Read Lamkang 2. Макавејска 6 Bible Online

2. Макавејска 6 - Lamkang bible

2. Макавејска 6

¹Набргу потоа царот испрати еден старец, Атињанин, да ги присилува Јудејците да отстапуваат со татковските закони и да не живеат по Божјите закони;

²да го осквернуваат ерусалимскиот храм и да го нарекуваат храм на Јупитера Олимпијски, а храмот во Гаризим — храм на Јупитера страноприемник, затоа што жителите на овој град се придојдени.

³Оваа неволја беше тешка и неподнослива за народот.

⁴Храмот се исполни со блудство и пијанчење од страна на незнабошците кои, дружејќи се со блудници, се собираа со таквите жени во најсветите места во храмот и внесуваа непозволени работи.

⁵И жртвеникот се наполнил со недозволени жртви, спротивни на законот.

⁶Не се дозволуваше празнувањето на саботата, ни празнувањето на празниците, па не дозволуваа дури да се нарекуваме Јудејци.

⁷Секој месец, на роденденот на царот, сосила ги водеа Јудејците да принесуваат идолски жртви, а на Дионисовиот празник ги принудуваа да носат бршленови венци и да одат во групи свечено во чест на Диониса.

⁸Таква наредба издаде царот Птоломеј и во другите соседни елински градови, а тие да дејствуваат против Јудејците и да ги принудуваат да им принесуваат жртви на идолите и да јадат од тие жртви.

⁹Оние, што не се согласуваа да живеат според обичаите на незнабошците ги убиваа. Токму тогаш настана вистинска мака.

¹⁰Две жени беа обвинети оти ги обрезале своите деца; затоа ги врзаа тие деца за градите на нивните мајки, па откако ги прошетаа низ градот пред народот, ги фрлија преку градските ѕидишта.

¹¹Други се собираа во блиските пештери, за да можат тајно да го празнуваат саботниот ден, но, откако беа пријавени кај Филипа, беа изгорени, зашто, поради светоста на тој ден, сметаа оти е грешно да се бранат.

¹²Ги молам оние што ја читаат оваа книга, да не се плашат од овие неволји и да знаат дека овие страдања не служат за пропаст, туку за вразумување на нашиот род.

¹³Зашто тоа што на нечестивите не им се дава многу време, туку набргу биваат казнувани, тоа е знак за големата Божја милост.

¹⁴Додека другите народи Господ ги чека долготрпеливо да ги казни за нивните гревови, тогаш кога тие ќе се натрупаат, а со нас не постапува така, нас не нѐ чека така долготпеливо;

¹⁵нѐ казнува пред да стигнеме до врвот на прегрешенијата.

¹⁶Бог никогаш не ја оддалечувал од нас Својата милост; нѐ казнува со неволји, но никогаш не нѐ изоставува нас — Својот народ.

¹⁷Ова што го реков, нека ни биде доволно како спомен. А сега пак да се вратиме на нашето прикажување.

¹⁸Имаше некој си Елеазар, еден од првите книжници веќе остарен, но многу личен. Него го принудуваа, отварајќи му ја насила устата да јаде свинско месо.

¹⁹Но тој повеќе ја сакаше славната смрт, отколку срамниот живот; доброволно се предаде да го измачуваат и го плукаше она што насила му го ставаа во устата,

²⁰а така требаше да постапуваат сите, решени да истрпат, отколку да јадат од она што е забрането со закон.

²¹Тогаш оние, што раководеа со безбожничкото жртвување, познавајќи го тој човек од поодамна, го повикаа насамо и го убедував да принесе месо што тој самиот ќе го приготви, кое би можел да го јаде, и да се прави дека божем јаде од месото што го жртвувал царот,

²²на тој начин да се избави од смртта, ползувајќи се со нивната љубов поради нивното старо пријателство.

²³Но тој, утврден во својата благородна одлука, достојна за неговата возраст и угледна старост, за неговите славни бели коси, за побожноста уште од раното детство, а најповеќе — поради светиот и од Бога даден закон, одговори и рече:

²⁴»Веднаш нека ме предадат на смрт. Зашто на нашата возраст не ѝ прилега да се претвораме, така што многумнина од младите да помислат дека деведесетгодишниот Елеазар минал во верата на незнабошците,

²⁵па, поради мојата лицемерност, заради краткиот и ништожен живот, преку мене да паднат во заблуда, а со тоа јас би ѝ ставил дамка и срам на мојата старост.

²⁶Па и кога би се избавил од човечките измачувања во овој живот, во сегашново време, јас не би можел да избегам од сесилната десница на Севишниот ни во овој живот, ниту по смртта во другиот.

²⁷Затоа сега, откажувајќи се храбро од овој живот, ќе се покажам достоен за својата старост,

²⁸а на младите ќе им оставам добар пример како треба за почитуваните свети закони со гордост И храброст да се оди во смрт.« По овие зборови веднаш појде на измачување.

²⁹Тогаш и оние што го водеа, ја изменија дотогашната своја наклоност спрема него во омраза; неговите зборови ги сметаа за лудост.

³⁰Кога под жестоките удари веќе умираше, тој воздивна и рече: »Господ, Кој знае сѐ, добро знае дека можев да се избавам од смртта и дека на своето тело ги поднесувам тешките маки од бичувањето, ги претрпувам во мојата душа од стравопочит спрема Него.«

³¹Така го заврши својот земен живот и со својата смрт остави, не само за младите, туку и за многумина од народот, пример за храброст и спомен на добродетел.