Read Lamkang Судии 9 Bible Online

Судии 9 - Lamkang bible

Судии 9

¹Авимелех, Јеровааловиот син, отиде во Сихем кај вујковците свои, и им рече ним и на целото племе од мајчиното потекло:

²»Кажете им на сите сихемски жители: што е подобро за вас, да владеат со вас сите седумдесет синови Јероваалови или да владее со вас еден? И спомнете си дека јас сум ваша коска и ваше тело.«

³Вујковците им ги кажаа на жителите сихемски сите тие зборови за него; и срцето на тие жители се склони кон Авимелеха, бидејќи си говореа: »Тој е наш брат«.

⁴И му дадоа седумдесет сикли сребро од домот на Ваалверит, за кои Авимелех најде безделници и скитници, кои тргнаа по него.

⁵И дојде во домот на таткото свој во Ефрат и ги уби браќата свои, седумдесетте Јероваалови синови, врз еден камен. Остана само Јотам, најмалиот Јероваалов син, зашто се беше сокрил.

⁶Тогаш се собраа сите сихемски жители и целиот дом на Маалов, и отидоа, па го поставија Авимелеха за цар кај дабот, близу до Сихем.

⁷Откако му раскажаа за тоа на Јотама, тој отиде и застана на врвот од гората Гаризим и, откако го крена гласот свој, па викна и им рече: »Чујте ме, жители Сихемски, и Бог ќе ве чуе!

⁸Едно време тргнале дрвјата да побараат цар и ѝ рекле на маслинката: ‚Стани ни цар!‘

⁹Маслинката им рекла: ‚Зар да ја оставам маснотијата своја, со која се послужува Бог и луѓето, па да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹⁰Тогаш дрвјата ѝ рекле на смоквата: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹¹Смоквата им одговорила: ‚Зар да си ја оставам сладоста своја и убавиот плод и да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹²ѝ кажале дрвјата на лозата: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹³Лозата им рекла: ‚Зар да го оставам сокот свој, што ги весели Бога и луѓето, и да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹⁴Најпосле сите дрвја му рекле на трнот: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹⁵Трнот им рекол на дрвјата: ‚Ако, навистина, ме поставите за цар над себеси, тогаш дојдете да си починете под сенката моја; ако не, ќе излезе оган од трнот и ќе ги изгори кедрите ливански.‘

¹⁶И, ете, гледате, по вистина и по правда ли постапиле кога го поставиле за цар Авимелеха? И добро ли постапиле со Јероваала и домот негов, и според неговите добрини ли направиле така?

¹⁷За вас сите војуваше татко ми, не го жалеше ни животот свој и ве спаси од рацете на Мадијамците;

¹⁸а вие сега се кревате против домот на мојот татко и ги убивате седумдесетте синови на татко ми врз еден камен и го поставивте за цар над жителите сихемски Авимелеха, синот на робинката негова, зашто е ваш брат.

¹⁹Ако денес сте постапиле според вистината и според правдата со Јероваала и со домот негов, тогаш одете и радувајте се на Авимелеха, и тој да се радува на вас;

²⁰ако, пак, не — нека излезе оган од Авимелеха и нека ги изгори жителите сихемски и целиот дом Маалов, и нека излезе оган од жителите сихемски и од домот Маалов и да го изгори Авимелеха!«

²¹И избега Јотам, избега и отиде во Веер, и живееше таму скришно од братот свој Авимелеха.

²²Авимелех, пак, царуваше над Израилот три години.

²³И испрати Бог луш дух меѓу Авимелеха и жителите на Сихем, и почнаа жителите сихемски да не му се покоруваат на Авимелеха.

²⁴За да се одмазди за седумдесетте синови Јероваалови, и крвта нивна да им се сврти против братот нивни Авимелеха, кој ги уби, и против жителите сихемски, кои ја поддржаа раката негова, за да го убие братот свој,

²⁵жителите сихемски поставија по горските врвови против него заседи, кои го ограбуваа секого, што минуваше покрај нив по патот. За тоа му беше јавено на Авимелеха.

²⁶Во Сихем простигна и Гал, Еведовиот син, со браќата свои, и одеа во Сихем, и жителите сихемски се потпраа врз него.

²⁷И излегоа во полето, и го береа грозјето свое, го газеа и се веселеа, па отидоа во домот на својот бог, јадеа и пиеја, и го проколнуваа Авимелеха.

²⁸А Гал, Еведовиот син, рече: »Кој е Авимелех и што е Сихем, та да му служиме? Не е ли тој Јероваалов син, и не е ли Зевул неговиот главен слуга? Подобро служете им на потомците од Емора, татко Сихемов, а нему зошто да му служиме?

