Read Lamkang 2. Макавејска 3 Bible Online

2. Макавејска 3 - Lamkang bible

2. Макавејска 3

¹Кога во светиот град луѓето живееја во потполн мир и кога грижливо се пазеа законите поради побожноста и одвраќањето од злото на првосвештеникот Онија,

²Обично и самите цареви го почитуваа тоа место и светиот храм да го чествуваат со најскапоцени дарови,

³така што и азискиот цар Селевк даваше од своите приходи за сите расходи околу жртвените служби.

⁴Но некој си Симон, од племето на Венијамина, кој бил поставен за предстојник на храмот, влегол во расправија со првосвештеникот во врска со наредбите на градското пазариште.

⁵Бидејќи не можел да го наговори првосвештеникот Онија, отишол кај Трасеевиот син Аполониј, кој во тоа време била заповедник на Келе-Сирија и Феникија,

⁶го известил оти ерусалимската ризница е преполна со неизмерно богатство, дека во неа е натрупано големо множество пари, кои не се потребни за принесување жртви и дека сето тоа богатство може да му припадне на царот.

⁷Аполониј се состанал со царот и го известил за спомнатото богатство, а овој го определил Илиодора, државен управител, го испратил и му заповедал да го земе тоа богатство.

⁸Илиодор веднаш тргнал на пат, под изговор да ги обиколи градовите на Келе-Сирија и Финикија, а всушност тргнал да ја изврши царската заповед.

⁹Кога пристигнал во Ерусалим, и бил љубезно примен од првосвештеникот на градот, тој му соопштил за тоа што е известено и дека е дојден да праша дали е тоа вистина.

¹⁰Макар што првосвештеникот му рекол дека тоа е имот на вдовици и сираци, доверени на пазење,

¹¹а дека еден дел е на Хиркана, синот на Товиј, еден многу угледен човек, и дека не е вистина она што клеветел нечесниот Симон, и дека има само четиристотини таланти сребро и двесте таланти злато, и

¹²не треба да се навредат оние што се надевале на светото место и на достоинството, и неприкосовеноста на храмот, кој е почитуван во целиот свет, —

¹³Илиодор, кој имаше царска заповед, сепак одлучно рече дека тоа треба да биде пренесено во царската ризница.

¹⁴Тој определи ден, а кога влезе во ризницата, за да направи попис, во градот настана голема вознемиреност.

¹⁵Свештениците, облечени во свештенички одежди, паѓаа пред жртвеникот и викаа кон Оној, Кој го дал законот да се доверува имот на храмот — да им го запази цел на оние што му го довериле.

¹⁶Секој што ќе го погледнеше лицето на првосвештеникот, ја чувствуваше неговата душевна вознемиреност; изгледот и изменетата боја на лицето ја покажуваа душевната мака.

¹⁷Него го опфати ужас и трепереше со сето свое тело; тоа на оние, што го гледаа, им кажуваше колку страда неговото срце.

¹⁸Цели семејства истрчуваа од своите домови и одеа на заедничка молитва, зашто на светилиштето му се закануваше осквернување.

¹⁹Жените опашани со кострет под градите, одеа во групи по улиците, девојки, дотогаш пазени по домовите и вардени, трчаа едни кон портите, други кон ѕидовите, а трети гледаа низ прозорците,

²⁰и сите креваа раце кон небото и се молеа.

²¹Жално беше да се гледа како многуброен народ паѓа ничкум, а крајно возбудениот првосвештеник стоеше и чекаше.

²²Сите Му се молеа на Бога Седржителот целосно да им го запази на сопствениците она што му го довериле на храмот на пазење.

²³Но Илиодор продолжуваше да го прави она што беше одлучил.

²⁴А кога влезе во ризницата со своите вооружени придружници, Господ на нашите татковци и Господарот на секоја власт покажа знак; сите што се осмелија да влезат во ризницата беа поразени од страв пред Божјата сила и паднаа во немоќ и ужас,

²⁵зашто им се појави коњ со страшен коњаник, покриен со прекрасно покривало; па кога се исправи на задните нозе, го удираше Илиодора со предните копита, а коњаникот како да имаше златен оклоп.

²⁶Се појавија и други двајца младичи, еден од едната, а другиот — од другата страна, необично силни и со ретка убавина и почнаа да го бичуваат и многу рани му зададоа.

²⁷Кога Илиодор најпосле падна на земја, него го обви густа темнина; тогаш го кренаа и го поставија на носила.

²⁸Оној што пред малку беше влегол во ризницата со голема сила, тој и оние што го придружуваа, беспомошен го изнесоа со јасен доказ за Божјата сила.

²⁹Тој беше соборен од Божјата сила и лежеше безгласен и лишен од секаква надеж на спасение.

³⁰Јудејците Го прославуваа Господа, Кој го прослави Своето живеалиште; храмот, кој пред малку време, беше исполнет со страв и трепет, со појавувањето на Господа Седржителот, се исполни со радост им веселба.

³¹Потоа, некои од придружбата на Илиодора, го замолија првосвештеникот Ониј — да Му се помоли на Севишниот за да му подари живот на оној што лежеше на издивнување.

³²Првосвештеникот, плашејќи се царот да не помисли дека Јудејците направиле некакво злодело против Илиодора, принесе жртва за негово спасение.

³³Додека првосвештеникот ја принесуваше жртвата за милост, истите младичи пак му се појавија на Илиодора, облечени во иста раскошна облека, па кога застанаа пред него му рекоа: »Биди му многу благодарен на првосвештеникот Ониј, зашто Господ ти подари живот само поради него,

³⁴а ти, казнет од Бога, разгласувај им ја на сите Неговата голема сила.« И откако ги изговорија овие зборови, исчезнаа.

³⁵А Илиодор, откако му принесе жртва на Господа и направи големи ветувања на Оној, Кој му го запази животот, Му заблагодари и на Ониј и со својата војска се врати при царот,

³⁶сведочејќи пред сите за делата на Севишниот Бог, кои ги виде со своите очи.

³⁷А кога царот го запраша Илиодора кој би бил погоден човек да биде испратен пак во Ерусалим, тој му одговори:

³⁸»Ако имаш некаков непријател или противник на твојата држава, него испрати го таму, и ќе го пречекаш казнет, само ако остане жив, зашто на она место навистина има сила Божја:

³⁹Оној, Кој живее на небото, бдее на тоа место и го заштитува; оние што Му пристапуваат со лоша намера — Он ги бие и ги уништува.«

⁴⁰Ете, тоа му стана на Илиодора и така беше запазена ризницата на светиот храм.