Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Дела 7 Bible Online

Дела 7 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Дела 7

¹Тогаш првосвештеникот рече: „Така ли е тоа?“

²А тој одговори: „Луѓе браќа и татковци, чујте! Бог на славата му се јави на нашиот татко Авраам, кога беше во Месопотамија, уште пред да се пресели во Харан,

³и му рече: ‚Излези од твојата земја, од твојот род и од домот на татко ти, па појди во земјата што ќе ти ја покажам.‘

⁴Тогаш тој излезе од земјата Халдејска и се насели во Харан, а оттаму, по смртта на неговиот татко, Бог го пресели во оваа земја, каде што живеете вие сега.

⁵И во неа не му даде наследство ниту една стапка земја, но вети дека ќе му ја даде на потомството негово и нему во посед, иако уште немаше челад.

⁶И му рече Бог вака: ‚Потомците твои ќе бидат населени во туѓа земја и ќе бидат поробени и мачени четиристотини години.

⁷Но јас ќе му судам на оној народ, под чие ропство ќе бидат; а потоа тие ќе излезат и ќе Ми служат на ова место‘.

⁸И му го даде заветот за обрезание. Потоа на Авраам му се роди Исак и тој го обреза на осмиот ден; а Исак го роди Јакова, Јаков, пак, дванаесетте патријарси.

⁹Патријарсите беа завидливи кон Јосиф и го продадоа во Египет; но Бог беше со него,

¹⁰и го избави од сите негови маки и го дарува со благодат и мудрост пред фараонот, египетскиот цар, кој го постави и за началник над Египет и над целиот свој дом.

¹¹Тогаш настана глад и голема мака по целата земја египетска и хананска, и нашите татковци не наоѓаа храна.

¹²А Јаков, кога чу дека во Египет има пченица, ги прати таму по прв пат татковците наши.

¹³И кога отидоа по вторпат, Јосиф им се откри на браќата и фараонот го запозна родот на Јосиф.

¹⁴Тогаш Јосиф прати гласници да го повикаат татко му Јаков и сиот свој род — седумдесет и пет души.

¹⁵И така Јаков слезе во Египет, и таму умре тој и татковците наши;

¹⁶и ги пренесоа во Сихем, и ги положија во гробот, што во Сихем го беше купил за сребро Авраам од синовите на Емор.

¹⁷Но како што наближуваше времето за исполнување на ветувањето, за кое Бог му се заколна на Авраам, во Египет се зголемуваше и се намножуваше бројот на луѓето,

¹⁸сѐ додека во Египет не дојде друг цар кој не го познаваше Јосиф.

¹⁹Тој лукаво постапи со нашиот народ, ги мачеше татковците наши, присилувајќи ги своите новороденчиња да ги оставаат за да не останат живи.

²⁰Во тоа време се роди и Мојсеј, кој Му беше на Бога мил. Три месеци беше хранет во куќата на својот татко.

²¹А кога беше оставен, него го прибра фараоновата ќерка и го одгледа како свој син.

²²И ја научи Мојсеј целата мудрост египетска и беше силен во зборови и во дела.

²³А кога навршуваше четириесет години, нему му дојде на ум да ги посети браќата свои, синовите Израелови.

²⁴И кога виде дека еден од нив го навредуваа, го заштити; одмаздувајќи се за измачуваниот, го уби Египќанецот.

²⁵Тој мислеше дека браќата негови ќе согледаат дека Бог преку неговата рака ќе им даде спасение, но тие не сфатија.

²⁶А на другиот ден, кога некои од нив се тепаа, тој дојде кај нив и ги советуваше да се смират, велејќи: ‚Луѓе, вие сте браќа; зошто се навредувате меѓу себе?‘

²⁷Но оној што го навредуваше својот ближен, го одби од себе и му рече: ‚Кој те поставил да бидеш началник и судија над нас?

²⁸Или, пак, и мене сакаш да ме убиеш, како што вчера го уби Египќанецот?‘

²⁹Од тие зборови Мојсеј побегна и се насели како туѓинец во земјата мидјанска, каде што му се родија два сина.

³⁰И кога поминаа четириесет години, му се јави ангел Господов во пустината на Синајската Гора, во огнен пламен во една капина.

