Read Lamkang 1. Макавејска 6 Bible Online

1. Макавејска 6 - Lamkang bible

1. Макавејска 6

¹Во тоа време царот Антиох, кога минуваше преку горните области, разбра дека во Персија има еден град, по име Елимаис, прочуен со богатство, со сребро и злато,

²и дека во него има храм, кој бил многу богат, дека таму имало златни предмети, оклопи и оружје, оставени од Александар, синот на Филип, македонски цар, кој прв се зацари над Египет.

³Затоа појде и се обидуваше да го преземе градот и да го ограби, но не успеа затоа што жителите ја дознаа неговата намера.

⁴Тие му се спротивставија со силна војска, па избега оттаму со голема мака и се врати во Вавилон.

⁵Тогаш во Персија некој дојде при него и го извести дека војските, кои отишле во земјата на Јуда, биле победени,

⁶дека Лисија одел со силна војска пред сите, но дека бил разбиен од Јудејците и дека тие многу се осилиле и со оружје, и со војска и со многу плен, што го зеле од војските, победени од нив,

⁷дека го разурнале одвратниот идол, кој тој го подигнал над жртвеникот во Ерусалим, а дека и светилиштето го оградиле, како што било пред тоа, со високи ѕидови, а исто така и Бет-цур, неговиот град.

⁸Кога царот ги чу тие зборови, многу се исплаши и се вознемири, падна на постела, изнемоштен од тага, затоа што не се исполнила неговата желба.

⁹Повеќе денови остана така, зашто неговата тага стануваше сѐ поголема и мислеше дека веќе умира.

¹⁰Тогаш ги повика сите свои пријатели и им рече: »Се загуби сонот од моите очи, а срцето мое изнемогна од тага.

¹¹Си реков на срцето мое: до каква тага дојдов јас и колку е голема мојата мака, во која се наоѓам! А бев и корисен за мојата држава и сакан од моите поданици.

¹²Сега си спомнувам за сите зла што ги направив во Ерусалим, како ги зедов сите златни и сребрени садови од него и попусто ги праќав на убивање сите жители на Јудеја.

¹³Сега знам дека поради сето тоа ме постигнаа овие мои неволји и, ете, јас загинувам од голема мака во туѓа земја.«

¹⁴Тогаш го повика Филип, еден од своите пријатели, и го постави над целото свое царство;

¹⁵му ја даде круната; својата царска облека и својот прстен, и го постави да го воспитува неговиот син Антиох, да го учи како треба да управува со царството.

¹⁶Царот Антиох умре во сто четириесет и деветтата година.

¹⁷Кога Лисија разбра дека царот умрел, тој го постави за наследник неговиот син Антиох, кој го воспитуваше уште од неговото детство и му беше дал име Евпатор.

¹⁸Оние, што беа во тврдината, ги вознемируваа Израелците околу Светилиштето и секогаш настојуваа да им прават штета, а на незнабошците да им помагаат.

¹⁹Јуда одлучи да ги изгони, па го повика сиот народ, за да ги поседне.

²⁰Сите се собраа и ги опседнаа во сто и педесеттата година; против нив поставија орудија за стрелање и бојни направи.

²¹Но некои од опседнатите успеаја да излезат, а кон нив се придружија и некои од безбожните Израилци;

²²тие отидоа кај царот и му рекоа: »До кога ќе се колебаш и нема да ги одмаздиш нашите браќа?

²³Ние се согласивме да му служиме на твојот татко, да се однесуваме според неговите заповеди и да ја извршуваме неговата волја.

²⁴А синовите на нашиот народ ја опседнаа крепоста и нѐ замразија; кога ќе нѐ најдат — нѐ убиваат и имотот наш го ограбуваат.

²⁵И не дигнале раце само против нас, туку и против сите твои области.

²⁶И, ете, сега ја опседнаа тврдината во Ерусалим, за да ја преземат, а Светилиштето и Бет-цур ги утврдија.

²⁷Ако не побрзаш и не ги спречиш, тие ќе направат и повеќе од тоа, и тогаш веќе не ќе можеш да ги запреш.«

²⁸Царот се разгневи на овие зборови и ги собра сите свои пријатели, началници на пешаците и началниците на коњаниците;

²⁹кај него дојдоа и наемните војници и до други царства и до морските острови,

³⁰така што неговата војска беше сто илјади пешаци, дваесет илјади коњаници и триесет и два слона, обучени за војна.

³¹Тие дојдоа преку Идумеја и поставија логор спроти Бет-цур, долго го напаѓаа, па дури направија и воени направи, но тие од утврдениот град излегуваа, ги изгореа со оган и храбро се бореа.

