Read Lamkang 2. Макавејска 12 Bible Online

2. Макавејска 12 - Lamkang bible

2. Макавејска 12

¹Откако се завршија тие договори, Лисиј се врати при царот, а Јудејците се зафатија со земјоделие,

²но месните воени началници, Тимотеј и Аполониј, синот на Генеј, Јероним и Димофон, а уште и Никанор, управителот на Кипар, не им даваа да живеат во мир и во безопасност.

³Јопијците, пак, извршија големо недело. Тие ги поканија своите сограѓани Јудејци, заедно со нивните жени и деца, да влезат во подготвени кораби, божем никакво зло не им приготвуваат.

⁴А кога се согласија, зашто сакаа да го запазат мирот и немаа никакво сомневање тогаш врз основа на јавна градска согласност Јопијците, откако отпловија, ги издавија, а ги имало не помалку од двесте души.

⁵Кога Јуда разбра за оваа свирепост, извршена врз неговите еднокрвни браќа, за ова ги извести оние што беа со него,

⁶па, откако Го повикаа праведниот Судија, Бога, се упати против убијците на своите браќа; во текот на ноќта го запали пристаништето, ги запали и корабите, а оние што избегаа од нив ги уби.

⁷Бидејќи тоа место беше затворено, Јуда си отиде со намера пак да се врати и да ги истреби сите јопијски жители.

⁸Откако разбра, дека жителите на Јопија сакаат на ист начин да постапат со Јудејците, што живеат таму,

⁹ги нападна во текот на ноќта и им ги запали пристаништето и корабите, така што светлината од огнот се гледаше дури до Ерусалим, кој е оддалечен двесте и четириесет стадии.

¹⁰А кога се оддалечија оттаму девет стадии, одејќи против Тимотеја, беа нападнати од Арабјани — не помалку од пет илјади пешаци и петстотини коњаници.

¹¹Битката беше жестока и кога оние, што беа со Јуда, со Божја помош, извојуваа победа, победените номади, Арабјаните, го молеа Јуда за мир, ветувајќи им дека ќе им даваат добиток и сѐ друго со што можат да им бидат корисни.

¹²Јуда, гледајќи дека тие навистина можат да им бидат корисни во многу работи, се согласи да склучи мир со нив, а тие потоа си отидоа во своите шатори.

¹³Тогаш тој нападна уште еден град со утврден мост, ограден со ѕидини и населен со разни народи; градот се нарекуваше Каспин.

¹⁴Жителите на овој град, надевајќи се на градската тврдина и на својата насобрана храна, постапија многу дрско и ги навредуваа со срамни и неприлични зборови.

¹⁵Но оние што беа со Јуда, откако Му се обратија за помош на Великиот Господар на светот, Кој го урна Јерихон без бојни машини и оружја, во времето на Исуса Навина, диво ги нападнаа ѕидините.

¹⁶Со Божја помош, го зазедоа овој град и извршија безбројни убиства, така што блиското езеро, широко две стадии, се чинеше дека е полно со крв.

¹⁷Откако отидоа оттаму, на оддалеченост од седумстотини и педесет стадии, дојдоа во Харан, кај Јудејците, наречени Тувиини,

¹⁸но таму не го заварија Тимотеја, кој, не правејќи некое зло, се оддалечил од таа земја, но сепак на едно место оставил силна стража.

¹⁹Затоа Доситеј и Сосипатар, двајца од предводниците на Макавеите, отидоа и ги поразија оние што ги беше оставил Тимотеј во тврдината — повеќе од девет илјади души.

²⁰Тогаш Макавеј, откако ја раздели својата војска на делови и им постави заповедници, го нападна Тимотеја, кој имаше со себеси сто дваесет илјади пешаци и илјада и петсотини коњаници.

²¹Кога разбра Тимотеј дека Јуда се приближува, ги испрати жените, децата и комората во тврдината Карнион, која не беше погодна за опседнување поради недотсапноста на месноста.

²²Штом се појави првиот одред на Јуда, непријателот го опфати страв и трепет од Оној, Кој гледа си, па почнаа да бегаат на сите страни, така што се напаѓале и убивале меѓусебно, прободувајќи се еден со друг со своите остри мечеви.

