Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Судии 9 Bible Online

Судии 9 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Судии 9

¹Авимелех, Јеровааловиот син, отиде во Сихем кај вујковците свои, и им рече ним и на целото племе од мајчиниот род:

²„Кажете им на сите сихемски жители: што е подобро за вас, да владеат со вас сите седумдесет синови Јероваалови или да владее со вас еден? И спомнете си дека јас сум ваша коска и ваше тело.“

³Вујковците им ги кажаа на жителите сихемски сите тие зборови за него; и срцето на тие жители се наклони кон Авимелех, бидејќи си говореа: „Тој е наш брат.“

⁴И му дадоа седумдесет шекели сребро од светилиштето на Ваал-Берит, за кои Авимелех најде безделници и скитници, кои тргнаа по него.

⁵И дојде во домот на таткото свој во Офра и ги уби браќата свои, седумдесетте Јероваалови синови, врз еден камен. Остана само Јотам, најмалиот Јероваалов син, зашто се беше сокрил.

⁶Тогаш се собраа сите сихемски жители и сите жители на Бет-Мило, и отидоа, па го поставија Авимелех за цар кај дабот близу до Сихем.

⁷Откако му раскажаа за тоа на Јотам, тој отиде и застана на врвот од гората Гаризим и, откако го крена гласот свој, па викна и им рече: „Чујте ме, жители сихемски, и Бог ќе ве чуе!

⁸Едно време тргнале дрвјата да помазаат цар кој ќе владее со нив и ѝ рекле на маслинката: ‚Стани ни цар!‘

⁹Маслинката им рекла: ‚Зар да ја оставам маснотијата своја, со која се послужува Бог и луѓето, па да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹⁰Тогаш дрвјата ѝ рекле на смоквата: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹¹Смоквата им одговорила: ‚Зар да си ја оставам сладоста своја и убавиот плод и да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹²Ѝ кажале дрвјата на лозата: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹³Лозата им рекла: ‚Зар да го оставам сокот свој што ги весели Бога и луѓето, и да тргнам да скитам по дрвјата?‘

¹⁴Најпосле сите дрвја му рекле на трнот: ‚Дојди ти, да ни станеш цар!‘

¹⁵Трнот им рекол на дрвјата: ‚Ако, навистина, ме поставите за цар над себеси, тогаш дојдете да си починете под сенката моја; ако не, ќе излезе оган од трнот и ќе ги изгори кедрите леванонски.‘

¹⁶И, ете, гледате, по вистина и по правда ли постапиле кога го поставиле за цар Авимелех? И добро ли постапиле со Јероваал и домот негов, и според неговите добрини ли направиле така?

¹⁷За вас сите војуваше татко ми, не го жалеше ни животот свој и ве спаси од рацете на Мидјаните;

¹⁸а вие сега се кревате против домот на мојот татко и ги убивте седумдесетте синови на татко ми врз еден камен и го поставивте за цар над жителите сихемски Авимелех, синот на робинката негова, зашто е ваш брат.

¹⁹Ако денес сте постапиле според вистината и според правдата со Јероваал и со домот негов, тогаш одете и радувајте се на Авимелех, и тој да се радува на вас;

²⁰ако, пак, не — нека излезе оган од Авимелех и нека ги изгори жителите на Сихем и на Бет-Мило, и нека излезе оган од жителите на Сихем и на Бет-Мило и да го изгори Авимелех!“

²¹И избега Јотам, избега и отиде во Беер, и живееше таму скришно од братот свој Авимелех.

²²Авимелех, пак, царуваше над Израел три години.

²³И испрати Бог лош дух меѓу Авимелех и жителите на Сихем, и почнаа жителите сихемски да не му се покоруваат на Авимелех.

²⁴За да се одмазди за седумдесетте синови Јероваалови, и крвта нивна да се сврти против нивниот брат Авимелех, кој ги уби, и против жителите сихемски, кои ја поддржаа раката негова, за да го убие братот свој,

²⁵жителите сихемски поставија по горските врвови против него заседи, кои го ограбуваа секого што минуваше покрај нив по патот. За тоа му беше јавено на Авимелех.

²⁶Во Сихем пристигна и Гал, Еведовиот син, со браќата свои, и одеа во Сихем, и жителите сихемски се потпреа врз него.

²⁷И излегоа во полето, и го береа грозјето свое, го газеа и се веселеа, па отидоа во домот на својот бог, јадеа и пиеја, и го проколнуваа Авимелех.