³²Тогаш Јуда отстапи од тврдината и постави логор во Бет-зехарија, спроти царскиот логор.

³³А царот, кога стана рано изутрината, бргу дојде со својата војска по патот на Бет-захарија; војските се подготвија за битка, трубите затрубија.

³⁴На слоновите им покажуваа сок од грозје и боровинки, за да се возбудат за битка.

³⁵Слоновите ги разделија меѓу борбените редови и покрај секој слон ставаа по илјада војници со железни оклопи и шлемови од бронза, а освен тоа, на секој слон се додаваа и петстотини најдобри коњаници;

³⁶тие застануваа истовремено таму, каде што беше слонот, а кога тргнуваше тој, тргнуваа и тие заедно со него, не одделувајќи се од него.

³⁷На слоновите имаше врзано јаки одбрамбени дрвени кули, врзани за нив со каиши, а во секоја од нив по четири мажи, кои се бореа одозгора — од слонот, со секој слон беше и неговиот Индиец.

³⁸Другите, пак, коњаници ги разместија на обете крила од војската, за да даваат знаци, да го вознемируваат непријателот и да ги покриваат воените редови.

³⁹Кога сонцето ќе удреше во златните и бронзените штитови, од нив ќе светнеа горите, ќе светнеа како огнени светила.

⁴⁰Едниот дел од царската војска беше разбиен по ридовите, а другиот — по ниските места, но се движеа по утврден ред и распоред.

⁴¹Сите се смутија кога ја слушнаа бучавата на тоа множество и движењето на таа голема војска и ѕвечкањето на оружјето, зашто војската беше голема и силна.

⁴²Јуда со својата војска влезе во бој. Во царската војска паднаа шестотини војници.

⁴³Тогаш Елеазар, синот на Саварана, виде еден слон покриен со царски оклоп, кој беше поголем од другите слонови и помисли дека самиот цар е врз него;

⁴⁴тој се жртвува себеси, за да го спаси својот народ и да придобие вечно име;

⁴⁵па притрча смело кон слонот, среде бојниот ред и убиваше десно и лево и се разбегаа од него — на едната и на другата страна;

⁴⁶се вовлече под слонот, го прободе со својот меч и го уби; слонот падна врз него на земјата и го згмечи. Така загина тој таму.

⁴⁷Јудејците, гледајќи ја големината и силата на царската војска, се отклонија од неа.

⁴⁸Царската војска тргна против нив во Ерусалим. Царот ја опседна Јудеја и гората Сион.

⁴⁹Склучи мир со луѓето од Бет-цур, кои излегоа од градот, зашто немаа храна за да можат да ја издржат опсадата, бидејќи беше саботна година за земјата.

⁵⁰Царот го зазеде Бет-цур и остави во неа војска да ја чуваат.

⁵¹Потоа, во текот на многу денови го опседнуваше Светилиштето; таму постави направи за исфрлање копја, камења и оган.

⁵²Но и Јудејците поставија такви направи против нивните и се бореа со нив многу денови.

⁵³Во скривалиштата веќе немаше храна, зашто беше седма година; Јудејците што беа избегале од другите краишта во Јудеја, за да се спасат од незнабошците, ги беа потрошиле и последните резерви;

⁵⁴во Светилиштето останаа сосема малку луѓе, зашто завладеа глад, а другите се разотидоа секој во своето место.

⁵⁵Слушна Лисија дека Филип, на кого царот Антиох уште додека беше жив му го беше доверил својот син Антиох да го подготвува за царување,

⁵⁶се вратил од Персија и Мидија, заедно со војските, кои го придруживале царот и дека се обидува да завладее во царството.

⁵⁷Затоа отиде бргу кај царот и му рече: »Ние секој ден сме послаби, резервата со храна помала, а местото што го опседнуваме е добро утврдено, но врз нас е и грижата за царството.

⁵⁸Туку ајде да им ја подадеме нашата десница на тие луѓе и да склучиме мир со нив и со сиот нивен народ:

⁵⁹да ги оставиме да живеат според нивните закони, како и пред тоа, зашто поради своите закони, кои ги укинавме, тие се разгневија на нас и го направија сево ова.«

⁶⁰Царот и воените началници се согласија со овој предлог и испратија луѓе да им предложат мир, кој тие го прифатија.

⁶¹Царот и началниците се заколнаа, потоа опседнатите излегоа од тврдината.

⁶²Се искачи царот на гората Сион, откако ја разгледа тврдината на тоа место, ја погази својата заклетва и нареди ѕидовите да бидат урнати.

⁶³Потоа бргу појде и, кога се врати во Антиохија, го најде Филип како владее со градот, го нападна, војуваше со него и го презеде градот.