²³Јуда упорно продолжи да ги гони и да ги убива злосторниците; погуби триесет илјади души.

²⁴А Тимотеј им падна во рацете на Доситеја и Сосипатра; тој почна да ги моли многу итро за да го остават жив затоа што кај него имало многу нивни родители и браќа и дека може да ги снајде зло.

²⁵Откако најпосле ги увери оти сите тие луѓе ќе им ги врати живи, тие го пуштија, за да ги избават своите браќа.

²⁶Потоа Јуда отиде против Карнион и Атаргатион и погуби дваесет и пет илјади души.

²⁷По победата и уништувањето над нив, тој тргна против утврдениот град Ефрон, каде што беше Лисиј со своите одреди, составени од многу народности; силни млади луѓе стоеја пред ѕидините и упорно напаѓаа, а таму имаше многу оружје и стрели.

²⁸Тие, откако го повикаа на помош Сесилниот, Кој со Својата моќ ја крши силата на непријателите, го презедоа градот и убија околу дваесет и пет илјади од неговите жители.

²⁹Штом се кренаа оттаму, се упатија кон градот ка Скитите, кој е оддалечен шеесет стадии од Ерусалим.

³⁰Но, бидејќи Јудејците, жители на тој град, посведочија дека тие луѓе имаат спрема нив добар однос и дека им помагале во тешките времиња,

³¹тие, откако им заблагодарија, ги замолија и понатаму да бидат благонаклони кон нивниот народ, па појдоа кон Ерусалим, зашто се приближуваше празникот Сеници.

³²По празникот, наречен Педесетница, тие отидоа против Горгија, војководачот на Идумеја.

³³Јуда излезе со три илјади пешаци и четиристотини коњаници.

³⁴Кога влегоа во битка, убиени беа и некои од Јудејците.

³⁵А Доситеј, кој беше под управа на Вакинор, коњаник, јунак, го фати Горгија и, држејќи го за наметката, го повлече силно за да го зароби жив тој проклетник, но еден од тракиските коњаници, налета на него и му ја отсече раката во рамото, а Горгиј избега во Мариса.

³⁶А кога, по долгата битка, оние што беа со Ездра се истоштија, Јуда го повика Господа на помош, Он да им биде помошник и водач во битката.

³⁷Тогаш почна да пее пофални песни на јазикот на своите татковци колку го служеше гласот, па одеднаш се нафрли на оние што беа со Горгија и ги натера во бегство.

³⁸Потоа Јуда ја зеде својата војска и појде кон градот Одолам, но, бидејќи наближуваше седмиот ден, се очистија, според обичајот, и ја отпразнуваа саботата.

³⁹Идниот ден дојдоа луѓе на Јуда, зашто беше веќе последен час, да ги соберат телата на убиените и да ги закопаат заедно со нивните роднини во гробиштата на нивните татковци.

⁴⁰Тогаш под облеката на секој умрен најдоа предмети, посветени на јамниските, идоли што им ги забрануваше на Јудејците Законот. И така на сите им стана јасно дека тоа беше причината за нивната смрт.

⁴¹Затоа сите Го прославија Праведниот судија, Кој го открива она што е сокриено,

⁴²па почнаа да се молат направениот грев да биде наполно опростен; а благородниот Јуда ги опомена војниците да се пазат од секаков грев, гледајќи сами со своите очи што се случило по вина на убиените.

⁴³Тогаш собра околу две илјади сребрени драхми, според бројот на убиените свои војници, ги испрати во Ерусалим, за да принесе жртва за грев; со тоа направи убаво и благородно дело, зашто мислеше за воскресението на мртвите.

⁴⁴Оти, ако не веруваше дека убиените војници ќе воскреснат, ќе беше неразумна и залудна молитвата за умрените.

⁴⁵Но тој мислеше дека на оние што умреле во побожност им е приготвена голема награда. Каква света и побожна мисла! Затоа за покојниците принесе жртва за милост — да бидат ослободени од својот грев.