Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Создавање 31 Bible Online

Создавање 31 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Создавање 31

¹Во тоа време чу Јаков дека синовите Лаванови зборуваат: „Јаков зеде сѐ што беше на нашиот татко, и од она што беше на нашиот татко, го доби тоа цело богатство.“

²И виде Јаков дека лицето на Лаван не е спрема него како порано.

³И Господ му рече на Јаков: „Врати се во земјата на таткото свој и во родот свој; и Јас ќе бидам со тебе!“

⁴Тогаш испрати Јаков, и ги повикаа Рахила и Лија од полето, каде што беа со стадото,

⁵и им рече: „Гледам дека лицето на вашиот татко спрема мене не е како порано; но Бог на таткото мој беше со мене.

⁶Вие самите знаете дека на вашиот татко му служев со сета своја сила,

⁷а таткото ваш ме мамеше и десетпати ми ја промени платата, но Бог не му дозволи да ми направи зло.

⁸Кога тој ќе речеше — секоја шарена нека биде твоја награда, — тогаш сиот добиток раѓаше шарени. А кога ќе речеше — секоја ригеста да ти биде плата — тогаш сите се раѓаа ригести.

⁹Така Бог го одзеде добитокот од вашиот татко и ми го даде мене.

¹⁰Еднаш, кога се пареше добитокот, ги кренав очите мои и видов сон, а тоа: овните и јарците што скокаа на овците и козите беа ригести, дамчести и шарени.

¹¹И ангел Божји ми рече во сонот: ‚Јакове!‘ А јас одговорив: ‚Еве ме!‘

¹²А тој рече: ‚Крени ги очите твои и погледај, машките што со ситниот добиток се парат, се ригести, со бели дамки и шарени; зашто гледам сѐ што ти прави Лаван.

¹³Јас сум Бог, за Кој во Ветил го полеа споменикот со масло и ми даде ветување; стани сега и оди си од оваа земја, и врати се во родниот крај.‘“

¹⁴Тогаш одговорија Рахила и Лија, и му рекоа: „Дали имаме уште некаков дел наследство во домот од таткото наш?

¹⁵Зарем не нѐ сметаше како туѓинки? Тој нѐ продаде и го потроши дури и нашето сребро.

¹⁶Затоа сето ова богатство, што му го зеде Бог на таткото наш, е наше и на нашите деца. Затоа сега прави онака како што ти рекол Бог.“

¹⁷И се крена Јаков, па ги качи децата свои и жените свои на камили;

¹⁸и го зеде со себе сиот свој добиток, и целото свое богатство, што го беше придобил во рамнината Арам, за да појде кај Исак, таткото негов, во земјата хананска.

¹⁹А кога Лаван беше отишол да го стриже добитокот свој, тогаш Рахила му ги украде идолите на таткото свој.

²⁰И Јаков затаи од Лаван Арамеецот, не јавувајќи му дека ќе си оди.

²¹И си замина со сиот свој имот, и се крена, премина преку Реката, и се упати кон гората Галаад.

²²На третиот ден му јавија на Лаван дека Јаков си заминал.

²³И ги зеде со себе роднините свои, па тргна по него во потера, и по седум дена го стигна во гората Галаад.

²⁴Но Бог му дојде на Лаван Арамеецот ноќе во сон, и му рече: „Внимавај, не зборувај му на Јаков ни добро, ни лошо!“

²⁵И го стаса Лаван Јаков; а Јаков ги беше распнал своите шатори во гората. А и Лаван исто така ги распна своите шатори во гората Галаад.

²⁶И Лаван му рече на Јаков: „Што направи? Зошто ме излага и ги одведе ќерките мои, како да се заробеници?

²⁷Зошто тајно избега и скришум отиде од мене? Ако ми кажеше, јас ќе те испратев со веселба и со песни, со тимпани и гусли.

²⁸Ти не ме удостои дури ни да ги бакнам внуците мои и ќерките мои! Постапи навистина неразумно.

²⁹Сега можам да постапам лошо со тебе. Но Бог на вашиот татко ми рече ноќеска, велејќи: ‚Внимавај, не зборувај му на Јаков ни добро, ни лошо.‘

³⁰Оди си, кога толку си се зажелел да се најдеш во домот на татко си, но зошто ги украде боговите мои?“

³¹А Јаков му одговори на Лаван и рече: „Се плашев, бидејќи мислев дека насила ќе ми ги грабнеш ќерките свои од мене.

