Read Lamkang Дела 20 Bible Online

Дела 20 - Lamkang bible

Дела 20

¹Кога стивна вревата, Павле ги повика учениците и, откако им даде упатства, се прости со нив и излезе за да тргне кон Македонија.

²А кога ги мина оние места и им даде многу упатства на верните, тој пристигна во Елада;

³таму престоја три месеци. И бидејќи Јудејците направија заговор против него, кога сакаше да отплови за Сирија, тој реши да се врати преку Македонија.

⁴До Азија го придружуваше Сосипатр Пиров, беранец, а од солуњаните Аристарх и Секунд, Гај од Дервија и Тимотеј, и азијците Тихик и Трофим.

⁵Тие отидоа порано и нѐ чекаа во Троада.

⁶А ние отпловивме од Филипи по дните на Бесквасници и за пет дена пристигнавме во Троада при нив, каде што поминавме осум дена.

⁷И во првиот ден на седмицата, кога се беа собрале учениците за да прекршат леб, Павле, бидејќи на другиот ден сакаше да тргне, беседеше со нив и го продолжи словото до полноќ.

⁸Во горната одаја, каде што се бевме собрале, имаше доста свеќи.

⁹А едно момче, по име Евтих, седеше на еден прозорец, и, совладано од длабок сон, додека Павле зборуваше многу, се помрдна во сонот и падна од третиот кат, и го подигнаа мртво.

¹⁰Павле, пак, штом слезе, се спушти врз него, го прегрна и рече: »Не правете смут, зашто душата негова уште е во него!«

¹¹А потоа, откако се качи горе, прекрши леб, вкуси и зборуваше долго, дури до зори, а потоа отпатува.

¹²Тогаш го доведоа момчето живо и не малку се утешија.

¹³Ние отидовме порано со кораб и отпловивме во Асос, каде што сакавме да го земеме Павла, бидејќи тој намераваше да оди сам пешки, така ни беше порачал.

¹⁴И кога се сретна со нас во Асос, го зедовме и дојдовме во Митилина.

¹⁵А кога отпловивме оттаму, на вториот ден застанавме спроти Хиос, а следниот ден стигнавме во Самос, и, откако престојавме во Трогилија, на вториот ден дојдовме во Милит.

¹⁶Во оние дни Павле реши да помине покрај Ефес, та да не се задржи многу во Азија, зашто брзаше, ако му биде можно во Ерусалим да се најде за денот на Педесетница.

¹⁷Но од Милит прати во Ефес покани до свештениците црковни.

¹⁸И кога дојдоа при него, тој им рече: »Вие знаете дека од првиот ден, кога стапив во Азија, постојано бев со вас,

¹⁹служејќи Му на Господа со голема смиреност и многу солзи и меѓу искушенија, што ми идеа од лошите замисли на Јудејците;

²⁰дека не пропуштив ништо полезно да не ви кажам и да не ве поучам пред народот и по куќите,

²¹проповедајќи им и на Јудејците и на Елините покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус Христос.

²²И ете, сега, сврзан со Духот, одам во Ерусалим, не знаејќи што ќе ми стане таму,

²³освен она, кое Духот Свети го посведочи по сите градови, велејќи дека ме чекаат окови и маки.

²⁴Но јас не се грижам за ништо, ниту, пак, ми е мил животот, стига само со радост да ги завршам патот и службата, што ја примив од Господа Исуса, да го проповедам Евангелието на Божјата благодат.

²⁵И сега, ете, јас знам дека нема веќе да го видите лицето мое сите вие, меѓу кои одев и го проповедав царството Божјо.

²⁶Затоа во денешниов ден ви сведочам дека сум чист од крвта на сите,

²⁷бидејќи не пропуштив да ви ја соопштам целокупната волја Божја.

²⁸Пазете, пак, на себе и на целото стадо, меѓу кое Духот Свети ве постави за епископи, за да ја пасете црквата на Господа и Бога, која ја придоби Он со Својата крв.

²⁹Бидејќи знам дека по моето заминување ќе се втурнат помеѓу вас лути волци, кои нема да го штедат стадото;

³⁰а и од вас самите ќе станат луѓе, што ќе зборуваат изопачено, за да ги одвратуваат учениците заедно со себеси.

³¹Затоа бидете будни и помнете, дека цели три години дење и ноќе не престанував со солзи да поучувам секого од вас.

³²А сега, браќа, ве предавам на Бога и на словото на Неговата благодат; Он може да ве унапреди подобро и да ви даде наследство меѓу сите осветени.

³³Од никого не побарав ни сребро, ни злато, ниту, пак, облека;

³⁴сами знаете, дека за потребите мои и на оние што беа со мене, ми послужија овие мои раце.

³⁵Со сѐ ви покажав, дека така треба да се трудите и да им помагате на немоќните, а исто така и да ги помните зборовите на Господа Исуса, зашто Сам Он рече: ‚Поблажено е да се дава, отколку да се зема‘.«

³⁶Кога го рече тоа, падна на колена и се помоли заедно со нив.

³⁷Тогаш сите плачеа многу и, гушкајќи го Павла околу вратот, го целиваа,

³⁸нажалени најмногу од зборот што рече дека нема веќе да го видат лицето негово. И го испратија до коработ.