Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Марко 14 Bible Online

Марко 14 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Марко 14

¹По два дни беше Пасха и празникот Бесквасници. А првосвештениците и книжниците сакаа да Го фатат на измама и да Го убијат;

²но велеа: „На празникот не, за да не стане бунт меѓу луѓето.“

³А кога беше Тој во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот, и седеше на трпеза, дојде една жена со шишенце скапоцен и чист нардов мирис и, кога го искрши шишенцето, го изли мирисот врз главата Негова.

⁴А некои негодуваа во себе и говореа: „Зошто мирисот да се растура?

⁵Тоа можеше да се продаде за повеќе од триста денарии, и да им се раздадат на сиромасите.“ И негодуваа против неа.

⁶Но Исус рече: „Оставете ја неа; зошто ја буните? Таа направи добро дело за Мене!

⁷Сиромасите секогаш ги имате со вас и кога сакате, можете да им направите добро; но Мене Ме немате секогаш.

⁸Тоа што можеше, таа го направи: однапред го помаза телото Мое за погребение.

⁹Вистина ви велам: каде и да се проповеда ова Евангелие, по целиот свет ќе се прикажува за нејзин спомен и тоа, што го направи таа.“

¹⁰Тогаш Јуда Искариот, еден од дванаесетте, отиде кај првосвештениците за да им Го предаде.

¹¹А тие, штом чуја, се зарадуваа и ветија да му дадат пари. И бараше погодно време за да Го предаде.

¹²Во првиот ден на Бесквасници, кога го колеа Пасхалното јагне, учениците Негови Му рекоа: „Каде сакаш да отидеме и да приготвиме, за да ја јадеш Пасхата?“

¹³И прати двајца од учениците Свои, па им рече: „Отидете в град; и ќе ве сретне еден човек, што ќе носи вода во стомна; одете по него.

¹⁴И каде што ќе влезе тој, кажете му на домаќинот: ‚Учителот прашува: каде е собата, во која ќе ја јадам Пасхата со учениците Свои?‘

¹⁵И тој ќе ви покаже голема соба, послана, приготвена; таму згответе ни.“

¹⁶И излегоа учениците Негови и дојдоа во градот, и најдоа како што им беше рекол, па ја приготвија Пасхата.

¹⁷А кога се стемни, Тој дојде со дванаесетте.

¹⁸И кога седеа и јадеа, Исус им рече: „Вистина ви велам: еден од вас, што јаде со Мене, ќе Ме предаде.“

¹⁹Тие се разжалостија и почнаа еден по друг да прашуваат: „Да не сум јас?“

²⁰А Тој им одговори и рече: „Еден од дванаесетте е, што мака со Мене во чинијата.

²¹Но Синот Човечки заминува, како што е пишано за Него. Само тешко му на оној човек, преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек, да не се беше родил!“

²²И кога јадеа, зеде Исус леб, го благослови, го прекрши, па им даде и рече: „Земете, јадете; тоа е Моето тело.“

²³Потоа ја зеде чашата, заблагодари и им ја даде; и се напија од неа сите.

²⁴И им рече: „Тоа е Мојата крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина.

²⁵Вистина ви велам: Јас нема да пијам веќе од лозовиот плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов во царството Божјо.“

²⁶Па, откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.

²⁷И им рече Исус: „Сите ќе се соблазните заради Мене во оваа ноќ, зашто е напишано: ‚Ќе го удрам пастирот и ќе се разбегаат овците.‘

²⁸Но после, кога ќе воскреснам, ќе отидам во Галилеја пред вас.“

²⁹А Петар Му рече: „Дури и сите да се соблазнат, јас не!“

³⁰Му рече Исус: „Вистина, ти велам дека уште денес, во оваа ноќ, пред да запее петел двапати, ти трипати ќе се откажеш од Мене!“

³¹Но тој уште повеќе тврдеше: „Ако треба дури и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе.“ И сите така рекоа.

³²Пристигнаа во пределот, по име Гетсиманија; и им рече на учениците Свои: „Седете овде, додека отидам да се помолам!“

³³И ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован; се замисли и почна да тагува,

³⁴па им рече: „Душата Ми е до смрт нажалена; останете тука и бидете будни!“

³⁵И штом се оддалечи малку, се фрли на земја и се молеше, за да Го одмине овој час, ако е можно;

³⁶и велеше: „Ава, Оче! Сѐ е можно за Тебе; отклони ја од Мене оваа чаша; сепак не како Јас што сакам, туку како Ти!“

³⁷Па дојде и ги затече да спијат, и му рече на Петар: „Симоне, спиеш ли? Не можеше ли еден час да бидеш буден?

