Read Lamkang Лука 13 Bible Online

Лука 13 - Lamkang bible

Лука 13

¹Во тоа време дојдоа некои и Му кажаа за Галилејците, чија крв Пилат ја смешал со нивните жртви.

²Исус им одговори и рече: »Мислите ли дека тие Галилејци беа најгрешни од сите Галилејци, та така пострадаа?

³Не, ви велам: ако не се покаете, сите така ќе изгинете.

⁴Или мислите дека оние осумнаесет души, врз кои падна Силоамската кула и ги уби, беа најгрешни од сите жители на Ерусалим?

⁵Не, ви велам: но ако не се покаете, сите така ќе изгинете.«

⁶И ја кажа оваа парабола: »Некој човек имаше во своето лозје посадено една смоква, па дојде да бара од неа плод, и не најде.

⁷Тогаш му рече на лозарот: ‚Ете, три години доаѓам и барам плод на оваа смоква, и не наоѓам; пресечи ја; зошто само да ја испостува земјата?‘

⁸А тој му одговори и рече: ‚Господаре, остави ја и оваа година, дури да ја опкопам и ѝ ставам ѓубре;

⁹па, ако роди, добро; ако ли не, тогаш в година ќе ја пресечеш‘.«

¹⁰Во една од синагогите поучуваше Он во сабота.

¹¹И ете, дојде една жена која беше опседната од дух на немоќта осумнаесет години; таа беше згрбавена и никако не можеше да се исправи;

¹²штом ја виде Исус, ја повика и ѝ рече: »Жено, се ослободуваш од болеста своја.«

¹³И ги стави рацете Свои врз неа; и таа веднаш стана и Го славеше Бога.

¹⁴А старешината на синагогата, негодувајќи што ја излекува Исус во сабота, одговори и му рече на народот: »Има шест дена во кои треба да се работи; тогаш доаѓајте и лекувајте се, а не во саботен ден!«

¹⁵Но Господ му одговори и рече: »Лицемере, не го одврзува ли секој од вас својот вол, или осле, од јаслите во сабота и не го води ли да го напои?

¹⁶А оваа ќерка Авраамова, што ја врзал сатаната еве веќе осумнаесет години, не требаше ли да се ослободи од тие врски во саботен ден?«

¹⁷И кога го зборуваше ова, сите што беа против Него се засрамија; а целиот народ се радуваше за сите славни дела, извршени од Него.

¹⁸А Он рече: »На што прилега царството Божјо и со што да го споредам?

¹⁹Тоа е како синапово зрно, што го зема човек и го посадува во градината своја, каде што израстува и станува големо дрво; па и птиците небески си прават гнезда на неговите гранки.«

²⁰И пак рече: »Со што да го споредам царството Божјо?

²¹Тоа прилега на квас што го зема жена и го става во три мери брашно, додека скисне сето.«

²²И минеше низ градови и села и поучуваше, патувајќи кон Ерусалим.

²³Некој, пак, Му рече: »Господи, малку ли се оние што ќе се спасат?« А Он рече:

²⁴»Потрудете се да влезете низ тесната врата; зашто ви велам: мнозина ќе сакаат да влезат и не ќе можат.

²⁵Кога ќе стане домаќинот и ќе ја затвори вратата на куќата, а вие, стоејќи однадвор, ќе почнете да чукате и да викате: ‚Господи, Господи, отвори ни!‘ Он ќе ви одговори и рече: ‚Не ве знам од каде сте.‘

²⁶Тогаш ќе почнете да зборувате: ‚Ние јадевме пред Тебе и пиевме; и по нашите улици Ти поучуваше.‘

²⁷А Он ќе рече: ‚Ви велам, не ве познавам од каде сте; отстапете од Мене сите што вршите неправда!‘

²⁸Таму ќе биде плач и крцкање со заби, кога ќе ги видите Авраама, Исака и Јакова, и сите пророци во царството Божјо, а себе — истерани надвор.

²⁹И ќе дојдат од исток и запад, и север и југ, и ќе седнат на трпезата во царството Божјо.

³⁰И ете, има последни, што ќе бидат први, а има и први, што ќе бидат последни.«

³¹Во тој ден пристапија некои од фарисеите и Му рекоа: »Излези и оди си одовде, оти Ирод сака да Те убие!«

³²И им рече: »Одете и кажете ѝ на таа лисица: еве, истерувам бесови, и лекувам денес и утре — и на третиот ден ќе свршам;

³³но Јас треба да врвам денес, утре и задутре, бидејќи не бива пророк да загине надвор од Ерусалим.

³⁴Ерусалиме, Ерусалиме, ти што ги убиваш пророците и со камења ги засипуваш пратените при тебе, колкупати сакав да ги соберам чедата свои, како квачка пилињата свои под крилја, но не сакавте.

³⁵И ете, домот ваш ќе ви се остави пуст. И Јас ви велам, дека нема да Ме видите сѐ дури не дојде времето да кажете: ‚Благословен е Оној што иде во името Господово!‘«