Read Lamkang Судии 5 Bible Online

Судии 5 - Lamkang bible

Судии 5

¹Во тој ден запеаја Девора и Варак, синот Авинеемов со овие зборови:

²»Благословувајте Го Господа зашто се одмазди за Израилот, народот покажа сесрдност.

³Слушајте, цареви, внимавајте, кнезови; јас ќе Му пеам и ќе Му свирам на Господа, на Господа, Бога Израилев!

⁴Кога излегуваше Ти, Господи, од Сир, кога доаѓаше од селото Едомово, земјата се тресеше, небото капеше и облаците вода пролеваа;

⁵горите се топеа од лицето на Господа, дури и Синај затрепери пред Господа, Бога Израилев.

⁶Во дните на Самегара, синот Анатов, во дните на Јаил, патиштата опустеа и кои порано одеа по правите патишта, тогаш одеа по околните патеки.

⁷Во Израилот немаше жител во селата, немаше, додека јас, Девора, не станав, дедека не востанав јас, мајката Израилева.

⁸Избраа нови богови, затоа војната беше пред вратата. Се виде ли штит и копје од четириесет илјади од Израилот?

⁹Срцето ми е кон вас, началници Израилеви, кон ревнителите во народот; прославувајте Го Господа!

¹⁰Вие, кои јавате на бели ослици, што седите во судовите и одите по патот, проповедајте!

¹¹Среде гласовите на оние што плескаат, таму нека покажат правда, Господи, зацврсти ја правдата во Израилот! Тогаш народот Господв се разотиде по своите градови.

¹²Стани, стани! Деворо! Стани, стани, па запеј песна! Стани, Варак и води ги своите платеници, сине Авинеемов!

¹³Тогаш се возвеличи силата негова; Господ мене ми ги потчини храбрите.

¹⁴Од Ефрема дојдоа оние, кои беа фатиле корен во долините; по тебе е братот твој Венијамин, според народот твој; од Махир доаѓаа началници, а од Завулона оние што се занимаваат со пишување.

¹⁵И кнезовите Исахарови со Девора, и Исахар исто така како Варак, се спуштија пеш во долината. Во Рувимовите племиња — големо разногласие.

¹⁶Зошто си ми седнал меѓу кошарите и го слушаш блеењето на стадата? Во Рувимовите племиња — големо несогласие.

¹⁷Галад си живее спокојно од онаа страна на Јордан, и зошто Дан да се занимава со корабите, а Асир да седи на морскиот брег и се весели при своите пристаништа.

¹⁸Завулон е народ, кој ја даде душата своја на смртта, и Нефталим — на полските височини.

¹⁹Дојдоа цареви, тогаш се судрија царевите ханански во Тахан, при водите Мегидонски, но ни парче сребро не добија.

²⁰Од небото се војуваше, се биеја ѕвездите од своите патишта против Сисара.

²¹Потокот Кисон ги одвлече, потокот Кадимин, потокот Кисон. Гази ги, душо моја, силните!

²²Тогаш отпаѓаа копита на коњите од топотење, од терањето на јавачите нивни.

²³Проколнете го Мазор, рече Ангелот Господов, проколнете ги жителите негови, затоа што не дојдоа на помош на Господа со храбрите.

²⁴Нека е благословена меѓу жените Јаил, жената на Кенеецот Хевер, меѓу жените во шаторите нека е благословена!

²⁵Тој побара вода: таа млеко му даде, во војводска чаша му донесе кравја павлака.

²⁶Левата рака своја таа ја протегна кон колецот, а десната — кон чеканот ковачки; го удри Сисара, му ја смрска главата, го прободе и му ги проби слепоочниците негови.

²⁷Меѓу нозете нејзини падна, истоштен се испружи и умре, меѓу нозете незини падна веднаш.

²⁸Погледна низ прозорецот Сисаровата мајка, низ решетката и си помисли: зошто не доаѓа уште колата негова, зошто се забавуваат тркалата на колите негови?

²⁹Мудрите нејзини дворјани ѝ одговараат, а и самата таа си одговара на зборовите свои:

³⁰можеби нашле плен, па го делат: кому по една мома, кому по две на војник. Плен шарен за Сисара, плен шарен, везен; шарен и везен од обете страни, симнат од рамениците на пленикот.

³¹Така да загинат сите Твои непријатели, Господи! А оние, кои Го сакаат, да бидат како сонце кога изгрева во сета своја сила!« — И мирна беше земјата четириесет години.