Read Lamkang 3. Ездра 14 Bible Online

3. Ездра 14 - Lamkang bible

3. Ездра 14

¹По три дена седев под дабот и, ете, од капината, што беше спроти мене, излезе глас и рече: »Ездра, Ездра!«

²Јас реков: »Еве ме, Господи«, и се исправив на своите нозе.

³Тогаш Он ми рече: »Во капина Јас му се открив на Мојсеја и му говорев тогаш кога Мојот народ беше роб во Египет;

⁴го испратив и го изведов народот Свој од Египет, го доведов на гората Синај и го држев при себе многу дни;

⁵тогаш му открив многу чудеса и му ги покажав тајните на времињата и крајот, му заповедав и му реков:

⁶Овие зборови, објави ги, а другите — сокриј ги.

⁷А сега ти велам тебе:

⁸Знаците што ти ги покажав, и соновите што ги виде и толкувањата што ги слушна, стави ги во своето срце,

⁹зашто ти ќе бидеш земен меѓу луѓето и ќе општиш со Мојот Син и со оние што се слични на тебе — додека се свршат времињата.

¹⁰Зашто векот ја изгуби својата младост и времињата се приближуваат кон старост,

¹¹оти векот е разделен на дванаесет делови, а десетте делови и половината од десеттиот дел веќе изминале,

¹²и остана само она што доаѓа по половината по десеттиот дел.

¹³И така, сега уреди ја твојата куќа и вразуми го својот народ, утеши ги понизените и откажи се од она што гние,

¹⁴смртните помисли отстрани ги од себеси, отфрли ги човечките тешкотии, симни ги од себеси слабостите на природата и остави ги настрана тешките за тебе помисли — и подготвувај се да се преселиш од тие времиња.

¹⁵Зашто подоцна ќе настанат поголеми неволји, отколку што си ги видел досега.

¹⁶Колку светот слабее од старост, толку повеќе ќе се намножува злото за живите;

¹⁷уште повеќе ќе се оддалечи вистината, и ќе се приближи лагата. Веќе брза да се исполни видението што го имаше.«

¹⁸Тогаш јас одговорив и реков: »Еве, јас сум пред Тебе, Господи;

¹⁹ќе отидам, како Ти што ми заповеда, и ќе го вразумам сегашниот народ. Но кој ќе ги научи оние што подоцна ќе се родат?

²⁰Зашто светот лежи во темнива, и оние што се во него се без светлина;

²¹Твојот закон е изгорен, никој не знае што си направил Ти, нити знаат што треба да прават тие.

²²Но ако сум придобил милост пред Тебе, испрати ми го Светиот Дух, за да напишам сѐ што било направено во светот од почетокот, она што било запишано во Твојот закон, та луѓето да можат да го најдат патот, и оние, што ќе посакаат да живеат во последните времиња, да можат да живеат.«

²³Он ми одговори и ми рече: »Отиди, свикај го народот и кажи му да не те бара во текот на четириесет дена.

²⁴а ти приготви повеќе штички за пишување и земи ги со себеси Сарија, Даврија, Салемија, Екана и Асиела, тие петмина вешти брзописци,

²⁵па дојди овде. Јас ќе го запалам во твоето срце светилото на разумот, кое нема да изгасне сѐ додека не се сврши она што ќе почнеш да го пишуваш.

²⁶Кога ќе го свршиш тоа, едно објави, а другото — тајно предај им го на мудрите. Утре во овој час ќе почнеш да пишуваш.«

²⁷Тогаш отидов како што ми заповеда Он, го свикав сиот народ и му реков:

²⁸»Израиле, слушај ги овие зборови:

²⁹нашите татковци беа туѓинци во Египет, но беа оттаму ослободени,

³⁰го примија законот на животот, кој не го запазија, кој и вие по нив не го запазивте.

³¹На вас ви беше дадена земја во наследство и земјата Сион, но вашите татковци и вие вршевте беззаконија и не одевте по патот што ви го заповеда Севишниот,

³²а Он, како праведен судија, сега ви го одзеде она што ви беше дарувал.

³³Сега вие сте овде и вашите браќа се меѓу вас.

³⁴Ако раководите со вашето чувство, и го поучувате вашето срце, ќе го запазите вашиот живот и по смртта ќе добиете милост.

³⁵Зашто по смртта ќе настане суд, кога ќе оживееме; тогаш ќе бидат објавени имињата на праведниците и делата на грешниците ќе бидат покажани.

³⁶Сега никој да не доаѓа при мене и да не ме бара додека не изминат четириесет дена.«

³⁷Јас ги зедов со себеси петмината мажи, како што ми заповеда Он; отидовме во полето и останавме таму.

³⁸И ете, во вториот ден извика глас кон мене: »Ездра, отвори ја устат и испиј го она, со што ќе те напојам.«

³⁹Ја отворив устата и, ете, ми беше подадена полна чаша, наполнета како со вода, но бојата на тоа што беше во чашата прилегаше на оган.

⁴⁰Тогаш зедов и се напив; а кога пиев, во срцето ми бликна разум, а во моите гради растеше мудроста, зашто духот мој беше поткрепуван од мојот ум;

⁴¹устата моја беше отворен и веќе не се затвори.

⁴²Севишниот им даде разум на петмината мажи; тие пишуваа ноќе според она што им се кажуваше, а што тие не го знаеја.

⁴³Тие јадеа леб ноќе, а јас говорев дење, а и ноќе не молчев.

⁴⁴Во четириесетте денови беа напишани деведесет и четири книги.

⁴⁵А кога изминаа четириесетте дена,

⁴⁶Севишниот рече: »првите книги, што ги напиша ти, изложи ги отворено, за да ги читаат и достојни и недостојни,

⁴⁷но последните седумдесет книги запази ги, за да им ги предадеш на мудрите меѓу народот,

⁴⁸зашто во нив е проводникот на разумот, изворот на мудроста и реката на знаењето.« Така и направив.