

1. Макавејска 5 - Lamkang bible

1. Макавејска 5

¹Кога соседните народи слушнаа дека жртвеникот е изграден и дека светилиштето е обновено, онака како што било пред тоа, многу се разгневија;

²па решија да го уништат родот на Јаков, кој живееше меѓу нив, и почнаа да го убиваат и да го истребуваат тој народ.

³Тогаш Јуда завојува против потомците на Есав што живееја во Идумеја, во Акрабатена, затоа што овие го беа опседнале Израел. Тој им наесе голем пораз, ги понизи и пленот им го одзеде.

⁴Си спомна тој и за злобата на Беановите синови, кои беа за народот стапица и сопка, поставувајќи му заседи на неговите патишта.

⁵Иако тие пред него се затворија во своите кули, тој ги нападна, ги проколна и ги запали нивните кули и сите што беа во нив.

⁶Потоа се крена против Амонитите и наиде на силна војска и многу народ и на Тимотеј, нивниот војсководец.

⁷Тој водеше многу борби, но тие на крајот беа уништени пред неговото лице, ги победи.

⁸Ги зазеде Јазир и околните села, а потоа се врати во Јудеја.

⁹Тогаш незнабошците, кои живееја во Галад, се собраа и се дигнаа против Израелците, кои живееја меѓу нив, за да ги избијат, но тие избегаа во тврдината Датем.

¹⁰Тие испратија писма до Јуда и до неговите браќа, во кои велеа: »Незнбошците, што се околу нас, се здружија за да нѐ уништат,

¹¹се готват да дојдат и да ја нападнат тврдината, во која се сокриваме; Тимотеј ги предводи нивните војски;

¹²дојдете и избавете нѐ од нивните раце, бидејќи многумина од нас загинаа.

¹³Сите наши браќа, кои беа во пределите на Тоб, на смрт се предадени; нивните жени и деца ги одведоа во плен и убија околу илјада мажи.«

¹⁴Уште додека ги читаа нивните писма, ете, пристигнаа други гласници од Галилеја, во искината облека, носејќи им исти вести:

¹⁵»Против нас се собраа од Птоломеида, од Тир и Сидон и од цела незнабожечка Галилеја, сакаа да нѐ погубат.«

¹⁶Кога Јуда и народот ги слушнаа овие зборови, се собра голем собор, за да се посоветуваат што да прават за тие браќа кои се во неволја и на кои незнабошците им се закануваа со војна.

¹⁷Тогаш Јуда му рече на својот брат Шимун: »Одбери си луѓе, па појди и заштити ги твоите браќа во Галилеја, а јас и брат ми Јонатан ќе појдеме во Гилеад.«

¹⁸Го постави Јосиф, синот Захариев, и Азарија за началници на народот со другата војска во Јудеја, за да вардат.

¹⁹Ним им заповеда: велејќи: »Управувајте со овој народ, но не почнувајте никаква војна против незнабошците додека ние не се вратиме.«

²⁰На Шимун му дадоа три илјади луѓе за неговиот поход во Галилеја, а на Јуда — осум илјади за Гилеад.

²¹Шимун појде во Галилеја, имаше многу борби против незнабошците и најпосле ги разби.

²²Ги гонеше до портите на Птоломеида; од незнабошците паднаа три илјади борци, а тој им го зеде пленот.

²³Со себе ги поведе Јудејците од Галилеја и од Арбата, заедно со нивните жени и деца, со целиот нивен имот и ги доведе во Јудеја со голема радост.

²⁴А Јуда Макабеј и брат му Јонатан го преминаа Јордан и три дена одеа низ пустината.

²⁵Таму ги сретнаа Набатеите, кои ги примија мирољубиво и им раскажаа сѐ што им се случило на нивните браќа во Гилеад,

²⁶дека многумина од нив се затворени во Босора и во Босор, во Алеми и во Хасфор, Макед и Карнаим — а сите тие се големи и утврдени градови,

²⁷а во други градови се наоѓаат во опсада и дека идниот ден е определен да ги нападнат тие тврдини, да ги преземат и да ги погубат сите во еден ден.

²⁸Затоа Јуда веднаш со својата војска се упати кон Босор, го зазеде тој град и сите од машки пол ги изби со својот остар меч, го собра целиот плен и го изгоре со оган.

²⁹Оттаму тргна ноќе и дојде до тврдината.

³⁰Кога осамна зората, ги подигнаа своите очи, и, ете, пред нив многу народ, безбројно множество, кое местеше скали и справи, за да ја преземат тврдината и веќе ја напаѓаа.

³¹Виде Јуда дека борбата започнува и пискот од градот се издигаше кон небото, како звук од труби и многу викање.

³²Тогаш Јуда им рече на своите борци: »Сега борете се за вашите браќа!«

³³А тој со три одреда ги заобиколи од задната страна; затрубија со трубите и извикаа со молитва.

³⁴Војската на Тимотеј, откако разбра дека тоа е Макабеј, избега пред него; а тој сосема ги порази: тој ден паднаа на бојното поле околу осум илјади мажи.

