Read Lamkang Судии 11 Bible Online

Судии 11 - Lamkang bible

Судии 11

¹А Ефтај беше од Галад, човек храбар; но беше син на една блудница, со која Гал го роди Ефтаја.

²Но жената на Гал му роди синови. Кога пораснаа синовите од жената, таа го истера Ефтаја, велејќи му: »Ти не си наследник на татковиот ни дом, зашто си син на друга жена.«

³И Ефтај избега од браќата свои во земјата Тов. При Ефтајта се собраа тогаш безделници и одеа со него.

⁴По извесно време Амонитите влегоа во војна против Израилот.

⁵Во времето на војната на Амонитите против Израилот отидоа галадските старешини да го доведат Ефтај од земјата Тов,

⁶и му рекоа на Ефтаја: »Дојди, стани ни војвода и ќе војуваме против Амонитите.«

⁷Ефтај им рече тогаш на галадските старешини: »Нели ме намразивте и ме истеравте од домот на татка ми? Зошто дојдовте сега кај мене, кога сте во неволја?«

⁸Галадските старешини му одговорија на Ефтаја: »За тоа дојдовме кај тебе сега, за да дојдеш со нас и да војуваш против Амонитите и да бидеш кај нас кнез на сите жители галадски.«

⁹А Ефтај им одговори на галадските старешини: »Ако ме вратите, за да се борам против Амонитите, и Господ ми ги предаде, — ќе станам ли кај вас кнез?«

¹⁰Галадските старешини му рекоа на Ефтај: »Господ нека биде сведок меѓу нас, дека ќе постапиме според зборот твој!«

¹¹Потоа Ефтај отиде со галадските старешини, и народот го постави за свој кнез и војвода. И Ефтај ги искажа сите свои зборови пред Господа, што ги беше рекол во Масифа.

¹²И Ефтај испрати тогаш пратеници при амонитскиот цар да каже: »Што бараш од мене, та си дошол кај мене да војуваш во земјата моја?«

¹³А амонитскиот цар им рече на Ефтаевите пратеници: »Кога Израил дојде од Египет, ја зазеде мојата земја од Арнон до Јавок и Јордан; затоа врати ми ја на мирен начин и јас ќе се повлечам.«

¹⁴И се вратија пратениците на Ефтаја. Но Ефтај пак испрати пратеници при амонитскиот цар,

¹⁵за да му кажат: »Вака вели Ефтај: Израел не ја зазеде земјата Моавска и земјата Амонитска;

¹⁶зашто, кога доаѓаше од Египет, Израилот отиде во пустињата кај Црвеното Море и дојде во Кадес;

¹⁷оттаму Израил испрати пратеници кај едомскиот цар за да кажат: ‚дозволи ми да минам низ земјата твоја‘. Но едомскиот цар не се согласи; и при моавскиот цар испрати, но и тој не се согласи. Зато Израил остана во Кадес.

¹⁸И тргна преку пустињата, ја заобиколи земјата Едомска и земјата Моавска, и дојде до источната граница на Моавската земја, и се смести од онаа страна на Аронон; не не влезе во пределите моавски, бидејќи Арнон е граница на Моав.

¹⁹Но Израил испрати пратеници и при Сиона, царот аморејски, царот есевонски, и му рече: ‚дозволи ни да минеме преку твојата земја до нашето место.‘

²⁰Но Сион не му дозволи на Израилот да мине преку пределите негови, и го собра Сион сиот народ свој, па се улогори во Јас и се судри со Израилот.

²¹И Господ, Бог Израилев, го предаде Сиона и сиот негов народ во рацете на Израилот, и тој ги испотепа; и завладеа Израил со целата земја на Аморејците, кои живееја во таа земја,

²²и тие завладееја над сите предели на Амореја, од Арнон до Јавок и од пустињата до Јордан.

²³И така, Господ, Бог Израилев, ги изгони Аморејците пред народот Свој, Израилот, а ти сакаш да го завладееш?

²⁴Не владееше ли ти со тоа, што ти го дал Хамос, твојот Бог? И ние владееме со сето она, што ни го даде како наследство Господ, нашиот Бог.

²⁵Зар си ти подобар од Валак, Сепфоровиот син, царот моавски? Се карал ли тој со Израилот или војувал ли против него?

²⁶Израилот живее веќе триста години во Есевон и во нему потчинетите градови, во Ароир и во потчинетите му градови, и во сите градови, што се блиску до Арнон; зошто за тоа вмреме не ги одзедовте?

²⁷Јас не сум виновен пред тебе, а ти ми правиш зло, излегуваш во војна против мене. Господ нека биде судија меѓу синовите Израилеви и Амонитите.«

²⁸Но амонитскиот цар не ги послуша зборовите на Ефтаја, што тој му ги испрати.

²⁹И слезе врз Ефтаја Духот Господов, и тој го премина Галад и Манасија, ја премина Масифа Галадска, и од Масифа Галаска отиде кај Амонитите.

³⁰И се заветува Ефтај пред Господа, велејќи: »Ако ги предадеш Амонитите во рацете мои,

³¹тогаш, кога ќе се вратам со мир од Амонитите, сѐ што ќе ми излезе во пресрет од вратата на домот мој, нека биде за Господа, и ќе го принесам за жртва сепаленица.«

³²Па отиде Ефтај кај Амонитите, да се бори против нив, и Господ му ги предаде во рацете негови;

³³и им нанесе многу голем пораз, од Ароир до Менит, во дваесет градови, и до Авел — лозјарски крај, и се смирија Амонитите пред синовите Израилеви.

³⁴Потоа дојде Ефтај во Масифа, во домот свој, и ете, ќерка му излегува во пресрет со тимпани и хор: таа му беше единица; освен неа немаше ни син ни ќерка.

³⁵Штом ја виде, ја раскина облеката своја и рече: »Ах, дете мое! Ти ме сосипа: и ти се меѓу оние, што го нарушија спокојството мое! Јас ја отворив устата своја пред Господа и не можам да одречам.«

³⁶Таа му одговори: »Татко! Ти си ја отворил устата своја пред Господа — прави го она со мене, што си го кажал со устата своја, штом Господ се одмазди преку тебе на твоите напријатели, Амонитите«.

³⁷И му рече на татка си: »Направи ми уште, еве, што — пушти ме за два месеца да отидам да се искачам на гората и да го исплачам моминството свое со другарките мои!«

³⁸Тој ѝ рече: »Оди!« И ја пушти за два месеца. Таа отиде со другарките свои и го оплакуваше моминството свое во гората.

³⁹По два месеца таа се врати при татка си, и тој го изврши над неа заветот свој, што го даде, и таа не позна маж. И стана обичај кај Израилот,

⁴⁰така што од година до година ќерките Израилеви да одат и ја оплакуваат ќерката на Галадецот Ефтаја, по четири дена секоја година.