Read Lamkang 3. Ездра 6 Bible Online

3. Ездра 6 - Lamkang bible

3. Ездра 6

¹Тој ми рече: »Од почетокот на создавањето на земниот круг и пред да бидат установени границите на светот, пред да дувнат ветровите;

²пред да се чујат гласовите на громот, пред да болскотат секавиците, пред да се утврдат основите на рајот;

³пред да се појават убавите цвеќиња, пред да се утврдат подвижните сили, пред да се соберат безбројните ангелски војски;

⁴пред да се издигнат воздушните височини, пред да се одмерат размерите на небесниот свод, пред да се запалат огновите на Сион;

⁵пред да бидат истражувани годините, пред да бидат одделени оние што грешат сега и да бидат запазени оние што ја чувале верата како ризница,

⁶тогаш Јас помислив и сѐ создадов Самиот, а не преку друг; исто така од Мене ќе дојде и крајот, а не од некој друг.«

⁷Тогаш прашав: »Каква е поделбата на времето, и кога ќе биде крајот на ониа што е прво и почетокот на последното?«

⁸Ми одговори: »Од Авраама дури до Исака, кога од него се родија Јаков и Исав, кога раката на Јаков ја држела петата на Исав.

⁹Крајот на овој век е Исав, а почетокот на идниот е Јаков.

¹⁰Раката на човекот е неговиот почеток, а петата — неговиот крај. За друго, Ездра, не прашувај ме.«

¹¹Јас пак му одговори и реков: »О, Господи Владетелу, ако сум придобил благодат пред Твоите очи,

¹²Ти се молам, покажи му го на Твојот слуга крајот на Твоите знаци, од кои ми покажа дел минатата ноќ.«

¹³Тој ми одговори и рече: »Стани на нозе и слушај го гласот, што ќе биде исполнет со шум,

¹⁴и ќе прилега на земјотрес, но местото, каде што стоиш, нема да се помести.

¹⁵Затоа, кога тој ќе говори, не вчудовидувај се; ќе говори за свршетокот, и ќе разберат основите на земјата.

¹⁶А бидејќи станува збор за нив, земјата ќе затрепери и ќе се расклати, зашто знае оти нивниот крај треба да се измени.«

¹⁷Кога го чув гласот, станав на нозе и слушнав и, ете, гласот говореше, а шумот беше како шум од многу води,

¹⁸и рече: »Еве, настануваат дни, кога Јас ќе почнам да се приближувам, за да ги посетам жителите на земјата;

¹⁹кога ќе почнам да барам од оние, кои преку својата неправда предизвикаа неправедно голема штета и кога ќе се исполни мерката на понижувањето на Сион.

²⁰А кога ќе се одбележи векот, што ќе почне да изминува, еве ги знаците што ќе ги покажам: книгите ќе се отворат пред лицето на небескиот свод, и сите заедно ќе видат;

²¹и едногодишни деца ќе проговорат со своите гласови, а бремени жени ќе раѓаат тримесечни и четиримесечни недоносенчиња, кои ќе останат живи и ќе зајакнат;

²²посеани ниви одеднаш ќе се покажат како непосеани и полни житници ќе бидат одеднаш празни;

²³потоа силно ќе затруби труба, и кога ќе ја чујат сите веднаш ќе се уплашат.

²⁴Тогаш пријатели ќе се вооружат против пријатели како непријатели; страв ќе ја опфати земјата заедно со нејзините жители, а жилите на сите извори ќе секнат и нема да течат.

²⁵Секој, кој по сето ова, што ти го претскажувам, ќе остане жив, ќе се спаси и ќе го види Моето спасение и крајот на вашиот век.

²⁶И ќе видат избраните луѓе, кои не доживеале смрт од своето раѓање; ќе се измени срцето на живите и ќе се претвори во друго чувство,

²⁷зашто злото ќе се уништи и лукавството ќе исчезне;

²⁸верата ќе расцути, расипаноста ќе биде победена; ќе се појави вистината, која толку време остануваше без плод.«

²⁹Кога Тој говореше, јас го погледнав Оној, пред Кого стоев.

