Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Матеј 26 Bible Online

Матеј 26 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Матеј 26

¹И кога ги заврши Исус овие зборови, им рече на учениците Свои:

²„Знаете дека по два дни ќе биде Пасха и Синот Човечки ќе биде предаден на распнување.“

³Тогаш првосвештениците, книжниците и старешините народни се собраа во дворот на првосвештеникот, по име Кајафа,

⁴и се советуваа како да Го фатат Исус со измама и да Го убијат;

⁵но рекоа: „Само не на празникот, за да не стане бунт меѓу народот.“

⁶А кога беше Исус во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот,

⁷се приближи до Него една жена, која носеше шише со скапоцен мирис и го изли врз главата Негова, кога Тој седеше на трпезата.

⁸И кога го видоа тоа учениците Негови, се расрдија и рекоа: „Какво е тоа растурање?

⁹Зашто тој мирис можеше да се продаде многу скапо и парите да се разделат на сиромаси.“

¹⁰Но Исус, разбирајќи го тоа, им рече: „Зошто ја буните жената? Таа направи добро дело за Мене!

¹¹Бидејќи сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш;

¹²таа, излевајќи го тој мирис врз телото Мое, Ме приготви за погреб.

¹³Вистина, ви велам: каде и да биде проповедано ова Евангелие, по цел свет ќе се прикажува тоа што го направи таа, за нејзин спомен.“

¹⁴Тогаш еден од дванаесетте, по има Јуда Искариот, отиде кај првосвештениците

¹⁵и рече: „Што ќе ми дадете, па да ви Го предадам?“ А тие му предложија триесет сребреници.

¹⁶И оттогаш тој бараше погодно време да Го предаде.

¹⁷А во првиот ден на празникот Бесквасници пристапија кон Исус учениците и Му рекоа: „Каде сакаш да ти приготвиме да јадеш Пасха?“

¹⁸Тој им рече: „Одете в град кај тој и тој човек и кажете му: ‚Учителот вели: времето Ми наближи, кај тебе ќе ја прославам Пасхата со учениците Свои.‘“

¹⁹Учениците постапија како што им заповеда Исус и ја приготвија Пасхата.

²⁰Кога се стемни, Тој седна на трпезата со дванаесетте.

²¹И кога јадеа, им рече: „Вистина ви велам: еден од вас ќе Ме предаде.“

²²Тие многу се нажалија и секој од нив почна да Го прашува: „Да не сум јас, Господи?“

²³А Тој им одговори и рече: „Оној што макна со Мене од чинијата, тој ќе Ме предаде.

²⁴Синот, пак, Човечки, вистина си оди, како што е напишано за Него; но тешко му на оној човек преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек да не се беше родил.“

²⁵А Јуда, што Го предаде, одговори и рече: „Да не сум јас, Рави?“ Му одговори: „Ти рече.“

²⁶И кога јадеа, Исус зеде леб, го благослови, го прекрши, и откако им го даде на учениците, рече: „Земете, јадете, ова е Моето тело.“

²⁷И кога ја зеде чашата, заблагодари, им даде и рече: „Пијте од неа сите;

²⁸зашто ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролева за мнозина, за простување на гревовите.

²⁹И вам ви велам, зашто отсега нема да пијам од овој лозов плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов со вас, во царството на Мојот Отец.“

³⁰И откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.

³¹Тогаш Исус им рече: „Сите вие ќе Ме оставите уште оваа ноќ; зашто е напишано: ‚Ќе удрам по пастирот и овците од стадото ќе се разбегаат.‘

³²А по воскресението Мое ќе отидам пред вас во Галилеја.“

³³Тогаш Петар Му одговори и рече: „Дури и сите да се соблазнат поради Тебе, јас никогаш нема да се соблазнам.“

³⁴Исус му рече: „Вистина, ти велам: оваа ноќ уште пред да пропее петел, трипати ќе се одречеш од Мене.“

³⁵Петар Му кажа: „Ако затреба дури и да умрам со Тебе, нема да се откажам од Тебе!“ Истото го говореа и сите ученици.

³⁶Потоа отиде Исус со нив на едно место, наречено Гетсиманија, и им рече на учениците: „Поседете тука, додека отидам онаму да се помолам.“

³⁷И кога ги поведе со себе Петар и двајцата Заведееви синови, се натажи и почна да тагува.

