Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Дела 4 Bible Online

Дела 4 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Дела 4

¹И уште додека тие му зборуваа на народот, пристапија кон нив свештениците, старешината на храмот и садукеите,

²огорчени што тие го поучуваат народот и навестуваат воскресение на мртвите во името на Исус Христос;

³и кренаа раце на нив и ги ставија под стража до утрината; зашто се беше веќе завечерило.

⁴А мнозина од оние што го слушаа словото, поверуваа; бројот на тие луѓе беше околу пет илјади.

⁵Утредента се собраа во Ерусалим нивните началници, старешините и книжниците,

⁶првосвештеникот Ана, Кајафа, Јован и Александар, и сите што му припаѓаа на родот првосвештенички.

⁷Откако ги поставија во средината, ги прашаа: „Со каква моќ и во чие име го направивте ова?“

⁸Тогаш Петар, исполнет со Дух Свети, им рече: „Началници народни и старешини израелски,

⁹ако денес нѐ испитувате за доброто дело, што му го направивме на болниот човек, за да кажеме како е тој излекуван,

¹⁰тогаш нека ви биде познато на сите вас и на сиот народ израелски, дека овој стои здрав пред вас во името на Исус Христос од Назарет, Кого вие Го распнавте, Кого Бог Го воскресна од мртвите.

¹¹Тој е оној камен што од вас ѕидарите беше отфрлен, Кој стана камен темелник;

¹²и во никој друг нема спасение: зашто под небото нема друго име дадено на луѓето, преку кое би можеле да се спасиме.“

¹³А кога ја видоа смелоста на Петар и Јован, и дознаа дека тоа се неуки и прости луѓе, тие само се восхитуваа. Сфатија дека и тие беа со Исус.

¹⁴Но, гледајќи го излечениот човек како стои со нив, тие немаа што да им возвратат.

¹⁵Затоа им заповедаа да излезат надвор од Синедрионот, па почнаа да се советуваат и да се прашуваат еден со друг,

¹⁶велејќи: „Што да правиме со овие луѓе? Зашто и големото чудо што се случи преку нив познато им е на сите што живеат во Ерусалим, и ние не можеме тоа да го одречеме.

¹⁷Но за да не се разгласува ова по народот уште повеќе, строго да ги заплашиме да не зборуваат повеќе никому во Негово име.“

¹⁸И кога ги повикаа, им заповедаа воопшто да не зборуваат, ниту пак да го учат народот во името на Исус.

¹⁹Но Петар и Јован им одговорија и рекоа: „Просудете дали е справедливо пред Бога вас да ве слушаме повеќе отколку Бог;

²⁰зашто ние не можеме да не зборуваме за она што сме го виделе и чуле.“

²¹А тие, бидејќи не најдоа ништо со што би можеле да ги казнат, ги заплашија и ги пуштија поради народот; зашто сите Го прославуваа Бога за она што се беше случило.

²²Човекот, пак, над кого се случи тоа чудесно исцеление, имаше повеќе од четириесет години.

²³И кога ги пуштија, тие отидоа кај своите и им јавија што им рекоа првосвештениците и старешините.

²⁴А овие, штом ги ислушаа, еднодушно го подигнаа гласот кон Бога и рекоа: „Господаре, Ти Кој си го создал небото и земјата, и морето и сѐ што се наоѓа во нив;

²⁵и Кој преку Светиот Дух со устата на нашиот татко Давид, Својот слуга, си рекол: ‚Зошто беснеат народите и луѓето намислуваат празни работи?

²⁶Се дигнаа царевите земни и кнезовите се собраа заедно против Господ и против Неговиот Помазаник [5]‘.

²⁷И навистина, се здружија во тој град Ирод и Понтиј Пилат заедно со незнабошците и со народот израелски против Твојот Свет Син Исус, Кого си Го помазал Ти,

²⁸за да го направат она што однапред го беше определила раката Твоја и волјата Твоја — да се збидне.

²⁹И сега, Господи, погледај на нивните заплашувања и дај им на слугите Свои наполно слободно да го проповедаат Твоето слово,

³⁰полагајќи ја раката Своја за исцеление, и да се случуваат чудесни знаци во името на Твојот Свет Син Исус.“

³¹И откако се помолија, се затресе местото каде што беа собрани, и сите се исполнија со Дух Свети и слободно го проповедаа словото Божјо.

³²А народот, што поверува, имаше едно срце и една душа: и никој ништо од својот имот не го нарекуваше свое, туку сѐ им беше заедничко.

³³Апостолите, пак, со голема сила сведочеа за воскресението на Господ Исус Христос; и имаше голема благодат над сите нив.

³⁴Не постоеше ниеден меѓу нив што имаше потреба за нешто, бидејќи оние што имаа ниви и куќи, ги продаваа и парите земени за нив ги донесуваа

³⁵и ги оставаа пред нозете на апостолите: и секому му се даваше според неговите потреби.

³⁶Така Јосиф, наречен од апостолите Варнава, што значи син на утехата, левит, родум од Кипар,

³⁷кој имаше нива, ја продаде, ги донесе парите и ги положи пред нозете на апостолите.