Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 1 Царевите 1 Bible Online

1 Царевите 1 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

1 Царевите 1

¹Кога царот Давид остаре и исполни години, иако го покриваа со многу покривки, не можеше да се стопли.

²Тогаш неговите слуги му рекоа: „Нека побараат за нашиот цар господар, млада девица за да престојува кај царот, да го гледа и да лежи до него, и ќе му биде топло на нашиот цар господар.“

³И бараа по сите израелски предели убава девица, и ја најдоа Авишага, Сунамитката, и ја доведоа кај царот.

⁴Девицата беше многу убава; таа го гледаше царот и му служеше; царот, меѓутоа, не ја позна.

⁵Адонија, синот Агитин, се возгордеа и рече: „Јас ќе бидам цар.“ Па си набави коњи и коњаници и педесет мажи да трчаат пред него.

⁶Но татко му негов не го обеспокојуваше никогаш со прашањето: „Зошто го правиш тоа?“ Тој беше многу убав, а му се роди по Авесалом.

⁷И тој се договори со Јоав, синот на Саруја, и со свештеникот Авијатар, и тие му помагаа на Адонија.

⁸Но свештеникот Садок и Ванеја, Јехојадаевиот син, пророкот Натан, Семеј, Реи и војниците од Давидовата гарда не ја држеа страната на Адонија.

⁹И Адонија закла овци, волови и телиња кај каменот Зохелет што е покрај Ен-Рогел, и ги покани сите свои браќа, царски синови, и сите Јудејци што служеа кај царот.

¹⁰А пророкот Натан и Ванеја, гардистите и братот свој, Соломон не ги покани.

¹¹Тогаш Натан ѝ рече на Витсавеја, Соломоновата мајка, велејќи: „Слушна ли дека Агитиниот син Адонија се прогласи за цар, а нашиот господар Давид не знае за тоа?

¹²Сега, ете, јас те советувам: спасувај го животот свој и животот на синот свој Соломон.

¹³Оди и влези кај царот Давид и кажи му: ‚Нели ѝ се колнеше, господаре мој, царе, на слугинката своја, велејќи — синот твој Соломон ќе биде цар по мене и тој ќе седне на престолот мој? — Зошто тогаш се прогласил за цар Адонија?‘

¹⁴И ете, додека уште говориш таму со царот, ќе влезам јас со тебе и ќе ги потврдам твоите зборови.“

¹⁵Витсавеја отиде кај царот во спалната; царот беше многу стар, и Сунамитката Авишага му служеше.

¹⁶Витсавеја се наведна и му се поклони на царот; царот праша: „Што бараш?“

¹⁷Таа му одговори: „Ти ѝ се заколна на слугинката своја во Господ, твојот Бог велејќи: ‚син ти Соломон ќе царува по мене и тој ќе седне на мојот престол.‘

¹⁸А сега, ете, Адонија се прогласил за цар, а ти, господаре мој, царе, не знаеш за тоа.

¹⁹Тој заклал многу волови, телиња и овци и ги поканил сите царски синови, свештеникот Авијатар и воениот началник Јоав; а Соломон, твојот слуга, не го поканил.

²⁰Но ти си цар, господаре мој, и кон тебе се свртени очите на сите Израелци за да им соопштиш, кој ќе седне на престолот на мојот господар цар по него.

²¹Инаку кога мојот господар, цар, ќе почине кај татковците свои, јас и мојот син Соломон ќе бидеме виновни.“

²²Додека таа уште говореше со царот, дојде и пророкот Натан.

²³Му соопштија на царот, велејќи: „Еве го пророкот Натан.“ И тој влезе кај царот и му се поклони со лицето до земја.

²⁴И Натан рече: „Господаре мој, царе! Си рекол ли ти: ‚Адонија ќе царува по мене и тој ќе седне на мојот престол?‘

²⁵Зашто тој сега слегол, заклал многу волови, телиња и овци, ги поканил сите цареви синови, воени началници и свештеникот Авијатар, и, ете, тие јадат и пијат кај него, и извикуваат: ‚Да живее царот Адонија!‘

²⁶А мене, твојот слуга, свештеникот Садок, Јехојадаевиот син Ванеја и твојот слуга Соломон не нѐ покани.

²⁷Дали станало тоа по волјата на мојот цар господар? И зошто ти не му откри на својот слуга, кој ќе седне на престолот на мојот цар господар по него?“

²⁸Одговори цар Давид и рече: „Повикајте ми ја Витсавеја.“ Таа влезе и застана пред царот.