²⁸А Гал, Еведовиот син, рече: „Кој е Авимелех и што е Сихем, та да му служиме? Не е ли тој Јероваалов син, и не е ли Зевул неговиот главен слуга? Подобро служете им на потомците од Емор, татко Сихемов, а нему зошто да му служиме?

²⁹Ако некој ми го дадеше тој народ во рацете мои, јас ќе го изгонев Авимелех.“ И му беше речено на Авимелех: „Зголеми ја војската своја и излегувај.“

³⁰Зевул, управителот на градот, ги слушна зборовите на Гал, Еведовиот син, и силно се разгневи.

³¹Тој испрати тајно пратеници кај Авимелех да му кажат: „Ете, Гал, Еведовиот син, и браќата негови дојдоа во Сихем, и го бунтуваат градот против тебе;

³²затоа стани ноќеска, ти и народот што се наоѓа со тебе, и постави заседа во полето;

³³а изутрина, по изгревање на сонцето, стани и пристапи кон градот; и кога тој и народот, кој е со него, ќе излезат против тебе, тогаш прави го со нив она што раката твоја може.“

³⁴Авимелех стана ноќта, и сиот народ што се наоѓаше со него, и поставија во заседа кај Сихем четири дружини.

³⁵Гал, Еведовиот син, излезе и застана кај градските порти; а излезе и Авимелех и народот што беше со него, од заседата.

³⁶Гал, откако го виде народот му рече на Зевул: „Еве, народот слегува од врвот на гората.“ Зевул му одговори: „Сенките од дрвјата ти се причинуваат луѓе.“

³⁷Гал пак проговори и рече: „Ене, народот се спушта од височините, и една дружина доаѓа откај патот на дубравата Меоним.“

³⁸И му рече Зевул: „Каде ти е устата, која велеше: ‚кој е Авимелех, та да му служиме?‘ Ова е народ што ти го презираше; излегувај сега и бори се со него.“

³⁹И тргна Гал пред жителите сихемски и се судри со Авимелех.

⁴⁰Но Авимелех се спушти по него, и тој избега од него; а паднаа многу убиени до самите градски порти.

⁴¹И Авимелех остана во Арума, а Зевул го избрка Гал и браќата негови, за да не живее во Сихем.

⁴²На другиот ден народот излезе во полето, и му јавија за тоа на Авимелех.

⁴³Тој го зеде народот свој и го раздели на три дружини и ги постави во заседа по полето. И, откако виде дека народот излезе од градот, се крена против нив и ги уби.

⁴⁴Додека Авимелех и дружините што беа со него, пристапија и застанаа кај градските порти, другите две дружини ги нападнаа сите што беа во полето, и ги испотепаа.

⁴⁵И Авимелех водеше борба со градот, целиот тој ден; го презеде градот, ги уби жителите што беа во него, го разруши градот и го посипа со сол.

⁴⁶Откако го слушнаа тоа сите жители на Мигдал-Сихем, влегоа во скривницата на храмот на Ваал-Берит.

⁴⁷Му јавија на Авимелех дека таму се собрале сите жители на Мигдал-Сихем.

⁴⁸Тогаш Авимелех отиде на гората Селмун, со сета војска, која беше со него, и зеде Авимелех секира со себеси, отсече гранка од дрвјата, ја стави на рамото свое и ѝ рече на војската што беше со него: „Вие видовте што направив; поскоро направете го и вие она што го направив јас.“

⁴⁹И секој од војската пресече гранка, па тргнаа по Авимелех, ги натрупаа гранките околу скривницата и запалија оган со нив, и изгинаа сите жители на Мигдал-Сихем, околу илјада души мажи и жени.

⁵⁰Потоа Авимелех отиде во Тевец, го опсади и го презеде.

⁵¹Среде градот имаше цврста кула; таму избегаа сите мажи и жени и сите градски жители, се затворија и се качија на покривот од кулата.

⁵²Авимелех дојде до кулата, удри на неа и се приближи до вратата од кулата за да ја изгори со оган.

⁵³Тогаш една жена фрли парче од воденичен камен врз главата на Авимелех и му го скрши черепот.

⁵⁴Авимелех веднаш го повика слугата, оруженосецот свој, и му рече: „Извади го мечот свој и убиј ме за да не се рече за мене: го уби жена.“ И слугата го прободе и тој умре.

⁵⁵Израелците, откако видоа дека Авимелех умре, се разотидоа секој во своето место.

⁵⁶Така му врати Бог на Авимелех за злочинот што го направи против својот татко, убивајќи ги седумдесетте свои браќа.

⁵⁷И сите злодела на сихемските жители Бог ги сврте против главите нивни; и ги стигна клетва од Јотам, синот на Јероваал.