Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Лука 6 Bible Online

Лука 6 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Лука 6

¹Еднаш во сабота, додека минуваше низ посевите, учениците Негови кинеа класје и, триејќи ги со раце, јадеа.

²А некои од фарисеите им рекоа: „Зошто го правите тоа што не е допуштено да се прави во сабота?“

³Исус им одговори и рече: „Зар не сте читале што направи Давид кога огладне, тој и оние што беа со него?

⁴Како влезе во домот Божји, ги зеде лебовите од жртвеникот, што не требаше да ги јаде никој освен свештениците, па јадеше, и им даде на оние што беа со него!“

⁵И им рече: „Синот Човечки е господар и на саботата.“

⁶Подоцна, пак, и другата сабота влезе во синагогата и поучуваше; а таму имаше еден човек, кому десната рака му беше исушена.

⁷Книжниците и фарисеите внимаваа на Него, дали ќе го излекува во сабота, за да најдат причина да Го обвинат.

⁸Но Тој, знаејќи ги нивните помисли, му рече на човекот со исушената рака: „Дигни се и застани насреде!“ И тој се дигна и застана.

⁹Тогаш им рече Исус: „Ќе ве запрашам: што е дозволено да прави човек во сабота — добро или зло? Да спаси една душа или да ја погуби?“ А тие молчеа.

¹⁰Па, откако ги изгледа сите, му рече на човекот: „Протегни ја раката своја!“ Тој направи така; и раката му стана здрава како другата.

¹¹А тие се разгневија многу и се советуваа меѓу себе што да Му направат на Исус.

¹²Тие денови се искачи на една гора за да се помоли, и ја помина целата ноќ во молитва кон Бога.

¹³А кога настана ден, ги повика учениците Свои и од нив избра дванаесет, кои ги нарече апостоли:

¹⁴Симон, кому што му даде име Петар, и брат му Андреј, Јаков и Јован, Филип и Вартоломеј,

¹⁵Матеј и Тома, Јаков Алфеев и Симон, наречен Зилот [4].

¹⁶Јуда Јаковов и Јуда Искариот, кој Го предаде.

¹⁷Па откако слезе заедно со нив, Тој се задржа на едно рамно место; беа таму и мнозина Негови ученици и многу луѓе од цела Јудеја и Ерусалим и од приморјето Тирско и Сидонско.

¹⁸Тие беа дојдени да Го слушаат и да се исцелат од болестите свои, а и оние што страдаа од нечисти духови беа излечени.

¹⁹И сиот народ сакаше да се допре до Него, зашто од Него излегуваше сила и ги лекуваше сите.

²⁰А Тој, откако ги подигна очите кон учениците Свои, им говореше: „Блажени сте вие, сиромашните, зашто ваше е царството Божјо!

²¹Блажени сте вие, што сега гладувате, зашто ќе се наситите! Блажени сте вие, кои сега плачете, зашто ќе се смеете!

²²Блажени ќе бидете кога ќе ве намразат луѓето и ќе ве отфрлат и ќе ви нанесат срам, и ќе го разгласат името ваше како лошо, заради Синот Човечки!

²³Зарадувајте се во оној ден и заиграјте од радост, зашто голема е наградата ваша на небото. Зашто и нивните татковци така постапуваа со пророците!

²⁴Но тешко вам богати, зашто веќе сте ја примиле својата утеха!

²⁵Тешко вам презаситени сега, зашто ќе огладните! Тешко вам што се смеете сега, зашто ќе заридате и ќе заплачете!

²⁶Тешко вам кога ќе почнат сите луѓе да зборуваат добро за вас. Зашто и нивните татковци така им правеа на лажните пророци!

²⁷Но вам, што слушате, вам ви велам: љубете ги непријателите свои; правете им добро на оние што ве мразат;

²⁸благословувајте ги оние што ве колнат, молете се за оние што ве навредуваат!

²⁹На оној што ќе те удри по едниот образ, заврти му го и другиот; а на оној што сака да ти ја земе наметката, подај му ја и кошулата.

³⁰Секому, кој ти бара, подај; од оној што зема од тебе нешто, не сакај да ти врати!

³¹Па, како што сакате да постапуваат луѓето со вас, така постапувајте и вие со нив!

³²И ако ги сакате оние што вас ве љубат, каква ви е наградата? Зашто и грешниците ги милуваат оние што ги сакаат нив.

³³И ако им правите добро на оние што вам ви прават добро, каква ви е наградата? Зашто и грешниците го прават истото.

³⁴И ако им дадете заем на оние од кои се надевате дека ќе ви го вратат, каква ви е наградата? Зашто и грешниците им даваат заем на грешници за да им се врати истото.

³⁵Туку вие љубете ги непријателите ваши и чинете добро, и на заем давајте, не очекувајќи ништо. Така, ќе биде голема наградата ваша и ќе бидете синови на Севишниот; зашто Тој е добар кон неблагодарните и кон лошите.

³⁶И така, бидете милосрдни како што е милосрден вашиот Отец.“

³⁷„Не судете и нема да бидете судени, и не осудувајте, за да не бидете осудени; проштавајте и ќе ви биде простено;

³⁸давајте и ќе ви се даде: мерка добра, набиена, натресена и преполна ќе ви дадат в пазуви; зашто со каква мерка мерите, со таква и ќе ви се мери.“

³⁹И им кажа парабола: „Може ли слеп слеп да води? Зарем нема и обајцата да паднат во јама?

⁴⁰Нема ученик поголем од својот учител; но секој што ќе се усоврши, ќе биде како и учителот негов.

⁴¹И зошто ја гледаш раската во окото на својот брат, а гредата во своето око не ја забележуваш?

⁴²Или, како можеш да му кажеш на својот брат: дозволи, брате, да ти ја извадам раската од окото твое, кога сам не ја гледаш гредата во своето око? Лицемере, извади ја најнапред гредата од своето око, па тогаш ќе видиш како да ја извадиш раската од окото на својот брат.“

⁴³„Зашто, нема добро дрво што дава лош плод, ниту лошо дрво, што дава добар плод.

⁴⁴Секое, пак, дрво се познава според својот плод; бидејќи не се берат смокви од трње, ниту се бере грозје од капина.

⁴⁵Добриот човек од добрата ризница на своето срце изнесува добро, а лошиот човек од лошата лошо, зашто неговата уста го зборува она со што му е исполнето срцето.“

⁴⁶„И зошто Ме довикувате: ‚Господи, Господи!‘ а не го извршувате она што ви го кажувам?

⁴⁷Ќе ви кажам на кого прилега секој што доаѓа кај Мене, ги слуша зборовите Мои, и ги исполнува.

⁴⁸Тој прилега на човек кој градел куќа, па копал длабоко, и поставил темели на камен; а кога настана поплава, реката напна на таа куќа и не можеше да ја помести, зашто беше основана на камен.

⁴⁹А оној што слуша и не исполнува, прилега на човек што изградил куќа на земја, без темели; и кога напна реката, веднаш ја урна, и остана голема урнатина од таа куќа.“