³²Кај кого ќе ги најдеш боговите твои, тој нема да остане жив; меѓу нашите луѓе барај го она, што е твое кај мене.“ Но тој ништо не најде кај него, а Јаков, пак, не знаеше дека Рахила ги беше украла.

³³И влезе Лаван во шаторот на Јаков и во шаторот Лиин и во шаторот на двете слугинки, и не ги најде. Па, откако излезе од шаторот на Лија, влезе во шаторот на Рахила.

³⁴А Рахила беше ги зела идолите и ги беше сокрила под седлото на една од камилите и беше седнала на нив. И го пребара Лаван целиот шатор, но не ги најде.

³⁵А таа му рече на таткото свој: „Немој да се налутиш, господаре мој, што не можам да станам пред тебе, бидејќи го имам она што е редовно кај жените.“ И ги бараше идолите свои, но не ги најде.

³⁶И Јаков се налути, па се скара со Лаван и, велејќи, му рече: „Што сум направил, што сум згрешил, па толку жестоко ме гониш?

³⁷Ги пребара сите работи мои, и што најде од куќата твоја? Покажи овде пред моите и пред твоите луѓе, и тие нека пресудат меѓу нас двајцата.

³⁸Еве, дваесет години бев кај тебе: овците твои и козите твои не пометнуваа; а овни од твоето стадо не јадев.

³⁹Што ќе растргнеа ѕверовите, не ти го носев, сам го надоместував; од мене го бараше она, што ќе беше загубено дење или ноќе.

⁴⁰Дење ме истоштуваше горештината, а ноќе мрзнев; и сонот ми бегаше од очите.

⁴¹Такви ми беа дваесетте години во твојата куќа. Ти служев четиринаесет години за двете ќерки твои и шест години за добитокот твој, и платата ми ја измени десетпати.

⁴²Да не беше со мене Бог на мојот татко, Бог Авраамов, и страхопочитта Исакова со мене, ти секако би ме отпуштил празен. Но Бог ја виде мојата неволја и трудот на рацете мои, па те прекори сношти.“

⁴³А Лаван му одговори на Јаков и рече: „Ќерките се мои ќерки; децата се мои деца, добитокот е мој добиток и, сѐ што гледаш, сѐ е мое; па можам ли нешто да им направам на ќерките мои и на децата што ги родија тие?

⁴⁴Туку ајде да склучиме сојуз јас и ти, и тоа нека биде сведоштво меѓу мене и тебе!“

⁴⁵Тогаш Јаков зеде камен и го постави за спомен.

⁴⁶И им рече Јаков на своите луѓе: „Соберете камења!“ И насобраа камења и ги нафрлија на куп, и јадеа таму на купот.

⁴⁷Лаван го нарече купот Јегар-Сахадута [12], а Јаков го нарече Галед.

⁴⁸Лаван рече: „Денес овој куп е сведок меѓу мене и тебе и затоа се нарече со името Галед.“

⁴⁹А се нарече и Мицпа, зашто Лаван рече: „Нека гледа Бог на мене и на тебе, откако ќе се разделиме еден од друг.

⁵⁰Ако постапуваш со ќерките мои лошо или ако земаш други жени покрај ќерките мои, иако нема човек да биде меѓу нас да гледа, знај дека Бог е сведок меѓу мене и тебе.“

⁵¹И уште му рече Лаван на Јаков: „Еве го овој куп, еве го овој споменик, што го поставив меѓу тебе и мене;

⁵²овој куп и овој споменик нека бидат сведоци дека ниту јас нема да минам преку овој куп кај тебе, ниту ти кај мене ќе минеш преку овој куп и преку овој споменик за лошо.

⁵³Бог Авраамов и Бог Нахоров, Бог на таткото нивен нека суди меѓу нас!“ И Јаков се заколна во Бога; страхопочитта на неговиот татко Исак.

⁵⁴Тогаш Јаков закла жртва во гората, и ги повика своите луѓе да јадат; и тие јадеа и ноќеваа во гората.