Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Лука 18 Bible Online

Лука 18 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Лука 18

¹Им кажа и една парабола за тоа како е потребно секогаш да се молат и да не паѓаат со духот.

²И рече: „Во некој град си беше еден судија, кој од Бога не се плашеше, ниту од луѓето се срамуваше.

³Во истиот град живееше една вдовица и доаѓаше кај него, велејќи: ‚Заштити ме од мојот противник!‘

⁴Но тој за долго време не сакаше. Најпосле си рече во себе: ‚Иако од Бога не се плашам и од луѓето не се срамувам,

⁵но, бидејќи оваа вдовица не ми дава мир, ќе ја заштитам, за да не доаѓа повеќе и да не ми додева.‘“

⁶И рече Господ: „Чујте што зборува несправедливиот судија!

⁷Зарем Бог нема да ги одбрани Своите избраници, што викаат кон Него дење и ноќе; макар и да забави?

⁸Ви велам, ќе ги одбрани набргу. Но Синот Човечки, кога ќе дојде, ќе најде ли вера на земјата?“

⁹А на оние што беа уверени во себе дека се праведни и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола:

¹⁰„Два човека влегоа во храм да се помолат: едниот фарисеј, а другиот цариник.

¹¹Кога застанаа, фарисејот вака се молеше во себе: ‚Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе; разбојници, несправедливи, прељубници, или како овој цариник.

¹²Постам двапати во седмицата, давам десеток од сѐ што ќе стекнам.‘

¹³А цариникот стоеше оддалеку; не смееше дури и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: ‚Боже, биди милостив спрема мене грешниот!‘

¹⁴Ви велам: тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној, зашто секој што самиот себе се возвишува, ќе биде понизен, а кој се понизува себе самиот, ќе биде возвишен.“

¹⁵Кај Него донесуваа и мали деца за да ги допре; а учениците, штом ќе видеа, им забрануваа.

¹⁶Но тогаш Исус ги повика и им рече: „Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене, и не ги спречувајте, зашто на таквите им припаѓа царството Божјо!

¹⁷Вистина ви велам: кој нема да го прими царството Божјо како дете, тој нема да влезе во него.“

¹⁸И Го праша еден управник, велејќи: „Учителе добар, што да направам за да наследам живот вечен?“

¹⁹А Исус му рече: „Зошто Ме нарекуваш добар? Никој не е добар, освен Единиот Бог.

²⁰Ги знаеш заповедите: не прави прељуба, не убивај, не кради, не сведочи лажно, почитувај ги татко си и мајка си.“

²¹А тој рече: „Сето тоа сум го запазил уште од младоста своја.“

²²Штом го слушна тоа, Исус, му рече: „Уште едно само ти недостасува: продај сѐ што имаш и раздај го на сиромаси, и ќе имаш ризница на небото; потоа дојди и врви по Мене!“

²³А тој, кога го слушна тоа, многу се нажали, зашто беше многу богат.

²⁴Штом виде дека тој се растажи, Исус рече: „Колку е тешко во царството Божјо да влезат оние што имаат богатство!

²⁵Полесно ѝ е на камила да мине низ иглени уши, отколку богат да влезе во царството Божјо.“

²⁶Оние што го чуја тоа, рекоа: „Тогаш кој може да се спаси?“

²⁷А Тој одговори: „Неможното за луѓето е можно за Бога.“

²⁸Петар, пак, рече: „Ете, ние оставивме сѐ и тргнавме по Тебе.“

²⁹Тој им рече: „Вистина ви велам дека секој што оставил куќа или родители, или браќа, или сестри, или жена, или деца, заради царството Божјо,

³⁰добил многу повеќе од тоа уште сега, во ова време, а во идниот век — и живот вечен.“

³¹И кога ги зеде со Себе Дванаесетте, им рече: „Еве, одиме кон Ерусалим и сѐ ќе се исполни, што напишале пророците за Синот Човечки:

³²дека ќе го предадат на незнабошци и ќе се потсмеваат со Него, ќе Го измачуваат и ќе Го плукаат,

³³ќе Го камшикуваат и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.“

³⁴Но тие ништо од ова не разбраа; овие зборови за нив беа сокриени и тие не сфатија што им кажа.

³⁵А додека се приближуваше Тој до Ерихон, еден слеп човек седеше крај патот и питаше;

³⁶и штом чу дека покрај него минува народ, праша: „Што е тоа?“

³⁷Му кажаа дека минува Исус од Назарет.

³⁸Тогаш тој извика и рече: „Исусе, Сине Давидов, смилувај ми се!“

³⁹Оние што одеа напред, го опоменаа да молчи; но тој уште погласно викаше: „Сине Давидов, смилувај ми се!“

⁴⁰Исус застана и заповеда да Му го доведат. И кога оној се приближи до Него, го праша,

⁴¹велејќи: „Што сакаш да ти направам?“ Тој рече: „Господи, да прогледам!“

⁴²Тогаш Исус му рече: „Прогледај! Верата твоја те спаси.“

⁴³И одеднаш прогледа и тргна по Него, славејќи Го Бога. И сиот народ, кога го виде тоа, Му воздаде слава на Бога.