³¹Мојсеј штом виде, се зачуди од тоа видение; и кога се приближи да погледа внимателно, пристигна до него гласот Господов:

³²‚Јас сум Бог на татковците твои, Бог Авраамов, Бог Исаков, Бог Јаковов.‘ Мојсеј се стресе и не смееше да погледа.

³³А Господ му рече: ‚Собуј си ги обувките од нозете, зашто местото на кое стоиш е света земја!

³⁴Јас ги видов добро маките на Мојот народ што е во Египет и го слушнав неговото воздивнување; па слегов да го избавам; а сега пријди да те пратам во Египет!‘

³⁵Тој, Мојсеј, кого го беа одбиле, велејќи: ‚Кој те поставил за началник и судија‘, него Бог преку ангелот, кој му се јави во капината, го прати за началник и избавител.

³⁶Тој ги изведе, правејќи чудеса и знаци во земјата египетска и во Црвеното Море и во пустината во тек на четириесет години.

³⁷Тоа е оној Мојсеј што беше им рекол на синовите Израелови: ‚Господ, Бог ваш, меѓу браќата ваши ќе ви издигне Пророк како мене [7]‘.

³⁸Тоа е оној што на собирот во пустината на Планината Синајска беше со ангелот кој му зборуваше, и со татковците наши; оној што прими животворни зборови нам да ни ги предаде,

³⁹и кому нашите татковци не сакаа да му се покорат, туку го отфрлија со срцата свои и се свртеа кон Египет,

⁴⁰велејќи му на Арон: ‚Направи ни богови што ќе одат пред нас; зашто не знаеме што му стана на оној Мојсеј кој нѐ изведе од египетската земја.‘

⁴¹И во оние дни направија лик на теле, и му принесоа жртви на идолот и се веселеа пред делото на своите раце.

⁴²А Бог се одврати од нив и ги остави да му служат на воинството небесно, како што е напишано во Книгата на пророците: ‚Доме Израелов, Ми принесовте ли вие заклани животни и жртви во текот на четириесетте години во пустината?

⁴³Вие го прифативте шаторот на Молох и ѕвездата на вашиот бог Ремфан, идоли што ги направивте вие за да им се поклонувате: и Јас ќе ве преселам потаму од Вавилон.‘

⁴⁴Нашите татковци имаа во пустината скинија на собранието, како што беше заповедал Оној Кој му зборуваше на Мојсеј да ја направи според образецот што го беше видел.

⁴⁵Неа татковците наши ја примија и со Исус Навин ја внесоа во земјата на незнабошците, што Бог ги отфрлаше од лицето на татковците наши; а тоа се случуваше сѐ до времето на Давид,

⁴⁶кој најде милост пред Бога, посака да Му најде живеалиште на Бог Јаковов.

⁴⁷А Соломон Му изгради дом,

⁴⁸но Севишниот не живее во ракотворени храмови, како што вели пророкот;

⁴⁹‚Небото е Мојот престол, а земјата подножје на нозете Мои. Каков дом ќе ми направите, вели Господ, или кое место е за Мојата почивка?

⁵⁰Не го направи ли сето ова Мојата рака?‘

⁵¹Тврдоглави и необрезани по срцето и ушите! Вие секогаш Му се противевте на Светиот Дух — како татковците ваши, така и вие.

⁵²Кого од пророците не го гонеа вашите татковци? Тие ги убија оние што го предвестија доаѓањето на Праведникот, чии предавници и убијци станавте сега и вие,

⁵³вие, што го примивте Законот преку ангелите, а не го одржавте.“

⁵⁴Кога го слушаа ова, срцата им се исполнија со гнев и со забите крцкаа против него.

⁵⁵А Стефан, исполнет со Дух Свети, кога погледна кон небото, ја виде славата Божја и Исус како стои од десната страна на Бога,

⁵⁶и рече: „Еве, ги гледам небесата отворени и Синот Човечки како стои од десната страна на Бога.“

⁵⁷Но тие извикаа со висок глас, ги затворија ушите свои и еднодушно се нафрлија на него.

⁵⁸И откако го изведоа надвор од градот, почнаа на него да фрлаат камења: а сведоците ги оставија алиштата свои пред нозете на едно момче, по име Савле.

⁵⁹И додека фрлаа камења врз Стефан, тој повикуваше и велеше: „Господи Исусе, прими го духот мој!“

⁶⁰Потоа падна на колена, и извика со висок глас: „Господи, не примај им го ова за грев!“ И штом го рече тоа, почина.