Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Јов 24 Bible Online

Јов 24 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Јов 24

¹„Зошто не се сокриени од Седржителот времињата? И оние, кои Го знаат, не ги гледаат дните Негови?

²Безбожниците поместуваат меѓи, ограбуваат стада и си ги пасат,

³од сираците одземаат магаре, од вдовица вол — за залог;

⁴сиромаси истуркуваат од патот, сите понизени се принудени да се кријат од нив.

⁵Ете, како диви магариња во пустина, излегуваат тие по работата своја, стануваат рано за грабеж; пустината им дава леб за нив и за децата нивни;

⁶жнеат по туѓи ниви, и од лозјето на безбожникот крадат;

⁷голи ноќеваат без покривка, немаат облека за да се спасат од студ;

⁸наводенети од горски дождови и, немајќи прибежиште, се притискаат до карпа;

⁹раздвојуваат сираче од градите на мајката и земаат залог од сиромав;

¹⁰ги тераат да одат голи, без облека, и на празен стомак снопови да носат;

¹¹маслиново масло на другите тие цедат, и во каци жедни грозје тие гмечат.

¹²Во градот луѓето офкаат и душата на убиените вика, а Бог тоа не го слуша.

¹³Тие ѝ се противат на светлината, не ги знаат патиштата нејзини и не одат по патеките нејзини.

¹⁴На разденување станува убиецот, убива сиромав и несреќен, а ноќе е крадец.

¹⁵И окото на прељубникот чека да се стемни, велејќи: ‚ничие око нема да види‘ и го покрива лицето свое.

¹⁶Во темнината се провираат под куќите, а дење се кријат затворени; не знаат тие за светлина.

¹⁷За нив најцрната ноќ е како јасно утро, толку се зближени тие со стравотиите на темнината.

¹⁸Лесен е таквиот на водната површина, проклет е делот негов на земјата, и не го гледа патот кон лозјата.

¹⁹Како што сушата и горештината ја голтаат снежната вода, така пеколот ги голта грешниците.

²⁰Нека го заборави утробата мајчина; нека биде храна за црвите; нека не остане помен за него; како дрво ќе се скрши беззаконикот;

²¹оној кој угнетува бездетна, и на вдовица не ѝ прави добро.

²²Но Бог сосила ги истерува насилниците; се појавува и тие немаат надеж за животот свој.

²³Бог им дава во што да се надеваат, но Неговите очи ги гледаат нивните патишта.

²⁴Се креваат високо, — и, ете, веќе ги нема; паѓаат и умираат, како и сите, и како врвовите на класовите се кршат.

²⁵Ако тоа не е така, — кој ќе ме изобличи за лагата и кој ќе ги претвори во ништо зборовите мои?“