³⁸Тогаш Исус им рече: „Смртно е нажалена Мојата душа; останете тука и бидете будни со Мене!“

³⁹Оддалечувајќи се малку, падна ничкум; се молеше и говореше: „Оче Мој, ако е можно, нека Ме одмине оваа чаша; сепак, нека биде не како што сакам Јас, туку како што сакаш Ти.“

⁴⁰Па дојде кај учениците и ги затече како спијат, и му рече на Петар: „Толку ли не можевте еден час да останете со Мене будни!?

⁴¹Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“

⁴²Повторно отиде и се помоли, говорејќи: „Оче Мој, ако не може да ме одмине оваа чаша без да ја пијам, тогаш нека биде волјата Твоја!“

⁴³Кога дојде, пак ги најде како спијат, зашто очите им беа натежнале.

⁴⁴Тогаш ги остави, отиде и се помоли по третпат, изговарајќи ги истите зборови.

⁴⁵Потоа пак дојде кај учениците Свои и им рече: „Сѐ уште спиете и почивате! Ете, наближи часот и Синот Човечки се предава во рацете на грешниците.

⁴⁶Станете да одиме! Ете, се приближува оној што Ме предава.“

⁴⁷Додека Тој уште говореше, ете, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу луѓе со ножеви и колови, испратени од страна на првосвештениците и старешините народни.

⁴⁸А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Фатете Го Тој што ќе го бакнам!“

⁴⁹И веднаш се приближи до Исус и Му рече: „Те поздравувам, Рави!“ И Го бакна.

⁵⁰А Исус му рече: „Пријателе, зошто си дошол?“ Тогаш пристапија, положија раце на Исус и Го фатија.

⁵¹И ете, еден од оние што беа до Исус, протегна рака и извади нож, па го удри слугата на првосвештеникот, и му го отсече увото.

⁵²Тогаш Исус му рече: „Врати го ножот во ножницата. Зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат;

⁵³или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели?

⁵⁴Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?“

⁵⁵Потоа Исус му рече на народот: „Како на разбојник сте излегле со ножеви и колови за да Ме фатите. Секој ден седев со вас, поучувајќи во храмот, и не Ме фативте.

⁵⁶Но сето тоа стана за да се исполнат пророчките писма.“ Тогаш сите ученици Го оставија и се разбегаа.

⁵⁷[16] А оние што Го фатија Исус, Го одведоа кај првосвештеникот Кајафа, каде што беа собрани книжниците и старешините.

⁵⁸Петар, пак, одеше по Него оддалеку, до дворот на првосвештеникот; и влезе внатре, па седна со слугите за да го види крајот.

⁵⁹А првосвештениците и старешините, и целиот Синедрион бараа лажно сведоштво против Исус за да Го погубат

⁶⁰и не наоѓаа; и, макар што пристапија многу лажни сведоци, не најдоа. Но најпосле дојдоа двајца

⁶¹и рекоа: „Овој кажа: ‚Можам да го урнам Божјиот храм и за три дни да го соѕидам.‘“

⁶²Тогаш стана првосвештеникот и Му рече: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?“

⁶³Но Исус молчеше. А првосвештеникот Му рече: „Те заколнувам во живиот Бог да ни кажеш: Ти ли си Христос, Синот Божји?“

⁶⁴Исус му одговори: „Ти рече! Ви велам отсега ќе Го гледате Синот Човечки како седи оддесно на Силата и како доаѓа на небесните облаци.“

⁶⁵Тогаш првосвештеникот ја раскина облеката своја и рече: „Овој хули на Бога! Каква потреба имаме повеќе од сведоци? Ете, сега го чувте Неговото хулење!

⁶⁶Како ви се чини?“ А тие одговорија и рекоа: „Заслужува смрт!“

⁶⁷Тогаш Го плукаа в лице и Го удираа по образите, а други Го тепаа

⁶⁸и говореа: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?“

⁶⁹А Петар седеше надвор во дворот. И се приближи до него една слугинка и му рече: „И ти беше со Исус Галилеецот!“

⁷⁰Но тој се одрече пред сите, велејќи: „Не знам што зборуваш!“

⁷¹А кога одеше кон вратата, го виде друга и им рече на оние што беа таму: „И овој беше со Исус од Назарет!“

⁷²Но тој пак се одрече со заклетва: „Не Го познавам Човекот!“

⁷³Малку потоа се приближија оние што стоеја таму и му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив, зашто и говорот твој те издава!“

⁷⁴Тогаш тој почна да се колне, и се заколна: „Не Го познавам Човекот!“ И веднаш запеа петел.

⁷⁵И се сети Петар на Исусовите зборови што му ги рече: „Уште петел пред да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.“ Па излезе надвор и горко плачеше.