Read Lamkang 2. Макавејска 15 Bible Online

2. Макавејска 15 - Lamkang bible

2. Макавејска 15

¹Кога Никанор разбра дека Јуда и неговите луѓе се наоѓаат во Самарија, одлучи, без да се изложува на некаква опасност, да ги нападне во саботен ден.

²И кога Јудејците, кои присилно го придружуваа, му велеа: »Не уништувај ги така жестоко и нечовечно; дај му чест на денот, кој е посветен од Оној, кој бдее над сите нас,«

³тогаш тој безбожник ги праша: »Зар има Господ на небото, Кој заповедал да се празнува саботниот ден?«

⁴И тие му одговорија: »Има жив Господ, Господар Небесни, Кој заповедал да се празнува саботниот ден,«

⁵Тој пак рече: »А јас сум господар на земјата, кој заповеда да се земе оружје и да се извршуваат царските работи.« Сепак не успеа да ја оствари својата злонамерна одлука.

⁶Исполнет со голема гордост, Никанор се надеваше дека ќе извојува целосна победа над оние што беа со Јуда.

⁷А Макавеј не престануваше да се надева со увереност оти ќе добие помош од Господа.

⁸Тој ги храбреше оние, кои беа со него, и им велеше да не се плашат од нападот на незнабошците, да си спомнат за помошта што порано им била давана од Небото, па и сега да ја чекаат својата помош и победа од Седржителот.

⁹Утешувајќи ги со ветувањата на Законот и на пророците, припомнувајќи им ги нивните сопствени подвизи во изминатите битки, тој ги заврсти во храброста.

¹⁰Кога на таков начин го подигнуваше нивниот дух, тој им укажа и на вероломноста на незнабошците и нарушувањето на нивните ветувања и клетви.

¹¹Тој го вооружи секого од нив не толку со остри мечеви и копја, колку со убедливи добри зборови; и ги зарадува сите, откако им раскажа и еден веродостоен сон.

¹²Еве го неговиот сон: го видел некогашниот првосвештеник Ониј човек чесен и добар, скромен во однесувањето, со блага нарав, кроток, слаткоречив, кој уште од детство беше усвоил со ревност сѐ што води кон придобивање на добродетелите. — Него го видел со издигнати раце како се моли за сиот јудејски народ.

¹³Потоа се појавил еден друг маж, украсен со бели коси и со болскот, окружен со чудна и необична величественост.

¹⁴А Ониј рекол: »Овој е братољубецот Јеремија, Божјиот пророк, кој се моли многу за народот и за светиот храм.«

¹⁵Тогаш Јеремија ја пружи својата десна рака и му даде на Јуда златен меч, и подавајќи му го рече:

¹⁶»Земи го овој меч, тој ти е дар од Бога. Со него ќе ги скршиш непријателите.«

¹⁷Утешени и охрабрени од овие убави зборови на Јуда, кои многумина ги вдахновија со јунаштво, а младите срца ги исполни со храброст, Јудејците решија да не се улогоруваат, туку веднаш да ги нападнат непријателите, гради в гради, и јуначки да решат сѐ, зашто градот, светињата и храмот се наоѓаат во опсаност.

¹⁸Борбата за жените и децата, за браќата и роднините, им се чинеше помалку важна, отколку што беа загрижени пред сѐ за Божјиот храм.

¹⁹Не помалку се вознемируваа и оние што беа останале во градот; тие беа загрижени и исплашени поради битката на отворено поле.

²⁰И тогаш кога сите очекуваа, кога чувствуваа дека се приближува решавачката битка, кога непријателите се соединија и кога војската беше наредена за борба, кога слоновите беа доведени на нивните соодветни места, а коњицата разместена на двете страни,

²¹Макавеј, штом го виде приближувањето на многубројната војска, разновидното оружје и страшниот изглед на слоновите, крена раце кон небото и повика кон Господа, Кој гледа сѐ и Кој прави чуда, бидејќи знаеше оти победата не се добива со оружје и дека Он им ја дава на достојните.

²²Тој се помоли вака: »Господи, Ти му испрати ангел на Јудејскиот цар Езекија и тој изби сто осумдесет и пет илјади луѓе од војската на Сенахирим,

²³и сега, Господи на небесата, испрати ни добар ангел пред нас за страв и трепет на нашите непријатели.

²⁴Со силата на Твојата мишка удри ги оние што дошле со хули против светиот Твој народ.« Така ја заврши Јуда својата молитва.

²⁵Оние што беа со Никанора, се приближуваа со звуци од труби и со бојни извици,

²⁶а оние, што беа со Јуда во битките против непријателите, влегуваа со молитва во устата.

²⁷Борејќи се со своите раце, и молејќи Му се на Бога со своето срце, тие избија не помалку од триесет и пет илјади души и многу ѝ се израдуваа на очигледната Божја помош,

²⁸Кога, по бојот, се враќаа весело, слушнаа дека Никанор паднал мртов со целата своја бојна опрема.

²⁹Кога стивна вревата и шумот, тие го прославија Господа на јазикот од своите татковци.

³⁰Тогаш Јуда, кој со душа и со тело се бореше за своите сограѓани, кој ги посвети своите најубави години за своите сонародници, нареди на Никанора да му биде отсечена главата и десната рака заедно со плешката и да бидат однесени во Ерусалим.

³¹Штом стигна таму, ги повика своите сонародници и свештениците пред жртвеникот. Тогаш ги повика и оние од тврдината;

³²па им ја покажа главата на хулителот Никанор и раката негова, што ја беше подигнал против домот на Седржителот, опиен од својата неразумна гордост;

³³Нареди да му се отсече и јазикот на безбожниот Никанор, да го издробат и парченце по парченце да им даваат на птиците, а десната рака на тој безумник — да биде обесена спроти храмот.

³⁴Тогаш сите, свртувајќи ги своите очи кон небото, Го прославува Господа, Кој им даде помош, велејќи: »Да е благословен оној, Кој го запази неосквернето Своето место!«

³⁵А главата на Никанора ја обеси на тврдината — на сите да им биде очигледен доказ за помошта од Господа.

³⁶Тогаш сите еднодушно одлучија: тој ден никогаш да не биде заборавен, туку да се празнува секоја година тринаесеттиот ден во дванаесеттиот месец, кој на арамејски јазик се именува Адар, ден пред денот на Мардохеја.

³⁷Бидејќи работата со Никанора беше завршена, а Јудејците оттогаш завладеаја со градот, затоа и јас со ова го завршувам моето прикажување.

³⁸Ако ова мое излагање сум го составил добро и убаво, тогаш и мојата желба е исполнета. Ако, пак, сум го направил слабо и недоволно, тогаш сум го направил она што сум можел.

³⁹Зашто, како што е штетно и невкусно да се пие само вино и потоа веднаш само вода, туку виното помешано со вода е повкусно и поздраво, така е и со добро распоредената содржина на еден состав; тогаш е пријатен за слухот на оние што го читаат, како и на оние што го слушаат. Со ова завршувам.