³⁸Бидете будни и молете се да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“

³⁹И пак отиде и се помоли, изговарајќи ги истите зборови.

⁴⁰А кога се врати, ги најде пак како спијат, зашто очите им беа натежнале; и не знаеја што да Му одговорат.

⁴¹И по третпат дојде и им рече: „Само спиете и почивате! Свршено е, дојде часот; еве, се предава Синот Човечки во рацете на грешници.

⁴²Станете да одиме! Еве, наближи оној што Ме предава.“

⁴³И веднаш, додека Тој сѐ уште говореше, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу народ со мечеви и со стапови, испратени од првосвештениците, книжниците и старешините.

⁴⁴А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Кого ќе Го целивам, Тој е: фатете Го и водете Го претпазливо!“

⁴⁵Па, кога дојде, веднаш се приближи до Него и рече: „Рави!“ И Го целива.

⁴⁶А тие ги кладоа рацете свои на Него и Го фатија.

⁴⁷Еден, пак, од оние, што стоеја таму, извади нож, го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече увото.

⁴⁸Исус им одговори и рече: „Зар како на разбојник сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?

⁴⁹Секој ден бев со вас во храмот и поучував, и не Ме фативте. Но, нека се исполнат Писмата.“

⁵⁰И откако Го оставија, сите се разбегаа.

⁵¹А по Него врвеше еден млад човек, наметнат со платниште на голо тело; и војниците го фатија.

⁵²Но тој, кога го остави платништето, побегна од нив необлечен.

⁵³И Го доведоа Исус кај првосвештеникот, и се собраа таму сите првосвештеници, старешини и книжници.

⁵⁴А Петар врвеше по Него оддалеку и влезе внатре, во дворот на првосвештеникот; па седна со слугите и се грееше на огнот.

⁵⁵Првосвештениците и целиот Синедрион бараа сведоштва против Исус, за да Го убијат, и не наоѓаа.

⁵⁶Зашто мнозина лажно сведочеа против Него, но тие сведоштва не се сложуваа.

⁵⁷И станаа некои, па сведочеа лажно против Него, велејќи:

⁵⁸„Чувме кога Тој говореше: ‚Ќе го урнам овој ракотворен храм и по три дни ќе соѕидам друг, неракотворен.‘“

⁵⁹Но ни тоа нивно сведочење не беше еднакво.

⁶⁰И првосвештеникот, откако застана на средина, Го праша Исуса говорејќи: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?“

⁶¹Но Тој молчеше и ништо не одговараше. Првосвештеникот пак Го праша и Му рече: „Ти ли си Христос, Синот на Благословениот?“

⁶²Исус рече: „Јас сум; и ќе Го видите Синот Човечки како седи од десната страна на Силата и како иде на облаците небески.“

⁶³А првосвештеникот, пак, ја раскина облеката своја, рече: „Зошто ни се повеќе сведоци?

⁶⁴Чувте како хули на Бога; што мислите?“ И сите тие се согласија дека заслужува смрт.

⁶⁵А некои почнаа да плукаат на Него, да Му го покриваат лицето, да Го удираат и да Му велат: „Проречи!“ И слугите Го удираа по образите.

⁶⁶Кога Петар беше долу во дворот, дојде една од слугинките на првосвештеникот,

⁶⁷па, штом го виде Петар како се грее, погледна во него и рече: „И ти беше со Исус од Назарет.“

⁶⁸Но тој одрече, велејќи: „Не знам, ниту разбирам што говориш.“ И излезе надвор пред дворот и запеа петел.

⁶⁹Слугинката, кога го виде повторно, почна да им зборува на оние што стоеја таму: „И овој е од нив!“

⁷⁰Тој пак одрече. Подоцна, оние, што стоеја таму, му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив; бидејќи си Галилеец, а и говорот ти е таков!“

⁷¹А тој почна да се колне и се заколна: „Не Го познавам Овој Човек, за Кого говорите!“

⁷²И по вторпат петел запеа. Петар се сети на зборовите, што му ги кажа Исус: „Уште пред двапати петел да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.“ И почна да плаче.