Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Јов 31 Bible Online

Јов 31 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Јов 31

¹„Завет направив со очите свои за да не погледнам на девица.

²Но каков дел би имал од Бога одозгора? И какво наследство ми испратил Седржителот од небесата?

³Нели е за нечесниот погибелта? Нели е за злочинецот злото?

⁴Не ги виде ли Тој патиштата мои и не ги брои ли сите мои чекори?

⁵Ако одев во суета, и ако ногата моја брзаше кон лукавство;

⁶нека ме измерат со мерката на правдата, и Бог ќе ја дознае мојата непорочност.

⁷Ако стапките мои се отстранувале од патот, ако срцето мое ги следело очите мои, и ако нешто нечисто се залепило за рацете мои,

⁸јас нека сејам, а друг да јаде, и потомците мои искоренети да бидат.

⁹Ако срцето мое се занесувало од жена и ако сум демнел крај вратата на ближниот свој;

¹⁰жената моја нека му меле на друг, и со друг нека ја дели постелата своја,

¹¹зашто тоа е престап, тоа е беззаконие, кое подлежи на суд;

¹²тоа е оган што гори до истребување што би го уништил целиот мој имот.

¹³Ако не водев грижа за правата на слугата и на слугинката, кога имаа спор со мене,

¹⁴што ќе правев, ако се кренеше Бог? И ако ме испитуваше, што ќе можев да Му одговорам?

¹⁵Нели Тој, Кој ме создал мене во утробата, го создал и него и еднакво нѐ обликувал во утробата?

¹⁶Сум ја одбил ли молбата на оној што имал потреба, и сум ги просолзувал ли очите на вдовица?

¹⁷Сам ли го јадев залакот свој, и не јадеше ли и сиракот од него?

¹⁸Зашто од детството растел тој со мене како со татко, и секогаш сум му помагал на сиромашниот.

¹⁹Ако видев некој дека загинува без облека и сиромав без покрив, —

²⁰бедрата негови нели ме благословуваа и тој нели беше стоплен со волната од овците мои?

²¹Ако сум кренал рака врз сирак, кога ќе видев дека имам потпора пред портите,

²²рамото мое нека се оддели од грбот и раката моја нека се откине од лактот,

²³зашто казната од Бога е страшна за мене: пред Неговото величие јас не би можел да опстанам.

²⁴Сум го земал ли златото за моја потпора и сум велел ли на ризницата: ‚ти си моја надеж?‘

²⁵Сум се радувал ли дека богатството ми беше големо и дека раката моја спечалила многу?

²⁶Гледајќи го сонцето како свети и месечината како величествено оди,

²⁷се занесував ли во длабочините на срцето свое и ја бакнував ли со уста раката своја?

²⁸Тоа ќе беше исто така престап за суд, зашто тогаш би се откажал од Бога Севишниот.

²⁹Се радував ли за неволјата на непријателот мој и се веселев ли кога го снаоѓаше зло?

³⁰Не ѝ дозволував на устата моја да греши со проколнување на душата негова.

³¹Не велеа ли луѓето од мојот шатор: ‚О, кој не се наситувал од неговите месни гозби?‘

³²Туѓинец не ноќеваше на улица; вратата своја ја отворав на патникот.

³³Да ги криев грешките свои како многу луѓе и да ги таев во градите своите престапи,

³⁴ќе се плашев од големото мноштво, и од сонародниците свои ќе имав страв, па затоа ќе молчев и не ќе излегував надвор од вратата своја.

³⁵О, да имаше кој да ме ислуша! Еве ја мојата желба: Седржителот да ми одговори, а заштитникот мој да состави запис за тоа;

³⁶ќе го носев на рамениците мои и ќе се украсував со него како со венец;

³⁷ќе му го соопштев бројот на чекорите свои, ќе се приближев до него како кнез.

³⁸Ако нивите мои викаа против мене, ако браздите нивни се поплакуваа од мене,

³⁹ако сум им ги јадел плодовите нивни бесплатно и сум ја измачувал душата на земјоделците,

⁴⁰тогаш место жито нека расте трње и место јачмен — какол.“ Зборовите Јовови свршија.