³⁵Тогаш се врати во Маафа, ја опсадија и ја презеде, изби сѐ што беше машко, го зеде нејзиниот плен и ја изгоре.

³⁶Оттаму појде и ги зазеде Хасфор, Макед, Босор и другите гилеадски градови.

³⁷По овие настани Тимотеј собра друга војска и постави логор кај Рафон, од другата страна на потокот.

³⁸Јуда испрати луѓе да извидат каква е војската; тие го известија, велејќи: »Со него се собрани сите незнабошци, што живеат околу нас, подготвени да војуваат — против тебе;

³⁹тие создале голема војска; најмиле и Арапи како помошници, а логорот им е зад потокот, подготвени се да те нападнат.« Јуда појде да ги пречека.

⁴⁰Кога Јуда и неговата војска се приближуваа до потокот, Тимотеј им рече на своите началници: »Ако тој прв го премине потокот и нѐ нападне, не ќе можеме да го победиме, зашто тогаш тој ќе има предимсто и ќе нѐ победи.

⁴¹Ако, пак, се уплаши и направи логор од другата страна на потокот, ние ќе појдеме кон него и ќе го победиме.«

⁴²Кога Јуда дојде до потокот, ги остави народните писари до потокот и им заповеда, велејќи: »Не оставајте никого во логорот; сите нека одат во бој.«

⁴³И тој прв мина преку потокот, а по него премина и сиот народ. И пред него се разбегаа сите незнабошци, го фрлија оружјето и избегаа да се сокријат во идолскиот храм што е во Карнаим.

⁴⁴Тогаш Израилците го зазедоа тој град, и потоа го изгореа паганскиот храм со сите оние што беа во него; така беше победен Карнаим и веќе никој не можеше да му се противстави на Јуда.

⁴⁵Потоа Јуда ги собра сите Израелци, кои беа во Гилеад, од најмал до најголем, нивните жени и деца и имотот и сето тоа множество се упати кон Јудејската земја.

⁴⁶Дојдоа до Ефрон. Тоа беше голем град, многу укрепен, кој се наоѓаше на патот; не можеа да го заобиколат ни лево ни десно, така што требаше да поминат низ него,

⁴⁷а жителите се беа затвориле во него, и потрите ги затрупале со камења.

⁴⁸Јуда им испрати мирољубива порака: »Ќе поминеме низ вашата земја, за да се вратиме во нашата земја; нема да ви направиме никакво зло.« Но тие не сакаа да им ги отворат вратите.

⁴⁹Тогаш Јуда им заповеда на своите борци секој да остане на своето место,

⁵⁰борците го напаѓаа градот и го опсадуваа целиот ден и целата ноќ, и градот се предаде во негови раце.

⁵¹Јуда исече сѐ што беше во градот со својот остар меч, го урна градот до основи, го изгоре и го помина тоа место преку телата на убиените.

⁵²И преку Јордан помина во големата рамнина, која е спроти Бет-шан.

⁵³По патот Јуда ги прибираше заостанатите и го бодреше народот во текот на целото патување, додека дојдоа во Јудејската земја.

⁵⁴Се искачија на гората Сион со веселба и со радост и принесоа сепаленици, затоа што не падна никој од нив и што се вратија во мир.

⁵⁵Во оние денови, дојдека Јуда и Јонатан се наоѓаа во Гилеад, а братот Шимун во Галилеја, пред Птоломеида,

⁵⁶слушнаа Јосиф, синот Захариев, и Азарија, воените началници, за славните воени подвизи што ги направиле тие,

⁵⁷па си рекоа еден на друг: »Ајде и ние да се прославиме и да отпочнеме војна против незнабошците што се околу нас.«

⁵⁸И така ѝ наредија на војската, која беше по нивна заповед и појдоа против Јамнија.

⁵⁹Горгиј излезе од градот со своите војници, за да се бори против нив.

⁶⁰Јосиф и Азарија беа принудени на бегство и беа гонети сѐ до Јудејските предели; тој ден паднаа две илјади мажи Израелци.

⁶¹Израелскиот народ претрпе голем пораз, бидејќи, сакајќи да покажат храброст, не ги послушаа Јуда и неговите браќа;

⁶²но тие не беа од родот на оние мажи, преку кои доаѓаше спасението на Израел.

⁶³А мажот Јуда и неговите браќа многу се прославија пред целиот Израел и пред сите народи, каде што се слушаше нивното име.

⁶⁴Луѓето се собираа околу нив да ги прославуваат.

⁶⁵Потоа излезе Јуда и браќата негови и војуваа против синовите на Есав во земјата, која се наоѓа на југ, ги зазеде Хеброн и околните села, ги разурна неговите тврдини и ги изгоре неговите кули околу него.

⁶⁶Потоа стана и отиде да ја освои Филистејската земја и помина низ Самарија.

⁶⁷Во тој ден паднаа некои од свештениците што сакаа да се прослават со својата храброст и непромислено беа навлегле во бој.

⁶⁸Јуда се упати во Азот во Филистејската земја, ги разурна нивните жртвеници, со оган ги изгори нивните извајани богови, зеде плен од нивните градови и се