Read Lamkang Лука 20 Bible Online

Лука 20 - Lamkang bible

Лука 20

¹Кога Он, во еден од оние денови, го поучуваше народот во храмот и го проповедаше Евангелието, пристапија првосвештениците и книжниците со старешините

²и Му рекоа, велејќи: »Кажи ни, со каква власт го вршиш тоа, или кој ти ја дал таа власт?«

³А Он им одговори и рече: »Ќе ве прашам и Јас еден збор, и кажете Ми:

⁴крштавањето Јованово од небото ли беше, или од луѓето?«

⁵А тие, размислувајќи помеѓу себе, си велеа: »Ако кажеме, ‚Од небото‘, ќе рече: ‚Зошто не му поверувавте?‘

⁶Ако, пак, речеме — ‚Од луѓето‘, тогаш сиот народ ќе не затрупа со камења, бидејќи е уверен дека Јован беше пророк.«

⁷Па одговорија: »Не знаеме од каде е.«

⁸Исус им рече: »Ни Јас нема да ви кажам, со каква власт го вршам тоа.«

⁹И почна да му ја раскажува на народот оваа парабола: »Еден човек насади лозје и го предаде на лозари, па си отиде на подолго време.

¹⁰А подоцна испрати кај лозарите еден слуга, за да му дадат од плодовите на лозјето; но лозарите го натепаа и го пуштија празен.

¹¹И прати одново друг слуга: но тие и него го натепаа и го понизија, па го испратија празен.

¹²Испрати и трет, а тие и него го ранија и го испадија.

¹³Тогаш господарот на лозјето рече: ‚Што да направам? Ќе го испратам својот сакан син; можеби, кога ќе го видат, ќе се засрамат.‘

¹⁴Но лозарите, штом го видоа, си размислуваа меѓу себе, велејќи: ‚Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и наследството ќе биде наше!‘

¹⁵И кога го изведоа надвор од лозјето, го убија. Што ќе им направи, пак, господарот на лозјето?

¹⁶Ќе дојде и ќе ги погуби овие лозари, а лозјето ќе го предаде на други.« А оние, што слушаа, рекоа: »Да не даде Бог!«

¹⁷Но Он, кога ги погледна, им рече: »Што значи тогаш напишаното: ‚Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана глава на аголот?‘

¹⁸Секој што падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој падне, ќе го здроби.«

¹⁹И во тој час првосвештениците и книжниците сакаа да стават рака на Него, но се плашеа од народот; оти разбраа дека за нив ја кажа оваа парабола.

²⁰И следејќи Го, испратија и лукави луѓе, кои се претставуваа за праведни, за да Го фатат во некој збор и да Го предадат на поглаварите и на власта управникова.

²¹И Го прашаа, велејќи: »Учителе, знаеме дека право говориш и учиш, и не гледаш кој што е, туку вистински поучуваш за патот Божји;

²²позволено ли е да даваме данок на ќесарот или не?«

²³А Он го разбра нивното лукавство и им рече: »Што Ме искушувате?

²⁴Покажете Ми еден динариј: Чиј образ и натпис има?« Тие одговорија: »Ќесарев.«

²⁵Па им рече: »Дајте го ќесаровото на ќесарот, а Божјото на Бога!«

²⁶И не можеа да ги покудат зборовите Негови пред народот, но се почудија на одговорот Негов и замолкнаа.

²⁷Тогаш пристапија некои од садукеите, што тврдат дека нема воскресение, па Го прашаа, велејќи:

²⁸Учителе, Мојсеј ни напиша: ако некој оженет умре без деца, брат му да ја земе неговата жена, и да го подигне потомството на брата си.

²⁹Имаше седум браќа и првиот, откако се ожени, умре без деца;

³⁰жена му ја зеде вториот, но и тој умре без деца;

³¹ја зеде и третиот, а така исто и сите седуммина и умреа без деца;

³²по сите нив, умре и жената.

³³При воскресението, пак, на кого од нив таа ќе му биде жена, бидејќи со седуммината живеела?

³⁴Им одговори Исус и рече: »Синовите од овој век се женат и мажат;

³⁵но оние, што ќе се удостојат да го добијат оној свет и воскресението од мртвите, ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат,

³⁶и да умрат веќе не можат, оти се еднакви со ангелите и, бидејќи се синови на воскресението, тие се синови Божји.

³⁷А дека мртвите ќе воскреснат, тоа го посведочи и Мојсеј при капината, кога Го нарече Господа — Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.

³⁸А Бог не е Бог на мртвите, туку на живите, оти во Него се сите живи.«

³⁹На тоа, некои од книжниците, рекоа: »Учителе, добро рече!«

⁴⁰И не смееја повеќе за ништо да Го прашаат. А Он им рече:

⁴¹»Како, пак, велат дека Христос е син Давидов?

⁴²Та и сам Давид вели во книгата на псалмите: ‚Му рече Господ на Мојот Господ: седи од Мојата десна страна,

⁴³дури не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои!‘

⁴⁴И така, Давид, значи, Го нарече Господ. Како тогаш да му е Он син?«

⁴⁵И кога сиот народ слушаше, Он им рече на учениците Свои:

⁴⁶Чувајте се од книжниците, што милуваат да одат променети и сакаат поздрави по пазариштата, предни места по синагогите и да се први на гозбите;

⁴⁷што ги подјадуваат домовите на вдовиците и лицемерно долго се молат; тие ќе добијат потешка пресуда.