Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Броеви 14 Bible Online

Броеви 14 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Броеви 14

¹Тогаш целиот народ почна да вика и плачеше целата таа ноќ;

²и сите синови израелски негодуваа против Мојсеј и Арон, и целиот народ им велеше: „О, да бевме умреле во египетската земја, или да бевме изумреле во оваа пустина!

³И зошто Господ нѐ води во таа земја, за да паднеме во борба! Жените наши и децата наши ќе станат плен; не е ли подобро да се вратиме во Египет!“

⁴Па си велеа едни на други: „Да си избереме старешина, и да се вратиме во Египет.“

⁵Тогаш Мојсеј и Арон паднаа ничкум пред целото општество на синовите израелски.

⁶Тогаш Исус, синот Навинов, и Халев, Синот Јефунеов, кои беа од оние што ја беа разгледале земјата, ги раскинаа облеките свои

⁷и им рекоа на сите собрани синови израелски: „Земјата што ја изодивме, за да ја разгледаме, е многу, многу добра.

⁸Ако Господ нѐ сака, ќе нѐ воведе во неа и ќе ни ја даде — таа земја, каде што тече мед и млеко;

⁹само не бунтувајте се против Господ и не плашете се од народот на таа земја: тој е мал залак за нас; тие немаат заштита, а со нас е Господ; не плашете се од нив.“

¹⁰И сиот народ рече: „Да ги убиеме со камења!“ Но славата Господова се јави над скинијата на собранието пред сите синови израелски.

¹¹И му рече Господ на Мојсеј: „До кога ќе Ме огорчува овој народ, и до кога нема да Ми верува и покрај сите знаци што ги извршив Јас меѓу него?

¹²Ќе го казнам со смрт, ќе го уништам, и ќе создадам од тебе народ помногуброен и посилен од овој.“

¹³Но Мојсеј Му рече на Господ: „Ќе чујат Египќаните, од чија средина Ти со силата Своја го изведе овој народ,

¹⁴и ќе им кажат на жителите на таа земја, кои слушнале дека Ти, Господи, си меѓу овој народ, и дека Ти, Господи, им се јавуваш како лице во лице, и Твојот облак стои над нив, и Ти одиш пред нив дење во облаков столб, а ноќе во огнен столб;

¹⁵па, ако Ти го уништиш овој народ до последен човек, тогаш сите оние што слушнале за славата Твоја, ќе речат:

¹⁶‚Господ, не можејќи да го воведе овој народ во земјата што со клетва му ја вети, го погуби во пустината.‘

¹⁷И така, нека се возвеличи силата Твоја, Господи, како што рече, велејќи:

¹⁸‚Господ е долготрпелив и многумилостив, Кој ги простува беззаконијата и престапите, и не остава без казна, туку за беззаконијата на предците ги казнува потомците дури до третото и четвртото колено.‘

¹⁹Прости им го гревот на овие луѓе поради Твојата преголема милосрдност, како што си му простувал на овој народ од Египет до тука.“

²⁰И рече Господ: „Простувам според зборот твој;

²¹но жив сум Јас, и целата земја е полна со славата Господова:

²²затоа сите оние што ја видоа славата Моја и делата Мои што ги извршив во Египет и во пустината, и Ме искушуваа веќе десетпати, и не го послушаа гласот Мој,

²³нема да ја видат земјата што со клетва им ја ветив на предците нивни; сите оние што Ме огорчуваа, нема да ја видат;

²⁴но Мојот слуга Халев, поради тоа што во него имаше друг дух, и затоа што Ми беше наполно верен, него ќе го воведам во земјата, во која тој отиде, и неговото потомство ќе ја наследи.

²⁵Амаликијците и Хананците живеат во долината; затоа утре вратете се и одете во пустината кон Црвеното Море!“

²⁶И им рече Господ на Мојсеј и на Арон, велејќи:

²⁷„До кога овој лош народ ќе негодува против Мене? Јас го слушам негодувањето на синовите израелски што го упатуваат против Мене.

²⁸Кажи им: Жив сум Јас, вели Господ — како што вие Ми говоревте во ушите Мои, така ќе ви направам и Јас вам;

²⁹во оваа пустина ќе паднат телата ваши, и сите вие преброени, колку што сте на број, од дваесет години и нагоре што се буните против Мене,

³⁰нема да влезете во земјата, во која Јас со крената рака решив да ве населам, освен Халев, Јефунеовиот син, и Исус, Навиновиот син;

³¹децата ваши, за кои велевте дека ќе станат плен, ќе ги воведам таму, и тие ќе ја познаат земјата што вие ја презревте;

³²а вашите трупови ќе паднат во оваа пустина;

³³синовите ваши, пак, ќе скитаат по пустината четириесет години и ќе страдаат, носејќи го вашиот грев сѐ додека не загинат телата ваши во пустинава;

³⁴според бројот на четириесетте дена, во кои ја разгледувавте земјата, вие ќе страдате за гревовите ваши четириесет години, година за ден, па да разберете што значи да бидете напуштени од Мене.

³⁵Јас, Господ, ви велам дека така и ќе постапам со сиов овој народ, востанат против Мене: во оваа пустина сите ќе изгинат и ќе изумрат.“

³⁶И оние, кои Мојсеј ги испрати да ја разгледаат земјата и, кои по враќањето свое, се побунија пред сиов овој народ против него, ширејќи лоши гласови за земјата,

³⁷оние што ширеа лоши гласови за земјата, умреа, казнети пред Господ;

³⁸само Исус, синот Навинов, и Халев, синот Јефунеов, останаа живи од оние мажи, кои беа отишле да ја разгледаат земјата.

³⁹И ги кажа Мојсеј тие зборови пред сите синови израелски, а народот многу се разжалости.

⁴⁰И кога станаа рано утредента, се искачија на врвот од планината, велејќи: „Ете, ќе отидеме на она место, за кое Господ рече, бидејќи згрешивме.“

⁴¹Но Мојсеј рече: „Зошто ја пренебрегнувате заповедта Господова? Нема да успеете:

⁴²не одете горе, бидејќи Господ не е меѓу вас; и ќе паднете од непријателите ваши,

⁴³зашто таму пред нас се Амаликијците и Хананците, и ќе паднете од нож, зашто не Му се покоривте на Господ, и Господ нема да биде со вас.“

⁴⁴Но тие решија и се искачија на врвот од планината; а ковчегот на заветот Господов и Мојсеј не се одделија од логорот.

⁴⁵И слегоа Амаликијците и Хананците што живееја на онаа планина, ги разбија и ги гонеа дури до Хорма.