Read Lamkang 1 Царства 25 Bible Online

1 Царства 25 - Lamkang bible

1 Царства 25

¹И Самил умре. Тогаш се собраа сите Израилци, го оплакаа и го погребаа во куќата негова, во Рама. Давид стана и слезе кон пустињата Фаран.

²Имаше во Маон еден човек многу богат, а имотите му беа на Кармил; тој имаше три илјади овци и илјада кози; тој беше на стрижење кај овците свои на Кармил.

³Тој човек се викаше Навал, а жена му се викаше Авигеја. Таа жена беше многу умна и убава, а тој — жесток и лош човек; тој беше од родот Халевов.

⁴Чу Давид во пустињата, дека Навал ги стриже на Кармил овците свои.

⁵И Давид испрати десет момци, и им рече Давид на момците: »Одете на Кармил, појдете кај Навала, поздравете го од мое име

⁶и кажете му вака: ‚Мир на тебе, мир на твојот дом, мир на сѐ што е твое!

⁷Денес чув, дека ти ги стрижат овците; ете, овчарите твои беа со нас, и ние не ги навредувавме, и ништо кај нив не се загуби за сето тоа време, додека стоеја на Кармил;

⁸прашај ги слугите свои, и тие ќе ти кажат; затоа нека најдат момците благонаклоност во очите твои, бидејќи во добар ден дојдовме; дај им, пак, на слугите твои и на синот свој Давид она што ти се наоѓа при рака.‘«

⁹Давидовите луѓа отидоа и му ги кажаа на Навала од името на Давида сите тие зборови, и замолчеа.

¹⁰Навал скокна и им одговори на Давидовите слуги и рече: »Кој е тој Давид, кој е тој син Јесеев? Сега има многу слуги кои бегаат од господарите свои;

¹¹зар да го земам лебот свој и водата своја, и виното свое и месото, што сум го приготвил за стрижачите на овците, и да им дадам на луѓе, што не ги знам од каде се?«

¹²И Давидовите луѓе се вратија по својот пат, се вратија и дојдоа, та му ги соопштија на Давида сите тие зборови.

¹³Тогаш Давид им рече на луѓето свои: »Препашете го секој мечот свој.« И сите ги препашаа своите мечеви, го препаша и Давид мечот свој, и тргнаа по Давида до четиристотини души, а двесте оставија кај комората.

¹⁴Но еден од слугите ѝ јави на Авигеја, жената Навалова, велејќи: »Ете, Давид испрати од пустињата пратеници да го поздрават нашиот господар, но тој се однесе кон нив грубо;

¹⁵а тие луѓе се многу добри кон нас, не нѐ навредуваа, и ништо не се изгуби кај нас, колку што време одевме со нив, додека бевме во полето;

¹⁶тие беа за нас како ѕид и дење и ноќе за сето време, додека ги пасевме стадата близу до нив;

¹⁷затоа, помисли и види, што да се прави, бидејќи неизбежна несреќа му се заканува на господарот наш и целиот дом негов; а тој е човек лош, не може да се говори со него.«

¹⁸Тогаш Авигеја набрзина зеде двесте леба и две мешини со вино, и пет овци зготвени, пет мери пржено жито, сто врзопки суво грозје и двесте низи смокви, и ги натовари на осли,

¹⁹па им рече на слугите свои: »Тргнувајте пред мене, ете, јас ќе одам по вас.« А на мажот свој Навала ништо не му кажа.

²⁰А кога таа, седната на осел, се спушташе по падините на планината, ете, во пресрет ѝ доаѓа Давид и луѓето негови, и таа се сретна со нив.

²¹И Давид рече: »Да, залудо го пазев во пустињата целиот имот на тој човек, и ништо не се изгуби од тоа, што беше негово; тој ми плаќа зло за добро;

²²тоа и тоа нека направи Господ со непријателите на Давида, и уште повеќе да додаде, ако утре до разденување, од сѐ што е Навалово, го оставам и она што мокри крај ѕид.«

²³Штом Авигеја го виде Давида, таа брзо слезе од оселот, падна ничкум пред Давида и се поклони до земја;

²⁴падна до нозете негови и рече: »Врз мене да е гревот, господару мој; дозволи ѝ на робинката твоја да говори во ушите твои и чуј ги зборовите на робинката твоја.

