Read Lamkang Јован 6 Bible Online

Јован 6 - Lamkang bible

Јован 6

¹Потоа отиде Исус на другата страна од Галилејското Море, наречено Тиверијадско.

²И по Него одеше многу народ, оти ги гледаа чудесата Негови, што ги вршеше над болните.

³А Исус отиде во гората и таму седеше со учениците Свои.

⁴И наближуваше Пасха, празникот јудејски.

⁵Исус, пак, кога ги подигна очите и виде, дека кон Него иде многу народ, му рече на Филипа: »Од каде да купиме леб, за да јадат овие?«

⁶А тоа го рече за да го искуша, зашто Сам знаеше што ќе направи.

⁷Филип Му одговори: »Не ќе им биде доволно за двесте динарии леб, па да добие секој од нив по малку.«

⁸Еден од учениците Негови, Андреј, братот на Симона Петра, Му рече:

⁹Овде се наоѓа едно момче, кое има пет јачменови лебови и две риби; но што е тоа за толку души?

¹⁰Исус рече: »Кажете им на луѓето да поседнат!« А на тоа место имаше многу трева. Тогаш поседнаа луѓето, на број околу пет илјади.

¹¹Исус кога ги зеде лебовите, заблагодари и им ги подаде на учениците, а учениците на оние што поседнаа; исто така и од рибите, по колку кој сакаше.

¹²А кога се наситија, им рече на учениците Свои: »Соберете ги останатите парчиња, за да не се загуби ништо!«

¹³И од петте јачменови лебови собраа и наполнија дванаесет кошеви парчиња, што им преостанаа на оние што јадеа.

¹⁴А луѓето, кога го видоа чудото што го направи Исус, рекоа: »Овој е навистина Пророкот, Кој требаше да дојде на светот!«

¹⁵Но Исус, штом разбра дека сакаат да дојдат и да Го фатат за да Го направат цар, се оддалечи Сам во гората.

¹⁶А приквечер, учениците Негови слегоа до морето,

¹⁷и влегоа во кораб; и кинисаа преку морето кон Капернаум.

¹⁸Морето, пак, се подигаше, оти дуваше силен ветар.

¹⁹И кога беа поминале дваесет и пет — до триесет стадии, Го видоа Исуса како оди по морето и се приближува кон коработ, па се уплашија.

²⁰Но Он им рече: »Јас сум, не бојте се!«

²¹Тогаш тие сакаа да Го примат во коработ; и веднаш коработ пристигна до брегот, каде што одеа.

²²Утредента наутро, народот, што стоеше од другата страна на морето, забележа оти таму немаше друг кораб освен еден, во кој влегоа учениците Негови, и дека Исус не влезе во коработ со учениците Свои, а тие сами заминаа.

²³И други кораби дојдоа од Тиверијада, близу до она место, каде што беа јале леб, по благословувањето Господово.

²⁴И кога видоа луѓето дека Исус не беше таму, ниту учениците Негови, влегоа сами во кораби и дојдоа во Капернаум да Го бараат Исуса.

²⁵И, штом Го најдоа отаде морето, Му рекоа: »Рави, кога дојде овде?«

²⁶А Исус им одговори и рече: »Вистина, вистина ви велам: вие не Ме барате затоа што видовте чудеса, туку затоа што јадовте од лебовите и се наситивте.

²⁷Работете не за храна што се расипува, но за храна што останува за живот вечен и која ќе ви ја даде Синот Човечки, зашто врз Него сложил печат Бог Отец.«

²⁸А тие Му рекоа: »Што да правиме, за да извршуваме дела Божји?«

²⁹Исус им одговори и рече: »Делото Божјо е ова: да поверувате во Оној, Кого Го испрати Он.«

³⁰А тие Му рекоа: »Каков знак ќе ни покажеш да видиме и да поверуваме? Што ќе направиш?

³¹Татковците наши јадеа мана во пустината, како што е напишано: ‚Леб од небото им даде да јадат.‘«

³²Но Исус им рече: »Вистина, вистина ви велам: не Мојсеј ви даде леб од небото, а Мојот Отец ви дава вистински леб од небото.

³³Зашто лебот Божји е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.«

³⁴Тогаш тие Му рекоа: »Господи, давај ни го секогаш тој леб!«

³⁵А Исус им рече: »Јас сум лебот на животот; кој доаѓа при Мене, нема да огладни, и, кој верува во Мене, нема никогаш да ожедни.

