Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Марко 6 Bible Online

Марко 6 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Марко 6

¹Па излезе оттаму и дојде во Својот крај; а по Него одеа и учениците Негови.

²И кога дојде саботата, Тој почна да поучува во синагогата и мнозина, што слушаа, се чудеа и говореа: „Од каде во Него ова? И каква е оваа мудрост што Му е дадена, та такви чуда стануваат преку Неговите раце?

³Не е ли Тој дрводелецот, Синот на Марија, брат на Јаков, Јосија, Јуда и Симон? И не се ли овде меѓу нас сестрите Негови?“ И се соблазнија заради Него.

⁴А Исус им рече: „Пророкот никаде не е без почест, освен во својата земја, меѓу роднините и во својот дом.“

⁵И не можеше тука да изврши никакво чудо; освен што излекува малку болни, полагајќи ги рацете врз нив.

⁶И се чудеше на нивното неверие. Па одеше по околните села и поучуваше.

⁷И ги повика дванаесетте, и почна да ги праќа по двајца, и им даде власт над нечистите духови.

⁸Па им заповеда да не земаат ништо за по пат освен по еден стап; ни торба, ни леб, ни пари во појасот.

⁹Но да се обуени во сандали и да не облекуваат по две облеки.

¹⁰И им рече: „Ако влезете негде во куќа, останете во неа, сѐ додека не си отидете оттаму.

¹¹А ако негде не ве примат, ниту ве послушаат, штом излезете оттаму, истресете го правот од нозете свои, ним за сведоштво.“

¹²Тие појдоа и проповедаа покајание.

¹³Изгонуваа многу нечисти духови, и многумина болни помазуваа со масло и лекуваа.

¹⁴И цар Ирод разбра за Исус, зашто името Негово беше прочуено, па рече: „Јован Крстител воскреснал од мртвите и затоа стануваат чуда преку него.“

¹⁵Едни велеа: „Илија е!“, а други: „Пророк е, или како еден од пророците.“

¹⁶А Ирод, штом чу рече: „Тоа е Јован, на кого јас му ја отсеков главата; тој воскреснал од мртвите!“

¹⁷Бидејќи сам Ирод прати да го фатат Јован, го врза и го фрли во затвор, заради Иродијада, жената на брат му Филип, зашто се ожени со неа.

¹⁸Бидејќи Јован му велеше на Ирод: „Не ти е дозволено да ја имаш жената на твојот брат!“

¹⁹А Иродијада се озлоби против него и сакаше да го убие, но не можеше.

²⁰Зашто Ирод се плашеше од Јован, знаејќи дека е тој човек праведен и свет и го пазеше; многу беше збунет додека го слушаше, а со задоволство го слушаше.

²¹И настана погоден ден кога Ирод, по повод својот роденден, им приготви вечера на своите кнезови, војводи и старешини Галилејски;

²²и влезе ќерката на Иродијада, играше и им угоди на гостите и на Ирод. Тогаш царот ѝ рече на девојката: „Барај од мене што сакаш и ќе ти дадам!“

²³И ѝ се заколна: „Што и да побараш од мене, ќе ти дадам, дури и половината од моето царство.“

²⁴А таа излезе и ја праша мајка си: „Што да побарам?“ Таа ѝ одговори: „Главата на Јован Крстител!“

²⁵И таа веднаш влезе кај царот и побара, говорејќи: „Сакам уште сега да ми ја дадеш на чинија главата на Јован Крстител!“

²⁶Царот се загрижи, но заради ветувањето и гостите свои не сакаше да откаже.

²⁷И веднаш, откако испрати џелат, царот нареди да ја донесат главата негова.

²⁸А тој отиде, му ја отсече главата во затворот и ја донесе на чинија, па ѝ ја предаде на девојката, а девојката ја даде на мајка си.

²⁹Кога неговите ученици разбраа, дојдоа и го зедоа телото негово и го погребаа.

³⁰И се собраа апостолите кај Исус, па Го известија за сѐ што направиле и поучувале.

³¹А Тој им рече: „Дојдете и вие во осамено место и одморете се малку.“ Зашто мнозина доаѓаа и си одеа, така што немаа кога ни да јадат.

³²И отидоа со кораб сами во осамено место.

³³И ги виде народот кога си одеа; и Го познаа мнозина, па пеш од сите градови тргнаа таму; и ги испреварија (и се собраа околу Него).

³⁴А Исус, кога излезе, виде многу народ и се смилува над нив, зашто беа како овци без пастир; и почна да ги поучува многу.

³⁵И бидејќи веќе времето поизмина, учениците Негови пристапија кон Него и рекоа: „Овде е местово пусто, а и доцна е;

³⁶распушти ги за да отидат по околните села и колиби и да си купат леб, зашто нема што да јадат.“

³⁷Тој им одговори и рече: „Дајте им вие да јадат!“ А тие Му рекоа: „Да појдеме и да купиме за двесте денарии леб, па да им дадеме да јадат?“

³⁸Потоа Тој ги праша: „Колку лебови имате? Отидете и видете!“ И кога видоа рекоа: „Пет леба и две риби.“

³⁹Тогаш Исус им рече на сите да поседнат на купчиња по зелената трева.

⁴⁰И поседнаа во групи по сто и по педесет.

⁴¹Тој ги зеде петте леба и двете риби, па, погледна кон небото, ги благослови лебовите и ги прекрши, и им ги даде на учениците Свои, за да им ги стават пред нив; исто така им ги раздели и двете риби на сите.

⁴²И јадеа сите и се наситија.

⁴³И собраа парчиња, од лебот и од рибите, полни дванаесет кошеви.

⁴⁴А оние, што јадеа од лебовите, беа околу пет илјади мажи.

⁴⁵И веднаш ги натера учениците Свои да влезат во кораб и да отидат порано од Него на другата страна кон Витсаида, дури Тој не го распушти народот.

⁴⁶А Тој, одделувајќи се од нив, отиде во гората за да се помоли.

⁴⁷Приквечер коработ беше сред морето, а Тој сам на копното.

⁴⁸И ги виде како се мачат при пловењето, зашто ветрот им беше спротивен; а околу четвртата ноќна стража [3] се приближи до нив и, одејќи по морето, сакаше само да помине покрај нив.

⁴⁹А тие, кога го видоа како оди по морето, помислија дека е тоа привидение, и почнаа да викаат;

⁵⁰зашто сите Го видоа и се уплашија. Тој веднаш почна да говори со нив и им рече: „Не плашете се! Јас сум, не бојте се!“

⁵¹И влезе кај нив во коработ и ветрот стивна. А тие многу се уплашија и се чудеа во себе.

⁵²Зашто не се вразумија (од чудото) со лебовите, бидејќи срцето им беше скаменето.

⁵³И кога преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска и се задржаа таму.

⁵⁴А штом излегоа од коработ, веднаш Го познаа.

⁵⁵Брзо ја обиколија целата таа околија и почнаа на носилки да носат болни таму, каде што слушаа дека Тој се наоѓа.

⁵⁶И каде да влегуваше: во села, во градови или населби — на крстопатите полагаа болни и Го молеа да се допрат барем до полата од облеката Негова. И сите што се допираа до Него, оздравуваа.