Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Излез 32 Bible Online

Излез 32 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Излез 32

¹А народот, кога виде дека Мојсеј долго време не слегува од планината, се собра пред Арон, и му рече: „Стани и направи ни бог што ќе оди пред нас, зашто не знаеме што се случи со оној човек — со Мојсеј, кој нѐ изведе од земјата египетска.“

²Арон им рече: „Извадете ги златните обетки од ушите на вашите жени, синовите ваши и ќерките ваши, и донесете ми ги!“

³И сиот народ ги извади златните обетки, што им беа на ушите, и му ги донесоа на Арон.

⁴А тој, откако ги зеде од рацете нивни, ги растопи во калапи и од нив излеа теле. И рекоа: „Еве го, Израеле, твојот бог, кој те изведе од земјата египетска.“

⁵А кога го виде тоа Арон, направи жртвеник спроти него, и изјави и рече: „Утре е празник на Господ.“

⁶Утредента, станувајќи рано, принесоа жртви сепаленици и жртви за спасение; и испоседна народот, та јадеа и пиеја, и потоа станаа да играат.

⁷И му рече Господ на Мојсеј: „Оди поскоро и слези долу, зашто народот твој, кого го изведе од земјата египетска, појде по пат на беззаконие.

⁸Брзо се отклонија од патот, што им го определив; си направија теле, и му се поклонија, па му принесоа жртви, и рекоа: ‚Еве го, Израеле, твојот бог што те изведе од земјата египетска.‘“

⁹И му рече Господ на Мојсеј: „Гледам дека оној народ е тврдоглав,

¹⁰но сега остави да се разгори гневот Мој против нив и да ги истребам, а од тебе ќе направам голем народ.“

¹¹А Мојсеј, се помоли пред Господ Бог, и рече: „Зошто се разгорува, Господи, гневот Твој против народот Твој, кого го изведе од земјата египетска со сила голема и рака цврста?

¹²Зошто Египќаните да зборуваат и да речат: ‚За зло ги изведе, за да ги убие по планините и да ги истреби од земјата?‘ Нека се смири Твојот силен гнев и немој да го погубуваш народот Твој.

¹³Сети се на Авраам, Исак и Израел, слугите Твои, на кои им се колнеше, велејќи: ‚Ќе го умножам и преумножам потомството ваше како ѕвездите на небото, и сета оваа земја, за која ви зборував, ќе му ја дадам на потомството ваше; вечно ќе ја владеат.‘“

¹⁴И Господ се смилува и не му направи зло на народот Свој, како што беше рекол.

¹⁵Тогаш се врати Мојсеј, слегувајќи од планините; во рацете му беа двете плочи на заветот, испишани од двете страни: и на едната страна и на другата страна беше напишано.

¹⁶Плочите беа Божјо дело, и писмото — Божјо писмо, врежано на плочите.

¹⁷А Исус, кога го чу гласот на народот што викаше, му рече на Мојсеј: „Борбен повик е во логорот.“

¹⁸Но тој одговори: „Не е тоа вик на победници, ниту, пак, пискот на победени; туку слушам глас на луѓе кои пеат.“

¹⁹А кога се приближи до логорот и го виде телето и игрите, се разгневи Мојсеј: па ги фрли од рацете свои обете плочи, и ги скрши во подножјето на планината.

²⁰Потоа го зеде телето, што го беа направиле, и го изгори во оган и го претвори во прав, а правта ја истури во водата, и им даде од неа да пијат синовите на Израел.

²¹И му рече Мојсеј на Арон: „Што ти направи овој народ, та го наведе на толку голем грев?“

²²А Арон му рече: „Не гневи се, господаре мој; ти самиот знаеш дека овој народ му е наклонет на злото.

²³Тие ми рекоа: ‚Направи ни бог што ќе оди пред нас; бидејќи не знаеме што стана со Мојсеј, со човекот кој нѐ изведе од земјата египетска.‘

²⁴А јас им реков: ‚Кој има злато, нека го извади од себе.‘ И го извадија и го донесоа, а јас го фрлив во оган, и го излеав ова теле.“

²⁵Кога виде Мојсеј дека тој народ станал необуздан — бидејќи Арон беше допуштил да падне во необузданост, пред очите на нивните непријатели,

²⁶застана Мојсеј на вратата од логорот, и рече: „Кој е Господов, нека дојде кај мене!“ И се собраа кај него сите синови Левиеви.

²⁷И тој им рече: „Еве што вели Господ, Бог на Израел: опашете го секој својот меч на бедрото свое, и појдете по логорот, па тргнете од врата на врата и обратно, и секој нека го убие братот свој, ближниот свој и соседот свој.“

²⁸И постапија синовите Левиеви според заповедта Мојсеева: и во тој ден изгина народ до три илјади души.

²⁹И Мојсеј им рече: „Денес Му ги посветивте рацете свои на Господ за служба: кој на синот свој, кој на братот свој, за да ви даде денес благослов.“

³⁰А утредента Мојсеј му рече на народот: „Направивте голем грев; и сега ќе појдам горе кај Бога, за да молам да ви се прости вашиот грев.“

³¹И се врати Мојсеј кај Господ, и рече: „Овој народ направи голем грев, бидејќи си направи бог од злато.

³²И сега прости им го гревот нивни; ако ли, пак, не, тогаш избриши ме и мене од книгата Твоја, во која си ме запишал.“

³³А Господ му рече на Мојсеј: „Оној, што згрешил пред Мене, него ќе го избришам од книгата Моја.

³⁴Но сега оди, и поведи го тој народ во местото, каде што ти реков. Еве, Мојот ангел ќе оди пред тебе, а кога ќе ги посетам, на нив ќе го навртам гревот нивен.“

³⁵И го казни Господ народот, за направеното теле што го излеа Арон.