Read Lamkang 3. Ездра 8 Bible Online

3. Ездра 8 - Lamkang bible

3. Ездра 8

¹Он ми договори и рече: »Севишниот го создаде овој свет за многумина, а идниот за малкумина.

²Ќе ти кажам, Ездра, една споредба. Како што земјата, ако ја запрашаш, ќе ти каже дека дава голема количина од кои прават глинени садови, а малку прав, од кој се излива златото, така се и делата на овој свет.

³Многумина се создадени, но малкумина ќе се спасат.«

⁴Јас одговорив и реков: »Душо, касни ја смислата и проголтај ја мудроста,

⁵зашто ти вети дека ќе слушаш и посака да пророкуваш, а времето ти е дадено само да живееш.

⁶О, Господи, нема ли да ми дозволиш мене, на Твојот слуга, да се помолам пред Тебе да му дадеш на нашето срце семе, и на разумот наш очистување, за да даде плод, од кој би можел да живее секој распадлив, што ќе го носи името човек?

⁷Ти си еден, а ние сме единственото создание на Твоите раце, како Ти што рече.

⁸Но, како сега во мајчината утроба се образува телото, а Ти му ги даваш членовите? Како се запазува Твоето створение во огнот и во водата, и како, Твоето создание ја трпи девет месеци Твојата творба во себеси, зашто е создадена во неа?

⁹И она што пази, и она што е пазено, се запазуваат и едното и другото, а утробата на мајкат истовремено го враќа запазеното, кое израснало во неа.

¹⁰Ти си заповедал од самите делови, односно од градите да се дава млеко — плод од градите.

¹¹До извесно време да се храни созда?деното, а потоа го предаваш на Твојата милосрдност.

¹²Ти си го воспитал со Твојата правда, си го научил на Твојот закон и со Тво?јот разум си го поучил,

¹³и ќе го умртвиш како Свое созда?ние, и пак како Свое дело ќе го ожи?ве?еш.

¹⁴Ако Ти го погубиш создаденото со таква грижа, по Твоја заповед лесно е да се уреди: она што било создадено — да се запази.

¹⁵И сега, Господи, ќе кажам: за секој човек Ти знаеш повеќе; но ќе кажам за Твојот народ, за кој страдам,

¹⁶за Твоето наследство, за кое пролевам солзи, за Израил, за кој жалам, за Јаков, за кого боледувам.

¹⁷Ќе почнам да се молам пред Тебе за себеси и за нив, зашто го гледам нашето паѓање во грев, во кое паднавме ние што живееме на земјата.

¹⁸Но јас чув дека набргу ќе дојде Судијата.

¹⁹Затоа чуј го мојот глас, послушај ги моите зборови; јас ќе говорам пред Те?бе.« (Почетокот на зборовите на Ездра пред да биде земен.)

²⁰Јас реков: »Господи, Ти Кој живееш вечно, Чии очи се управени кон највисокото и небесното.

²¹Чиј престол е непроценлив и Чија слава е недостижна, пред Кого со тре?пет стојат ангелските воинства, кои Ти служат и како ветар и како оган, чиј збор е вистински и Чиј говор е неизмен?лив,

²²Чија повелба е силна и Чие вла?де?ење — страшно, Чиј поглед ги пресушува бездните и Чиј гнев растопува гори и Чија вистина живее вечно, —

²³чуј ја молитвата на Твојот слуга, послушај ја молбата на Твоето создание!

²⁴Додека сум жив, ќе говорам, додека разбирам — ќе одговарам. Не загледувај се во гревовите на Твојот народ, туку во оние што вистински Ти служат!

²⁵Не гледај ги со внимание безбож?ни?те дела на незнабошците, туку на оние, кои ги запазија Твоите завети и во не?волји!

²⁶Не мисли за оние, кои лажливо постапуваат пред Тебе, а спомни си за оние, кои, по Твоја волја, познаа што е страв.

²⁷Не погубувај ги оние, што живееле животински, а погледни кон оние, кои учеа јасно за Твојот закон.

²⁸Не гневи се против оние, кои се познати дека се полоши од ѕверови,

²⁹а возљуби ги оние, кои секогаш се надеваат во Твојата правда и слава.

³⁰Зашто ние и нашите татковци од такви болести страдаме;

³¹а Ти, заради нас грешните, милосрден ќе се наречеш.

