Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) 2 Царевите 18 Bible Online

2 Царевите 18 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

2 Царевите 18

¹Во третата година од владеењето на израелскиот цар Осија, синот на Ила, стана цар Езекија, син на јудејскиот цар Ахаз.

²Тој беше на дваесет и пет години, кога стана цар, и царуваше дваесет и девет години во Ерусалим; мајка му се викаше Ави, ќерка на Захарија.

³Тој го правеше она што беше правилно пред очите на Господ, онака како што правеше неговиот предок Давид.

⁴Тој ги урна идолските светилишта, ги исече столбовите Ашерини и ги скрши спомениците од камен и бронзената змија што Мојсеј ја беше направил; зашто дури до оние дни Израеловите синови ѝ кадеа и ја нарекуваа Нехуштан.

⁵Во Господ, Бог Израелов, тој се надеваше; и како него немаше меѓу сите јудејски цареви — и по него, и пред него.

⁶Тој се приврза кон Господ, не отстапувајќи од Него и ги пазеше заповедите Негови, кои Господ му ги беше дал на Мојсеј.

⁷И Господ беше со него: насекаде, каде и да одеше, тој постапуваше благоразумно. И востана тој против асирскиот цар и престана да му служи.

⁸Тој ги порази Филистејците до Газа и нејзината околина: од стражарската кула до утврдувањето на градот.

⁹Во четвртата година од владеењето на царот Езекија, односно во седмата година на Осија, синот на Ила, цар израелски, асирскиот цар Салманасар тргна против Самарија, ја опседна,

¹⁰и по три години ја презеде, — во шестата година на Езекија, односно во десеттата година од владеењето на израелскиот цар Осија, Самарија беше преземена.

¹¹И асирскиот цар ги пресели Израелците во Асирија, и ги насели во Халах и покрај реката Хавор во Гозан, и во градовите на Мидија,

¹²зашто тие не го послушаа гласот на Господ, својот Бог, и го прекршија заветот Негов: сѐ што беше заповедал Мојсеј, слугата Господов, тие ниту го слушаа, ниту го исполнуваа.

¹³Во четиринаесеттата година од владеењето на царот Езекија асирскиот цар Сенахирим тргна против сите утврдени градови во Јудеја и ги презеде.

¹⁴Тогаш јудејскиот цар Езекија испрати до асирскиот цар во Лакиш да кажат: „Погрешив; оди си од мене; сѐ што ќе ми наложиш, ќе поднесам.“ И асирскиот цар му наложи на јудејскиот цар Езекија да плаќа триста кикари сребро и триесет кикари злато.

¹⁵И Езекија го даде сето сребро што се најде во домот Господов и во ризницата на царскиот дом.

¹⁶Тогаш Езекија го симна златото од вратата на домот Господов и од столбовите до вратата, кои тој, јудејскиот цар Езекија, ги беше позлатил, и му ги даде на асирскиот цар.

¹⁷И асирскиот цар ги испрати главниот командант, шефот на штабот и царскиот аѓутант од Лакиш кај царот Езекија во Ерусалим со голема војска. И тие тргнаа и дојдоа до Ерусалим. А кога пристигнаа и запреа кај водоводот на горното езеро, кој се наоѓа на патот кон нивата на валавичарот,

¹⁸и кога го повикаа царот, пред нив излезе Хелкиевиот син Елијаким, управник на дворецот, и писарот Севна, и летописецот Јоах, Асафовиот син.

¹⁹И им рече аѓутантот на асирскиот цар: „Кажете му на Езекија: вака вели големиот цар, царот на Асирија: ‚Со каква верба вие се надевате?‘

²⁰Ти зборуваш: ‚Имам ум и сила за војување.‘ Но тоа се само празни зборови. Во чие име се крена против мене?

²¹Ете, ти мислиш да се потпреш на Египет, на таа скршена трска, на која, ако некој се потпре на неа, ќе му влезе во раката и ќе му ја продупчи. Таков е фараонот, египетскиот цар, за сите што имаат доверба во него.

²²Ако, пак, ми кажете: ‚на Господ, нашиот Бог, се надеваме,‘ не е ли тоа Оној, Чии светилишта и жртвеници Езекија ги урна, велејќи му на Јуда и на Ерусалим: само пред тој жртвеник поклонувајте се во Ерусалим?

²³И затоа, склучи сојуз со мојот господар, асирскиот цар; ќе ти дадам две илјади коњи; можеш ли да најдеш за нив коњаници?

²⁴Како ќе одбиеш ти еден водач од најмалите слуги на господарот мој? А се потпираш врз Египет заради коли и коњаници?

²⁵Притоа, зар јас без волјата Господова сум тргнал против ова место за да го сотрам? Господ ми рече: ‚оди против таа земја и сотри ја.‘“

²⁶Тогаш Хелкиевиот син Елијаким, и Севна, и Јоах му одговорија на царскиот аѓутант: „Зборувај им на слугите свои на арамејски, зашто разбираме, а немој да ни зборуваш на јудејски да слуша народот што е на ѕидот.“

²⁷А царскиот аѓутант им рече: „Зарем само до твојот господар и до тебе ме испрати господарот мој да ги кажам тие зборови? Не, а и на луѓето што седат на ѕидот за да го јадат изметот свој и да ја пијат мочта своја заедно со вас.“

²⁸И стана царскиот аѓутант, извика со силен глас на јудејски и зборуваше, велејќи: „Чујте ги зборовите на големиот цар, царот на Асирија!

²⁹Вака вели царот: Нека не ве мами Езекија, зашто тој не може да ве спаси од мојата рака;

³⁰и нека не ви дава лажни надежи Езекија со Господ, велејќи: ‚Господ ќе нѐ спаси, и нема да биде предаден овој град во раката на асирскиот цар!‘

³¹Не го слушајте Езекија, зашто вака вели асирскиот цар: Склучете мир со мене и дојдете кај мене, и секој нека ги јаде плодовите на лозјето свое и на смоквата своја, и секој нека пие вода од својот кладенец,

³²додека да дојдам и да ве одведам во исто таква земја, како вашата земја, во земја со леб и вино, во земја со плодови и лозја, во земја со маслинови дрвја и мед за да живеете, а не да умрете. Затоа не слушајте го Езекија, кој ве мами и вели: — ‚Господ ќе нѐ спаси.‘

³³Дали некој од боговите на народите ја спасил својата земја од раката на асирскиот цар?

³⁴Каде се боговите на Хамат и Арпад? Каде се боговите на Сефарваим, на Хена и на Ива? Ја спасија ли тие Самарија од раката моја?

³⁵Кој од сите богови на тие земји ја избави земјата своја од мојата рака? Та зарем Господ ќе го спаси Ерусалим од раката моја?“

³⁶Народот молчеше и не му одговараше ни збор, зашто царот беше заповедал: „Не му одговарајте!“

³⁷И дојде Хелкиевиот син Елијаким, управник на дворецот, и Севна, писарот, и Асафовиот син Јоах, летописецот, дојдоа кај Езекија со раскината облека и му ги пренесоа зборовите на аѓутантот на асирскиот цар.