³⁰А Тој ми рече: »Јас дојдов да ти го покажам времето на следната ноќ.

³¹И така, ако се помолиш пак и ако постиш уште седум дена, повеќе ќе ти кажам од денот кога те чув.

³²Севишниот го слушна твојот глас; Силниот го виде твоето правилно дејствување, ја виде чистотата што си ја пазел од својата младост.

³³Затоа ме испрати да ти го кажам сево ова и да ти речам: надевај се и не плаши се;

³⁴не брзај со првите времиња да мислиш за она што е суетно, за да не ти биде судено со таква брзина за последните времиња.«

³⁵Потоа јас пак со солзи се молев и пак постев седум дена, за да ги завршам трите седмици, кои ми беа заповедани.

³⁶А во осмата ноќ моето срце одново се вознемири, и јас почнав да говорам пред Севишниот,

³⁷зашто духот силно се возбуди и душата моја се измачуваше.

³⁸Тогаш реков: »Господи, уште во почетокот на создавањето Ти говореше; во првиот ден Ти рече: нека биде небо и Твојот збор стана дело совршено.

³⁹Тогаш се издигнуваше Духот, а темнината опфаќаше сѐ наоколу и тишина, немаше уште звук на човечки глас.

⁴⁰Тогаш Ти заповеда од Твоите сокровишта да излезе изобилната светлина, за да го покаже Твоето дело.

⁴¹Во вториот ден го создаде воздухот и небескиот свод и заповеда водата да се оддели и да има прегради меѓу водите, така што еден дел од нив да се издигне угоре, а другиот да остане долу.

⁴²Во третиот ден Ти заповеда водите да се соберат во еден седми дел од земјата, а шесте делови ги исуши, за да служат пред Тебе за сеење и обработување.

⁴³Твојот збор излегуваше и веднаш се појавуваше дело;

⁴⁴одеднаш се појавија безбројно множество плодови и разновидни пријатни за вкусот, цвеќиња, непроменливи во својот вид, со неизречиво пријатен мирис; сето тоа беше создадено во третиот ден.

⁴⁵Во четвртиот ден Ти заповеда да се појави светлината на сонцето и на месечината и распоредот на ѕвездите.

⁴⁶И им заповеда да му служат на човек, кој требаше да биде содаден.

⁴⁷Во петтиот ден Ти му рече на седмиот дел, каде што беше собрана водата, да произведе животни, птици што летаат и риби, што беше и извршено.

⁴⁸Немата и бездушна вода, на знак од Бога, произведе животни, за да ги кажуваат сите родови Твоите чудесни дела.

⁴⁹Тогаш ти запази две животни: едното се нарекуваше Енох, а второто — Левијатан

⁵⁰Ти го оддели едно од друго, бидејќи седмиот дел, каде што беше собрана водата, не можеше да ги собере заедно.

⁵¹На Енох му го даде едниот дел од земјата и го запази, за да им служи за храна на оние, на кои Ти сакаш и кога сакаш.

⁵²а на Левијатан му го даде седмиот дел од водата и го запази, за да им служи за храна на оние, на кои Ти сакаш и кога сакаш.

⁵³А по шестиот ден Ти ѝ заповеда на земјата да произведе пред Тебе добиток, ѕверови и влекачи;

⁵⁴а потоа го создаде Адама, кого го постави за господар на сите Твои созданија, од кого произлегуваме сите ние и народот, кој Ти го избра.

⁵⁵Господи, сето ова го реков пред Тебе, зашто Ти си го создал овој свет за нас.

⁵⁶А за другите народи, кои произлегоа од Адама, Ти рече дека се ништо, дека се слични на плуканка и дека сето нивно множество Ти си го споредил со капки што капат од сад.

⁵⁷А сега, Господи, ете, тие народи, за кои Ти рече дека се ништо, управуваат со нас и нѐ проголтуваат.

⁵⁸А ние, Твојот народ, кого го нарече Свој првенец, Својот единороден и возљубен, сме предадени во нивните раце.

⁵⁹Ако овој свет е создаден заради нас, тогаш зошто не добиваме наследство во светов? И до кога ќе биде ова?«