³²Ако посакаш да нѐ помилуваш, ќе се наречеш милосрден, зашто ние немаме праведни дела.

³³А праведните, кои придобиле многу дела, по своите дела ќе добијат награда.

³⁴Што е човекот, за да се гневиш на него, и овој расипан род, за да се огор?чуваш од него толку?

³⁵Навистина, нема никој меѓу родени?те, а да не постапил нечестиво; нема ниеден од оние што веруваат во Тебе, а да не згрешил.

³⁶Господи, токму во тоа ќе се пројави Твојата правда и Твојата добрина, кога ќе ги помилуваш оние што немаат вис?тински добри дела«

³⁷Тој ми одговори и ми рече: »Ти ка?жа нешто справедливо, па, според тоа како што рече, така и ќе биде.

³⁸Зашто Јас не мислам за делата на оние созданија, кои згрешиле пред смртта, пред судот, пред загинувањето;

³⁹туку им се радувам на подвизите од праведниците, си спомнувам како странствувале, како се спасувале и се труделе да заслужат награда.

⁴⁰Како што реков Јас, така е.

⁴¹Како што земјоделецот сее во земјата многу семиња и сади многу расте?нија и не сѐ, што е посеано, се запазува по извесно време, и не сѐ, што е насадено, фаќа корен, така исто, и не сите што се посеани во овој век — ќе се спасат.«

⁴²Јас одговорив и реков: »Господи, ако сум придобил благодат ќе говорам.

⁴³Како што семето на земјоделецот, ако не изникне, или навреме не го при?ми Твојот дожд, или се расипе од многу дожд, па загине,

⁴⁴така е и со човекот, создаден од Твоите раце; Ти се нарекуваш негова праслика, затоа што си подобен на него; Ти си создал за него сѐ, за него што Ти го спореди со семето на земјоделецот.

⁴⁵Не гневи се против нас, но поштеди го Твојот народ и смилувај се на Твоето наследство, зашто си милосрден спрема Своето создание.«

⁴⁶Он ми одговори и рече: »Сегашно?то е за сегашните, а идното е за идните.

⁴⁷Ти недостасува многу, за да можеш да го сакаш Моето создание повеќе од Мене, иако често сум се доближувал до тебе, и никогаш до неправедните.

⁴⁸Но и по тоа ти си прекрасен пред Севишниот,

⁴⁹затоа што си се смирил, како што ти прилега и не си мислел на себеси та?ка, за да те слават меѓу праведниците.

⁵⁰Многу и тешки неволји ќе ги пос?тигнат во последно време оние што го наследуваат овој свет, зашто се однесуваат многу горделиво.

⁵¹А ти грижи се за себеси и барај сла?ва за оние што се слични на тебе;

⁵²зашто за вас е отворен рајот, наса?дено е дрвото на животот, предна?зна?че?но е идното време, изобилството е под?готве?но, градот е изграден, живе?алиш?тата се приготвени — совршената добрина и совршената мудрост.

⁵³Коренот на злото е запечатен за вас, немоќта и гниењето се сокриени од вас, и расипаноста бега во адот, за да биде заборавена.

⁵⁴Изминаа болестите и на крајот се покажа тајната на бесмртноста.

⁵⁵Не труди се повеќе и не испитувај колкаво е множеството на оние што загинуваат.

⁵⁶Зашто, откако добија слобода, тие го презреа Севишниот, законот Негов го занемарија и ги оставија Неговите патишта,

⁵⁷а и Неговите праведници ги згазија,

⁵⁸и во срцето свое си велеа: нема Бог, иако знаеја дека се смртни.

⁵⁹Како вас што ве очекува она, за кое пред малку се кажа, така и нив ги чека — жед и маки, кои се приготвени. Бог не сакаше да го погуби човекот,

⁶⁰но и самите созданија Го осквернија името на Оној, Кој ги создал, и се по?кажаа неблагодарни кон Оној, што им приготвил живот.

⁶¹Затоа судот Мој сега наближува;

⁶²ова не сум им го открил на сите, а само на малкумина, слични на тебе.« Јас одговорив и реков:

⁶³»Господи, ете, сега Ти ми покажа многу знаци, што ќе почнеш да ги правиш? при крајот, но не ми кажа — кога.«