³⁶Но ви реков — дека вие и Ме видовте и пак не верувате.

³⁷Сѐ што Ми дава Отецот, ќе дојде при Мене; а кој доаѓа при Мене, нема да го испадам надвор;

³⁸оти слегов од небото не да ја извршувам Мојата волја, туку волјата на Отецот, Кој Ме прати.

³⁹А волјата на Отецот, Кој Ме прати, е оваа: од сѐ што Ми дал да не погубам ништо, туку да го воскреснам во последниот ден.

⁴⁰Волјата на Оној што Ме прати е: секој што ќе Го види Синот и поверува во Него да има живот вечен, и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.«

⁴¹Се разгневија против Него Јудејците, дека рече: »Јас сум лебот што слезе од небото«,

⁴²и зборуваа: »Зар не е Овој Исус, Јосифовиот син, Чиј татко и мајка ги познаваме? Како тогаш Он вели: ‚Слегов од небото.‘«

⁴³Им одговори Исус и рече: »Не гневете се помеѓу себе.

⁴⁴Никој не може да дојде при Мене, ако не го привлече Отецот, Кој Ме прати; и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.

⁴⁵Кај Пророците е напишано: ‚И ќе бидат сите од Бога научени.‘ Секој што чул од Отецот и се научил, доаѓа при Мене.

⁴⁶Но тоа не значи дека некој Го видел Бога, освен Оној, Кој е од Бога; само Он Го видел Отецот.

⁴⁷Вистина, вистина ви велам: Кој верува во Мене има живот вечен.

⁴⁸Јас сум лебот на животот.

⁴⁹Татковците ваши јадеа мана во пустината и умреа;

⁵⁰а ова е леб што доаѓа од небото, и оној, кој јаде од него, нема да умре.

⁵¹Јас сум живиот леб што слезе од небото; кој јаде од овој леб, ќе живее вечно; а лебот што ќе го дадам Јас, е Моето тело, што ќе го предадам за животот на светот.«

⁵²Јудејците пак почнаа да се препираат помеѓу себе, велејќи: »Како може Овој да ни го даде телото Свое да го јадеме?«

⁵³А Исус им рече: »Вистина, вистина ви кажувам: ако не го јадете телото на Синот Човечки и не ја пиете крвта Негова, не ќе имате живот во себе.

⁵⁴Кој го јаде Моето тело и ја пие Мојата крв, има живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.

⁵⁵Зашто Моето тело е вистинска храна, и Мојата крв — вистинско питие.

⁵⁶Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв, ќе биде во Мене и Јас во него.

⁵⁷Како што Ме прати живиот Отец, и Јас живеам преку Отецот, така и тој што јаде од Мене, ќе живее преку Мене.

⁵⁸Ова е лебот што слезе од небото, а не како татковците ваши што јадеа мана и изумреа; кој јаде од овој леб, ќе живее довека.«

⁵⁹Ова го кажа Исус во синагогата, кога поучуваше во Капернаум.

⁶⁰Тогаш мнозина од учениците Негови, кои слушаа, рекоа: »Тешки се овие зборови! Кој може да ги слуша?«

⁶¹А Исус, знаејќи во Себе дека учениците Негови се бунат против тоа, им рече: »Зар ова ве соблазнува?

⁶²Ами ако Го видите Синот Човечки да се вознесува горе, каде што бил порано?

⁶³Духот е тој што оживува; телото ништо не помага. Зборовите што ви ги кажав се дух и живот.

⁶⁴Но има меѓу вас и некои што не веруваат.« Исус знаеше од почетокот, кои се тие што не веруваат и кој е тој што ќе го предаде.

⁶⁵И рече: »Затоа ви зборувам — дека никој не може да дојде при Мене, ако не му биде дадено од Мојот Отец.«

⁶⁶Од тоа време мнозина од Неговите ученици се повлекоа и не одеа веќе со Него.

⁶⁷Тогаш им рече Исус на дванаесетте: »Да не сакате и вие да си отидете?«

⁶⁸А Симон Петар Му одговори: »Господи, при кого ќе отидеме? Ти имаш зборови за живот вечен,

⁶⁹и ние поверувавме и познавме дека си Ти Христос, Син на живиот Бог.«

⁷⁰Исус им одговори: »Не дванаесетмина ли ве избрав Јас? Но еден од вас е ѓавол.«

⁷¹А зборуваше за Јуда Симонов Искариот, оти тој, како еден од дванаесетте, сакаше да Го предаде.