Read Lamkang Дела 28 Bible Online

Дела 28 - Lamkang bible

Дела 28

¹Откако се спасија оние, што беа со Павла, узнаа дека островот се вика Мелит.

²А домородците ни укажаа необична човекољубивост: нѐ примија сите и, бидејќи врнеше дожд, беше студено, та накладоа оган.

³А кога Павле насобра многу гранки и ги стави на огнот, една змија излезе од гранките поради горештината и се впи во неговата рака.

⁴Домородците, штом го видоа животното како виси на неговата рака, помеѓу себе си рекоа: »Овој човек е навистина убиец; па затоа, иако се избави од морето, судот Божји не го остави да живее.«

⁵Но тој ја истресе змијата во огнот и ништо лошо не му стана.

⁶А тие очекуваа да се појави оток, или, пак, веднаш да падне мртов; но, откако чекаа долго време и видоа дека не му стана никакво зло, тие си го изменија мислењето и велеа, дека е тој бог.

⁷Околу тоа место се наоѓаа имотите на првенецот на островот, по име Поплиј. Тој нѐ прими и три дни дружељубиво нѐ гоштеваше.

⁸А таткото на Поплиј се разболе и лежеше, страдајќи од треска и болки во стомакот. Павле влезе при него, се помоли и, откако ги положи рацете свои врз него, го исцели.

⁹Тогаш, и другите од островот, што страдаа од болести, идеа и се исцелуваа.

¹⁰Тие нѐ почитуваа многу и нѐ удостоија со големи почести, а пред заминување нѐ снабдија со сите потребни работи.

¹¹По три месеци отпловивме со еден александриски кораб, што беше презимувал на тој остров и носеше знак Диоскури.

¹²И стигнавме во Сиракуза, каде што останавме три дена.

¹³Оттаму отпловивме и пристигнавме во Ригија; а по еден ден, бидејќи дувна југот, на идниот ден стасавме во Потиоли;

¹⁴таму најдовме браќа, по чија молба при нив останавме седум дена. И потоа тргнавме за Рим.

¹⁵Тамошните браќа, штом чуја за нас, излегоа да нѐ пресретнат до Апиевата ширина и до Трите крчми. Кога ги виде Павле, Му заблагодари на Бога и се ободри.

¹⁶Штом стигнавме во Рим, стотникот ги предаде затворениците на војводата, а на Павла му позволија да живее како што сака, но под стража на еден војник.

¹⁷По три дни Павле ги повика првенците јудејски и, кога се собраа, тој им зборуваше: »Мажи, браќа, иако не направив ништо против народот или татковските обичаи, од Ерусалим ме предадоа окован во рацете на Римјаните.

¹⁸И, откако ми судеа, сакаа да ме пуштат, зашто во мене не најдоа никаква вина за смрт;

¹⁹но, бидејќи Јудејците се противеа, бев принуден да барам суд пред ќесарот; но не за тоа да го обвинувам во нешто својот народ.

²⁰Па поради тоа и ве повикав да се видиме и да позборуваме; зашто заради надежта на Израилот сум окован во овие вериги.«

²¹А тие му одговорија: »Ние ниту писма сме добиле за тебе од Јудеја, ниту, пак, некој од браќата дошол да нѐ извести или нешто лошо да каже за тебе.

²²Но ние сакаме да чуеме од тебе лично што мислиш ти за тоа; зашто познато ни е дека на тоа учење насекаде се противречи.«

²³И откако му определија ден, големо мнозинство дојде во определеното му живеалиште, и тој од утрото до вечерта со докази им го изложуваше учењето за царството Божјо и ги уверуваше за Исуса и од Законот Мојсеев и од Пророците.

²⁴Едни се убедија од зборовите негови, а други не поверува.

²⁵Бидејќи беа несложни помеѓу себе, тие почнаа да се разотидуваат; и во тоа време Павле им ги кажа овие зборови: »Добро им рекол Духот Свети и на отците наши преку пророкот Исаија, велејќи:

²⁶‚Оди и кажи му на овој народ: со уши ќе чуете, и нема да разберете, со очи ќе гледате, и нема да видите,

²⁷зашто срцето на овие луѓе закоравело, та со ушите мачно слушаат, а очите свои ги затвориле, па некако со очите да не видат и со ушите да не чујат, и со срцето да не разберат, и да не се обрнат, за да ги исцелам.‘

²⁸И така, нека ви биде познато дека спасението од Бога им е испратено на незнабошците, тие и ќе чујат.«

²⁹Кога го рече тоа, Јудејците се разотидоа со голема препирка помеѓу себеси.

³⁰Павле остана таму цели две години во посебно најмена куќа и ги примаше сите, што доаѓаа при него,

³¹проповедајќи го царството Божјо и учејќи за Господа Исуса Христа наполно слободно, и никој во тоа не го спречуваше.