Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Проповедник 2 Bible Online

Проповедник 2 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Проповедник 2

¹Си реков во срцето свое: „Ајде ќе те испитам во веселба: уживај во наслади!“ Но ете, и тоа беше суета!

²За смеата реков — глупост е, а за веселбата: каква полза од неа?

³Си помислив во срцето свое да го насладам телото свое со вино и, додека срцето мое се води по мудроста, да се придржувам и за глупоста сѐ додека да видам, што е подобро за синовите човечки, што би требало да прават тие под небото во текот на малкуте денови од својот живот.

⁴Презедов големи работи: си изградив куќи, си насадив лозја,

⁵си уредив градини и овоштарници и посадив таму секакви овошни дрвја;

⁶си направив водостои за поливање на овошните дрвја;

⁷придобив слуги и слугинки, имав и слуги родени во домот мој; имав и крупен и ситен добиток, повеќе од сите, што беа пред мене во Ерусалим;

⁸насобрав сребро и злато и скапоцености од цареви и области; си доведов пејачи и пејачки и тоа, што ги насладува синовите човечки — многу жени.

⁹И така станав јас поголем и побогат од сите, што беа пред мене во Ерусалим; а и мудроста моја остана со мене.

¹⁰Што и да посакаа очите мои, не им откажував, не му забранував на срцето свое никаква веселба, бидејќи срцето мое се радуваше со сите мои трудови; и тоа ми беше награда за сите мои трудови.

¹¹И се обѕрнав, та погледнав на сите мои дела, што ги беа извршиле моите раце, и на трудот, со кој се бев трудел, извршувајќи ги: и ете — сѐ беше суета и мака за духот, и немаше од нив полза на земјата!

¹²Потоа се свртев да ги погледам мудроста, безумството и глупоста: што може да направи човекот што ќе ме наследи, посебно од она, што е веќе направено?

¹³И видов дека предимството на мудроста пред глупоста е токму такво, какво што е предимството на светлината пред темнината:

¹⁴на мудриот очите му се во главата негова, а глупавиот оди во темнина; но дознав дека крајот на сите им е еднаков.

¹⁵Тогаш си реков во срцето свое: „И мене ќе ме стигне истото, како и глупавиот; зошто толку многу сакав да станам мудар?“ Па си реков во срцето свое дека и тоа е суета.

¹⁶Зашто нема да го помнат мудриот вечно, како и глупавиот; по време сѐ ќе се заборави, и, мудриот умира, како и безумниот.

¹⁷Тогаш го намразив животот, бидејќи ми станаа одвратни работите, што се вршат под сонцето; зашто сѐ е суета и измачување на духот.

¹⁸И го намразив сето она, за кое се бев трудел под сонцето, затоа што треба да го оставам на човек, што ќе дојде по мене.

¹⁹И кој знае: мудар ли ќе биде тој или глупав? А тој ќе располага со сиот мој труд, со кој сум се трудел и со кој сум се покажал мудар на земјата. Но и тоа е суета!

²⁰Намислив да му внушам на срцето свое да се откаже од сиот труд, со кој се бев трудел на земјата,

²¹зашто еден човек се труди мудро, со знаење и со успех, и сето тоа треба да му го предаде на човек, што не се трудел за тоа, — како да е негов дел. Па и тоа е суета и зло големо!

²²Зашто, што му останува на човекот од сиот негов труд и од грижата на срцето негово, што се труди на земјата?

²³Бидејќи сите денови му се мачни, а трудовите негови — неспокојство; дури и ноќе срцето негово не знае за мир. Ете, и тоа е суета!

²⁴И не е ли добро за човекот да јаде, да пие и да ја насладува душата своја од својот труд. Но јас видов дека и тоа е од Божјата рака;

²⁵зашто, кој може да јаде, и кој може да се насладува без Бога?

²⁶Тој му дава мудрост, и разум и радост на човекот, кој е добар пред лицето Негово; а на грешникот му дава грижи, — да собира и трупа, за да го предаде потоа на оној, кој е добар пред лицето Божјо! Па, ете, и тоа е суета и мака за духот!