Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Псалми 78 Bible Online

Псалми 78 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Псалми 78

¹Слушни ги народе мој поуките мои, нека чуе увото ваше што зборува устата моја.

²Ја отворам устата своја со парабола и ќе зборувам за непознатите работи од старо време,

³работи што ги чувме и дознавме и што ни раскажуваа татковците наши,

⁴нема да ги криеме од нивните деца, на идниот род ќе му раскажуваме за славата на Господ и силата Негова, и чудесата Негови што Тој ги изврши.

⁵Тој подигна сведоштво во Јаков и положи закон во Израел, и им заповеда на татковците наши сето тоа да им го објават на децата свои,

⁶за да знае идниот род, децата, што ќе се родат, та и тие во свое време да им раскажуваат на своите деца,

⁷да ги полагаат надежите свои во Бога, да не ги забораваат делата Божји, да ги чуваат Неговите заповеди

⁸и да не бидат како татковците нивни — род тврдоглав и бунтовен, непостојан по срце и не Му остана верен на Бога со духот свој.

⁹Синовите Ефремови, вооружени, стрелајќи со лакови, отстапија во денот на битката:

¹⁰тие не го запазија заветот на Бога и не сакаа да одат по Неговиот закон.

¹¹Ги заборавија Неговите добрини и чудеса, што им ги беше покажал,

¹²чудесата што пред очите на нивните татковци ги направи во египетската земја, во полињата на Цоан;

¹³го раздвои морето и ги преведе преку него, и ги постави водите како насип;

¹⁴дење ги водеше со облак, а по цела ноќ — со огнена светлина;

¹⁵разби карпа во пустината и ги напои како од голема бездна.

¹⁶Од карпата изведе вода, и води потекоа како реки.

¹⁷Но тие продолжуваа и понатаму да грешат пред Него и да Го огорчуваат Севишниот во пустината:

¹⁸Го искушуваа Бога со срцето свое, барајќи храна за своето лакомство,

¹⁹па Го нападнаа Бога, велејќи „Може ли Бог да приготви трпеза во пустина?“

²⁰Ете, Тој удри во карпа — и бликнаа води, потекоа потоци. Може ли Тој да му даде и леб, може ли да му приготви месо на Својот народ?

²¹Поради ова што го чу, Господ се разгневи и пламна во гнев, и оган се разгоре против Јаков и гнев се крена против Израел,

²²затоа што не поверуваа во Бога и не се надеваа на спасението во Него.

²³Тој им заповеда на облаците одозгора и се отворија вратите на небесата,

²⁴па им истури дожд од мана да јадат, и им даде леб небесен.

²⁵Леб ангелски јадеше човекот: Тој им испрати храна до наситување.

²⁶Го раздвижи од небото јужниот ветар и со силата Своја го дотера југозападниот ветар,

²⁷па ги обложи со месо како со прав и со птици пернати како со песок морски:

²⁸ги нафрла среде нивниот табор, околу нивните живеалишта,

²⁹и тие јадеа и се заситија: и тоа што го сакаа, им го даде.

³⁰Но уште не беше минала нивната желба, и храната уште им беше во устата нивна,

³¹а гневот Божји дојде врз нив, ги уби нивните најсилни и израелските момчиња ги погуби.

³²При сето тоа тие продолжуваа да грешат и не поверуваа во чудесата Негови.

³³И така им минеа дните нивни попусто и годините нивни во ужас.

³⁴Кога ги убиваше, тогаш Го бараа, се обраќаа и прибегнуваа кон Бога,

³⁵и се сеќаваа дека Бог е нивен помошник и дека Севишниот Бог е нивен избавител.

³⁶Но со устата своја Го мамеа, со јазикот свој лажеа пред Него;

³⁷срцето нивно не Му беше наполно верно, и тие не беа цврсти во заветот Негов.

³⁸Но Тој, Милостивиот, им го простуваше гревот и не ги истребуваше, многупати ја отстрануваше јароста Своја и не го разгоруваше сиот Свој гнев:

³⁹Тој ќе си спомнеше дека се тие тело и здив што оди и не се враќа.

⁴⁰Колкупати Го беа огорчувале во пустината и Го беа разгневувале во безводната земја!

⁴¹И отстапуваа и одново Го искушуваа Бога и Го раздразнуваа Светецот Израелов;

⁴²не се сеќаваа на Неговата рака, ни на денот кога Тој ги избави од непријателот;

⁴³кога ги покажа во Египет Своите знаци и во полињата на Цоан — Своите чудеса;

⁴⁴и ги претвори реките нивни и потоците нивни во крв, за да не можат да пијат;

⁴⁵испрати на нив бубачки да ги боцкаат и жаби да ги уништат;

⁴⁶житото нивно го предаде на гасеници и трудот нивен на скакулци;

⁴⁷лозјата им ги исчука со град и смоквите нивни — со слана.

⁴⁸И добитокот нивен го уништи со град, а имотот нивен — со оган;

⁴⁹го испрати врз нив гневот на јароста Своја, јарост, и гнев, и маки — одред зли ангели;

⁵⁰го отвори патот на Својот гнев, не ги поштеди од смрт ни душите нивни и добитокот нивен го предаде на помор;

⁵¹уништи сѐ што беше првородено во Египет, првините од нивниот труд во шаторите на Хам.

⁵²Тогаш го поведе Својот народ како овци, и ги водеше како стадо преку пустината:

⁵³ги водеше сигурно, и тие не се уплашија; непријателите нивни ги покри морето —

⁵⁴и Ги воведе во светата Своја гора, онаа, која десницата Негова ја беше придобила;

⁵⁵и ги изгони од пред лицето нивно народите, а земјата им ја раздели со ждрепка во нивно наследство, и ги насели израелските колена во полињата нивни.

⁵⁶Но тие Го искушуваа и Го огорчуваа Бога Севишниот и не ги пазеа наредбите Негови.

⁵⁷Отстапија и се оттргнаа како татковците нивни, се претворија во искривен лак.

⁵⁸Го разгневуваа на ридовите свои и со своите идоли Го раздразнуваа.

⁵⁹Бог го чу тоа, се разгневи многу, го отфрли Израел;

⁶⁰ја отфрли скинијата во Силом, во која се всели Тој меѓу луѓето;

⁶¹и ја предаде во ропство нивната крепост и убавината нивна во рацете на непријателот;

⁶²па го предаде Својот народ на меч и се разгневи на Своето наследство.

⁶³Момчињата нивни оган ги голташе, и за девојките нивни немаше свадбени песни;

⁶⁴свештениците нивни паѓаа од меч, и вдовиците нивни не беа оплакувани.

⁶⁵Тогаш се разбуди Господ како од сон, како јунак од вино совладан,

⁶⁶и ги порази непријателите Свои од зад грб и ги предаде на вечен срам.

⁶⁷И го отфрли Јосифовиот шатор и не го избра коленото Ефремово,

⁶⁸туку го избра коленото Јудино, гората Сион, која ја возљуби.

⁶⁹И изгради светилиште Свое како небото и како Земјата го утврди засекогаш,

⁷⁰и го избра Давид, својот слуга, го зеде од овчите стада,

⁷¹и од овците што се јагнат го доведе за да го пасе народот Негов, Јаков и Израел, наследството Негово.

⁷²И Тој ги пасеше со чисто срце и ги водеше со Својата мудра рака.