Read Lamkang Марко 5 Bible Online

Марко 5 - Lamkang bible

Марко 5

¹Премина отаде море, во страната Гадаринска.

²И кога излезе Он од коработ, веднаш Го сретна еден човек од гробиштата со нечист дух.

³Тој живееше во гробовите, и дури со вериги никој не можеше да го врзе;

⁴оти многупати беше во окови и во вериги врзан, ама ги кршеше веригите и ги раскинуваше оковите, и никој не можеше да го скроти;

⁵и секогаш, ноќе и дење, по гробиштата и по ридиштата викаше и се удираше со камења.

⁶Штом Го виде Исуса оддалеку, притрча и Му се поклони.

⁷Па, како извика со висок глас, рече: »Што имаш, Ти, со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!«

⁸Зашто му беше рекол: »Дух нечисти, излези од човекот!«

⁹И го праша: »Како те викаат?« А тој одговори и рече: »Легион ми е името, оти сме многу.«

¹⁰И Го молеа многу да не ги пади од тој крај.

¹¹А таму, по ридот пасеше голем број свињи.

¹²И сите бесови Го молеа и велеа: »Прати нѐ во свињине, да влеземе во нив.«

¹³И Исус веднаш им позволи. Па, како излегоа, нечистите духови — влегоа во свињите; и се гргнаа свињите по стрмнината во морето, а беа околу две илјади; и се издавија во морето.

¹⁴А оние, што ги пасеа свињите, побегнаа и известија во градот и по околијата. И мнозина излегоа да видат што станало.

¹⁵И дојдоа при Исуса, и го видоа бесниот како седи облечен, и со здрав ум, во кого имаше легион, и се уплашија.

¹⁶А оние, кои беа виделе, раскажуваа што стана со бесниот и со свињите.

¹⁷И почнаа да Го молат да си отиде од нивните краишта.

¹⁸А кога влезе во коработ, оној, што беше порано бесен, Го помоли да биде со Него.

¹⁹Исус не му позволи, но му рече: »Оди дома при своите, па раскажи им што ти направи Господ и како те помилува.«

²⁰Си отиде, и почна да раскажува по Десеттоградието што му направи Исус. И сите се чудеа.

²¹А кога премина Исус со коработ пак на другата страна, при Него со собра многу народ. И беше покрај морето.

²²И ете, дојде еден од началниците на синагогата, по име Јаир; па, штом Го виде, падна пред нозете Негови

²³и Го молеше многу, говорејќи: »Ќерка ми е на умирање; дојди и положи ги рацете над неа, за да оздрави и биде жива!«

²⁴И појде со него. А по Него врвеше многу народ и Го притискаа.

²⁵Една жена, што страдаше од крвотечение дванаесет години,

²⁶и големи маки беше претрпела од мнозина лекари, потрошила сѐ што имала и никаква полза не видела, а ѝ станало дури уште полошо,

²⁷штом чу за Исуса, се приближи одзади меѓу народот и се допре до облеката Негова;

²⁸оти си велеше: »Само ако се допрам до облеката Негова, ќе оздравам!«

²⁹И веднаш престана крвотечението, и таа осети во телото свое дека е излекувана од болеста.

³⁰А Исус одеднаш почувствува во Себе како излезе сила од Него и се сврте кон народот па рече: »Кој се допре до облеката Моја?«

³¹Учениците Негови Му рекоа: »Гледаш дека народот Те притиска, а прашуваш: Кој се допре до Мене?«

³²Но Он гледаше наоколу, за да ја види онаа, што го направи тоа.

³³Жената, пак, се уплаши и трепереше; па, знаејќи што стана со неа, се приближи, падна пред Него и Му ја кажа целата вистина.

³⁴А Он ѝ рече: »Ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир и биди здрава од болеста своја!«

³⁵Додека Он уште зборуваше, дојдоа од кај началникот на синагогата и рекоа: »Ќерка ти умре; што Му создаваш уште труд на Учителот?«

³⁶Но Исус, откако ги чу тие зборови, му рече: »Не бој се, а само верувај!«

³⁷И никому не му позволи да оди со Него, освен на Петра, на Јакова и на Јована, братот на Јакова.

³⁸Дојде во куќата на началникот на синагогата и виде смут, плачење и силно врискање.

³⁹И кога влезе, им рече: »Што сте се развикале и расплакале? Детето не е умрено, туку спие.«

⁴⁰А тие Му се потсмеваа. Он, пак, откако ги истера сите, ги зеде таткото и мајката на девојчето и оние што беа со Него, и влезе каде што лежеше девојчето.

⁴¹И, кога ја фати раката на девојчето, рече: »Талита, куми!« — што значи: »Девојко, тебе ти велам, стани!«

⁴²И девојката одеднаш стана, и почна да оди, бидејќи имаше дванаесет години. И сите се зачудија многу.

⁴³А Он строго им заповеда, никој да не разбере за тоа, и рече: »Дајте ѝ да јаде!«