²⁹Ако некој ми го дадеше тој народ во рацете мои, јас ќе го изгонев Авимелеха.« И му беше речено на Авимелеха: »Зголеми ја војската своја и излегувај.«

³⁰Зевул, управителот на градот, ги чу зборовите на Гал, Еведовиот син, и силно се разгневи.

³¹Тој испрати тајно пратеници кај Авимелеха да му кажат: »Ете, Гал, Еведовиот син, и браќата негови дојдоа во Сихем, и го бунтуваат градот против тебе;

³²затоа стани ноќеска, ти и народот, што се наоѓа со тебе, и постави заседа во полето;

³³а изутрина, по изгревање на сонцето, стани и пристапи кон градот; и кога тој и народот, кој е со него, ќе излезат спроти тебе, тогаш прави го со нив она, што раката твоја може.«

³⁴И Авимелех стана ноќта, и сиот народ, што се наоѓаше се него, и поставија во заседа кај Сихем четири дружини.

³⁵Утредента Гал, Еведовиот син, излезе и застана кај градските порти; а излезе и Авимелех и народот, што беше со него, од заседата.

³⁶Гал, откако го виде народот му рече на Зевула: »Еве, народот слегува од врвот на гората.« Зевул му одговори: »Сенките од дрвјата ти се причинуваат луѓе.«

³⁷Гал пак проговори и рече: »Ене, народот се спушта од височините, и една дружина доаѓа откај патот на дубравата Меоним.«

³⁸И му рече Зевул: »Каде ти е устата, која велеше: ‚кој е Авимелех, та да му служиме?‘ Ова е оној народ, што ти го презираше; излегувај сега и бори се со него.«

³⁹И тргна Гал пред жителите сихемски и се судри со Авимелеха.

⁴⁰Но Авимелех се спушти по него, и тој избега од него; а паднаа многу убиени до самите градски порти.

⁴¹И Авимелех остана во Арум, а Зевул го истера Гала и браќата негови, за да не живее во Сихем.

⁴²На другиот ден народот излезе во полето, и му јавија за тоа на Авимелеха.

⁴³Тој го зеде народот свој и го раздели на три дружини и ги постави во заседа по полето. И, откако виде, дека народот излезе од градот, се крена против нив и ги уби.

⁴⁴Додека Авимелех и дружините, што беа со него, пристапија и застанаа кај градските порти, другите две дружини ги нападнаа сите, што беа во полето, и ги испотепаа.

⁴⁵И Авимелех водеше борба со градот, целиот тој ден, го презеде градот, го порази народот, што беше во него, го разруши градот и го посипа со сол.

⁴⁶Откако го слушнаа тоа сите, што беа кај кулата Сихемска, влегоа во куќата на богот Валверит.

⁴⁷Му јавија на Авимелеха дека таму се собрале сите, што беа во кулата Сихемска.

⁴⁸Тогаш Авимелех отиде на гората Салмон, тој и сиот народ, кој беше со него, и зеде Авимелех секира со себеси, отсече гранка од дрвјата, ја стави на рамото свое и му рече на народот, што беше со него: »Вие видовте што направив; поскоро направете го и вие она што го направив и јас.«

⁴⁹И секој од сиот народ пресече гранка, па тргнаа по Авимелеха, ги натрупаа гранките околу кулата и запалија оган со нив, и изгинаа сите, што беа во кулата Сихемска, околу илјада души мажи и жени.

⁵⁰Потоа Авимелех отиде во Тевес и го опседна и го презеде.

⁵¹Среде градот имаше јака кула; таму избегаа сите мажи и жени и сите градски жители, се затворија и се качија на покривот од кулата.

⁵²Авимелех дојде до кулата, удри на неа и се приближи до вратата од кулата, за да ја изгори со оган.

⁵³Тогаш една жена фрли парче од воденичен камен врз главата на Авимелеха и му го скрши черепот.

⁵⁴Авимелех веднаш го повика слугата, оруженосецот свој, и му рече: извади го мечот свој и убиј ме, за да не се рече за мене: »го уби жена«. И слугата го прободе и тој умре.

⁵⁵Израилците, откако видоа дека Авимелех умре, отидоа секој во местото свое.

⁵⁶Така му даде Бог на Авимелеха за злочинот што го направи против таткото свој, убивајќи ги седумдесетте браќа свои.

⁵⁷И сите злодела на сихемските жители Бог ги сврти против главите нивни; и ги стигна клетва од Јотам, Јеровааловиот син.