Read Lamkang Дела 13 Bible Online

Дела 13 - Lamkang bible

Дела 13

¹Во Антиохијската црква имаше некои пророци и учители, како: Варнава и Симеон, наречен Нигер, Луциј Киринеецот, и Манил, одгледан со Ирода четворовласникот, и Савле.

²Кога Му служеа на Господа и постеа, Духот Свети рече: »Одвојте ми ги Варнава и Савла за дело, за кое ги повикав!«

³Тогаш тие, откако постеа и се помолија, положија раце над нив и ги пуштија.

⁴И така, испратени од Светиот Дух, тие слегоа од Селевкија, и оттаму отпловија за Кипар.

⁵И кога стигнаа во Саламин, тие го проповедаа словото Божјо во јудејските синагоги, а го имаа со себе и Јована како помошник.

⁶А кога го поминаа островот сѐ до Пафос, најдоа еден човек маѓесник и лажен пророк, Јудеец, по име Вариисус,

⁷кој беше со намесникот Сергиј Павле, човек умен. Тој, откако ги повика Варнава и Савла, посака да го чуе словото Божјо.

⁸А маѓесникот Елим, зашто неговото име така се толкува, им се спротивстави, трудејќи се намесникот да го одврати од верата.

⁹Но Савле, кој се викаше и Павле, исполнет со Дух Свети, погледа на него,

¹⁰и рече: »О, ти, кој си полн со секаква лага и злоба, сине ѓаволски, непријателу на секаква правда, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта?

¹¹И еве сега, раката Господова е врз тебе: ќе бидеш слеп и за некое време нема да го гледаш сонцето!« И наеднаш над него падна мрак и темнина, и жбарајќи, бараше водач.

¹²Тогаш намесникот, откако виде што стана, поверува, восхитувајќи се на Божјото учење.

¹³Откако отпловија од Пафос, Павле и оние, што беа со него, пристигнаа во Пергија Памфилиска; а Јован се одвои од нив — и се врати во Ерусалим.

¹⁴А тие, кога отидоа од Пергија, стигнаа во Антиохија Писидиска, и откако влегоа во синагогата во саботен ден, седнаа.

¹⁵По читањето на Законот и на Пророците, старешините на синагогата пратија да им кажат: »Мажи, браќа, ако има во вас слово за утеха на народот, зборувајте!«

¹⁶А Павле, кога стана и мавна со раката, рече: »Луѓе Израилци, и вие, што се боите од Бога, послушајте!

¹⁷Бог на овој народ, Израилот, ги избра татковците наши, и го дигна овој народ кога тие пребиваа во земјата Египетска, и со раката Своја силна ги изведе од неа;

¹⁸и околу четириесет години ги хранеше во пустината;

¹⁹а откако истреби седум народи во земјата Хананска, им ја раздели земјата со ждреб.

²⁰Потоа, околу четиристотини и педесет години им даваше судии до пророкот Самуил.

²¹И оттогаш бараа цар, и Бог им го даде Саула, Кисовиот син, човек од Венијаминовото колено, за четириесет години.

²²Кога го отстрани него, за цар им го подигна Давида, за кого и рече, сведочејќи: ‚Најдов маж по срцето Свое, Давида, синот Јесеев, кој ќе ги исполни сите Мои барања.‘

²³Од неговото потомство Бог, според ветувањето на Израилот, Го издигна Спасителот Исуса,

²⁴откако Јован пред Неговото доаѓање му проповедаше на сиот израилски народ покајно крштавање.

²⁵А кога Јован ја завршуваше својата работа, велеше: ‚За кого ме сметате? Јас не сум Он, но, ете, по мене иде Оној, Кому не сум достоен да Му ги одврзам ни обувките на Неговите нозе.‘

²⁶Вам, мажи, браќа, синови од родот на Авраама, и на оние меѓу вас, што се бојат од Бога, испратено е словото на ова спасение.

²⁷Оти жителите ерусалимски и нивните началници, откако не Го познаа Оној, и пророчките зборови, што се читаат секоја сабота, и откако Го осудија, го потврдија тоа:

²⁸‚И не наоѓајќи никаква вина за осуда на смрт, побараа од Пилата да Го убие.‘

²⁹А кога го извршија сето тоа, што беше напишано за Него, Го симнаа од дрвото и Го положија в гроб.

³⁰Но Бог Го воскресна од мртвите,

³¹и преку многу дни Он им се јавуваше на оние, што со Него дојдоа од Галилеја во Ерусалим и кои се сега сведоци Негови пред народот.

³²И ние сега ви соопштуваме дека ветувањето, дадено на нашите татковци, Бог го исполни на нас, чедата нивни, откако Го воскресна Исуса.

³³Како што е и во вториот псалм напишано: ‚Син Мој си Ти. Денес Те родив Јас.‘

³⁴А дека Го воскресна од мртвите, та веќе да не се враќа во распаѓање, рекол вака: ‚Ќе ви ги дадам неизменети милостите на Давида.‘

³⁵За тоа и на друго место зборува: ‚Нема да позволиш Твојот светец да види распаѓање.‘

³⁶Зашто Давид, откако му послужи на својот род, според Божјата волја, се присоедини кон татковците и виде распаѓање;

³⁷но Оној, Кого Бог Го воскресна, не виде распаѓање.

³⁸И така, знајте, мажи и браќа, дека преку Него вам ви се проповеда простување на гревовите.

³⁹И од сѐ, од што не сте можеле да се оправдате преку Законот Мојсеев, преку Него се оправдува секој кој верува.

⁴⁰Но пазете да не дојде на вас што е речено во Пророците:

⁴¹‚Гледајте вие, кои презирате и се чудите, и нека ве снема! Оти во ваши дни ќе извршам дело, во кое немаше да поверувате, ако некој би ви го раскажувал.‘«

⁴²А кога излегуваа од синагогата Јудејска, незнабошците ги помолија овие зборови да им се проповедаат и ним во идната сабота.

⁴³И кога се растури соборот, мнозина Јудејци и побожни преселници појдоа по Павла и Варнава, кои, зборувајќи со нив, им советуваа да останат во Божјата благодат.

⁴⁴Во идната сабота се собра скоро целиот град да го чуе словото Божјо.

⁴⁵Но Јудејците, кога видоа многу народ, се исполнија со завист и му противречеа на она што го зборуваше Павле и хулеа.

⁴⁶Тогаш Павле и Варнава им рекоа отворено: »Словото Божјо требаше најнапред вам да ви се проповеда, но кога вие го отфрлате и сами покажувате дека не сте достојни за вечниот живот, затоа, еве, ние се обраќаме кон незнабошците.

⁴⁷Зашто Господ така ни заповеда: ‚Те поставив за светлина на незнабошците, да бидеш спасение до крајот на земјата.‘«

⁴⁸Незнабошците, слушајќи го тоа, се радуваа и го славеа словото Господово и поверуваа сите, кои беа определени за живот вечен.

⁴⁹И словото Господово се распространуваше по целиот крај.

⁵⁰Но Јудејците, откако ги наговорија побожните и чесните жени и првенците градски, подигнаа гонење против Павла и Варнава, и ги истераа од својот крај.

⁵¹Тие, откако го истресоа правот од нозете свои на нив, отидоа во Иконија.

⁵²А учениците се исполнија со радост и Дух Свети.