Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Матеј 22 Bible Online

Матеј 22 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Матеј 22

¹И одговарајќи, Исус пак им говореше во параболи и рече:

²„Царството небесно прилега на еден цар, кој направи свадба за својот син.

³И ги испрати своите слуги да ги повикаат поканетите на свадба; а тие не сакаа да дојдат.

⁴Потоа испрати други слуги и им рече: кажете им на поканетите: ‚Ете, приготвив јадење; јунците мои и сѐ што е угоено се заклани, и сѐ е готово; дојдете на свадбата!‘

⁵Но, тие не сакаа да знаат за тоа, туку си отидоа: кој на нива, кој по трговија;

⁶а некои, пак, ги фатија неговите слуги, ги исмејаа и ги убија.

⁷Штом чу за тоа царот, се налути, испрати своја војска и ги погуби убијците и им го изгоре нивниот град.

⁸Тогаш им рече на слугите свои: ‚Свадбата е готова, но поканетите не беа достојни.

⁹Затоа одете по крстопатите и колкумина ќе најдете, поканете ги на свадба!‘

¹⁰И излегоа слугите на крстопатите, ги собраа сите што ги најдоа — и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости.

¹¹Кога влезе царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбени алишта.

¹²Па му рече: ‚Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена руба?‘ А тој молчеше.

¹³Тогаш царот им рече на слугите: ‚Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби!‘

¹⁴зашто, мнозина се повикани, а малкумина избрани.“

¹⁵Тогаш фарисеите отидоа и се договорија како да Го фатат во некој збор.

¹⁶И ги испраќаа кај Него своите ученици, заедно со некои Иродовци, кои Му говореа: „Учителе, знаеме дека си правичен и навистина ги учиш луѓето на патот Божји, и не се плашиш од никого, зашто не гледаш кој е кој;

¹⁷затоа кажи ни; што мислиш: треба ли да се дава данок на царот или не?“

¹⁸Но Исус го проѕре лукавството нивно и рече: „Што Ме искушувате, лицемери?

¹⁹Покажете Ми една пара од данокот.“ Тие Му донесоа еден денариј.

²⁰И им рече: „Чиј е овој лик и потпис?“

²¹Тие одговорија: „На царот.“ Тогаш им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“

²²И штом го чуја тоа, тие занемеа и, оставајќи Го, си отидоа.

²³Во истиот ден пристапија кон Него и садукеите, кои велат дека нема воскресение, и Го прашаа, говорејќи:

²⁴„Учителе, Мојсеј рече: ‚Ако умре некој без деца, тогаш брат му нека ја земе жената негова и нека му подигне потомство на својот брат!‘

²⁵Кај нас имаше седуммина браќа; првиот се ожени и умре; па, бидејќи немаше пород, ја остави жената своја на брата си;

²⁶исто така направи и вториот, и третиот, дури и седмиот;

²⁷а по сите нив умре и жената.

²⁸При воскресението, на кого од седуммината ќе биде таа жена, бидејќи со сите живеела?“

²⁹Исус им одговори: „Се лажете, зашто не ги познавате Писмата, ниту силата Божја;

³⁰зашто при воскреснувањето луѓето ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат, туку ќе живеат како ангели Божји на небесата.

³¹А за воскреснувањето на мртвите, не сте ли читале што ви рекол Бог, Кој вели:

³²‚Јас сум Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.‘ Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.“

³³И народот, слушајќи го тоа, се восхитуваше на Неговата наука.

³⁴Кога фарисеите слушнаа дека ги посрами садукеите, се здружија со нив.

³⁵И еден од нив, познавач на Законот, искушувајќи Го, запраша и рече:

³⁶„Учителе, која заповед е најголема во Законот?“

³⁷А Исус му одговори: „‚Возљуби Го Господа, својот Бог, со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сиот свој разум;‘

³⁸тоа е прва и најголема заповед;

³⁹а втората е слична на неа: ‚возљуби го својот ближен како себеси!‘

⁴⁰На тие две заповеди се држат целиот Закон и Пророците.“

⁴¹И кога се собраа фарисеите, Исус ги праша

⁴²и рече: „Што мислите за Христос? Чиј син е Тој?“ Му одговорија: „Давидов.“

⁴³Им рече: „Како тогаш Давид, преку Духот Го нарече Господ, велејќи:

⁴⁴‚Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.‘

⁴⁵И така, ако Давид Го нарече Господ, како тогаш може Тој да Му е син?“

⁴⁶И никој не можеше да Му одговори ниту збор, и од тој ден никој веќе не се осмели да Го праша.