²⁵Нека не обрнува внимание господарот мој на тој лош човек, на Навала; зашто, како му е името, таков е и тој: Навал му е името, и безумието е со него. А јас, твојата робинка, не ги видов слугите на мојот господар, што си ги испратил.

²⁶И сега, господару мој, жив ми Господа и жива да е душата твоја! Господ нема да дозволи да пролеваш крв, а ќе ја задржи раката твоја да не се одмаздуваш; и сега нека бидат како Навал твоите непријатели и овие, кои мислат лошо против мојот господар.

²⁷Еве ги даровите што робинката твоја му ги донесе на својот господар, за да им се разделат на момците, кои му служат на мојот господар.

²⁸Прости ѝ ја вината на робинката своја; Господ бездруго ќе воздигне за мојот господар цврст дом, зашто мојот господар води Господови војни, и во текот на целиот живот твој зло нема да се најде во тебе.

²⁹Ако човекот стане да те гони и да ја бара душата твоја, тоа душата на мојот господар ќе биде сврзана со јазелот на животот кај Господа, твојот Бог, а душата на твоите непријатели Он ќе ја отфрли како од праќка.

³⁰И кога Господ му го направи на мојот господар сѐ она што говореше добро за тебе, и те постави за водач на Израилот,

³¹за срцето на мојот господар тоа нема да биде огорчение и неспокојство, дека не пролеал напразно крв, и дека се воздржал од одмазда. Господ ќе му направи добро на мојот господар, и ти ќе си спомниш за робинката своја и ќе ѝ направиш милост.«

³²А Давид ѝ рече на Авигеја: »Благословен Господ, Бог Израилев, Кој те испрати денес во пресрет мој,

³³и благословен да биде твојот разум и благословена да бидеш ти, поради тоа што сега не ме остави да пролевам крв и да се одмаздам за себеси.

³⁴Но, — жив Господ, Бог Израилев, што ме задржа да не ти направам зло, — ако не беше побрзала и не беше дошла во пресрет мој, тоа утре до разденување јас немаше да му го оставам на Навала ни она, што мокри крај ѕид.«

³⁵Тогаш Давид го зеде од рацете нејзни она што му го беше донела, и ѝ рече: »Оди си со мир во домот свој; ете, го послушав гласот твој и го почитав лицето твое.«

³⁶Авигеја дојде кај Навала, и ете, кај него во домот негов гоштевање како царска гозба, и срцето на Навала беше весело; тој беше многу пијан; затоа таа ништо не проговори, ни многу, ни малку, до изутрината.

³⁷А изутрината, кога Навал се истрезни, и жената негова му раскажа за тоа, срцето негово замре, и тој стана како камен.

³⁸По десет дена Господ го порази Навала, и тој умре.

³⁹Чу Давид, дека Навал умрел, и рече: »Благословен Господ, Кој врати за срамот, што ми го нанесе Навал, и Кој го зачува Својот слуга од зло; Господ ја сврти злобата на Навала врз неговата глава.« И Давид испрати да ѝ кажат на Авигеја, дека тој ќе ја земе за жена.

⁴⁰И Давидовите слуги дојдоа кај Авигеја на Кармил и ѝ рекоа вака: »Давид нѐ испрати кај тебе, за да те земеме за жена.«

⁴¹Таа стана и се поклони ничкум до земјата и рече: »Ете, робинката твој е готова да биде слугинка, за да им ги мие нозете на слугите на мојот господар.«

⁴²Авигеја се подготи набрзина, седна на осел и, придружена од пет слугинки, тргна по пратениците на Давида и стана негова жена.

⁴³А Давид ја зеде и Ахиноам од Израел, та и двете му беа жени.

⁴⁴Саул, пак, му ја даде ќерка си Мелхола, Давидовата жена, на Фалтија, синот на Лаиша, од Галим.