²⁹Царот се колнеше и велеше: „Во името на живиот Господ, кој ја спасуваше душата моја од секоја неволја!

³⁰Како што ти се колнев во Господ, Бог Израелов, велејќи дека син ти Соломон ќе царува по мене и тој ќе седне на престолот мој место мене, — така и ќе го направам тоа денес.“

³¹Тогаш Витсавеја се наведна со лицето до земја, му се поклони на царот и рече: „Да живее мојот господар, царот Давид, засекогаш!“

³²И царот Давид рече: „Повикајте ми го свештеникот Садок, пророкот Натан и Јехојадаевиот син Ванеја.“ И тие влегоа кај царот.

³³Тогаш царот им рече: „Земете ги со себе слугите на вашиот господар, качете го Соломон, мојот син, на маската моја и одведете го во Гион.

³⁴И таму свештеникот Садок и пророкот Натан нека го помазат за цар над Израел, затрубете со труба и извикајте: ‚Да живее царот Соломон!‘

³⁵Потоа придружете го назад, и тој ќе дојде и ќе седне на мојот престол; тој ќе царува место мене; нему сум му ветил да биде водач на Израел и на Јуда.“

³⁶Ванеја, Јахојадаевиот син, му одговори на царот и рече: „Амин! — така нека каже Господ, Бог на мојот цар господар:

³⁷како што Господ беше со мојот цар господар, така да биде Тој и со Соломон и да го возвеличи престолот негов повеќе од престолот на мојот господар, царот Давид!“

³⁸Тогаш свештеникот Садок, пророкот Натан, Јахојадаевиот син Ванеја, Керетијците и Пелетијците отидоа и го качија Соломон на маската од цар Давид и го поведоа кон Гион.

³⁹И свештеникот Садок зеде рог со масло од скинијата и го помаза Соломон. И затрубија со труба, и сиот народ извика: „Да живее царот Соломон!“

⁴⁰И сиот народ го придружуваше Соломон и народот свиреше со свирки и многу се радуваше, така што земјата трепереше од викањето негово.

⁴¹Кога слушна Адонија и сите поканети од него, престанаа да јадат; а Јоав, откако слушна звук на труба, запраша: „Зошто одекнува градот со таков звук?“

⁴²Додека уште говореше, дојде Јонатан, синот на свештеникот Авијатар. И Адонија му рече: „Влези, ти си чесен човек и носиш добра вест.“

⁴³Јонатан одговори и му рече на Адонија: „Нашиот господар, царот Давид, го постави Соломон за цар;

⁴⁴и царот ги испрати со него свештеникот Садок, пророкот Натан, Јахојадаевиот син Ванеја, Керетијците и Пелетијците, и тие го качија на царската маска;

⁴⁵и свештеникот Садок и пророкот Натан го помазаа во Гион за цар, и тргнаа оттаму со радост, и градот се раздвижи. Ете од што е звукот што го слушате.“

⁴⁶И Соломон веќе седна на царскиот престол.

⁴⁷А царските службеници доаѓаа да го поздрават нашиот господар, царот Давид, велејќи: „Твојот Бог нека го прослави името на Соломон повеќе од твоето име и нека го возвеличи неговиот престол повеќе од твојот престол!“ И царот се поклони од леглото свое

⁴⁸и го рече ова: „Нека е благословен Господ, Бог Израелов, Кој денес даде наследник на мојот престол, и тоа го видоа моите очи!“

⁴⁹Тогаш сите поканети кај Адонија се уплашија, станаа и се разотидоа секој по патот свој.

⁵⁰Адонија, пак, поради страв од Соломон, стана и отиде да се фати за роговите на жртвеникот.

⁵¹И му соопштија на Соломон, велејќи: „Адонија се плаши од царот Соломон, и, ете, тој се држи за роговите на жртвеникот и вели: ‚Нека ми се заколне сега царот Соломон дека нема да го убие со меч својот слуга.‘“

⁵²И Соломон рече: „Ако тој биде чесен човек, ни едно влакно од него нема да падне на земјата; но, ако се најде во него лукавство, ќе умре.“

⁵³Тогаш Соломон испрати да го симнат од жртвеникот. Тој дојде и му се поклони на цар Соломон. А Соломон му рече: „Оди во домот свој!“