Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Битие 19 Bible Online

Битие 19 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Битие 19

¹Оние два ангела стигнаа вечерта во Содом, кога Лот седеше кај портата содомска. А кога ги виде Лот, стана да ги пресретне, и се поклони доземи.

²И рече: „Господари мои, влезете во куќата на слугата Ваш, да преноќевате, и измијте си ги нозете Свои; па утре рано, кога ќе станете, одете си по Својот пат.“ А тие рекоа: „Не, тука ќе ноќеваме, на улица.“

³Но тој настојуваше, и Тие појдоа по него и влегоа во домот негов. И тој ги нагости, им испече погачи, и јадеа.

⁴И уште не беа легнале, а граѓаните содомски се насобраа околу куќата, стари и млади, целиот народ од сите краишта на градот.

⁵И го повикаа Лот и му рекоа: „Каде се луѓето, кои дојдоа да ноќеваат кај тебе? Изведи ги кај нас за да ги познаеме.“

⁶Лот излезе пред нив до влезот, и ја затвори вратата зад себе.

⁷И им рече: „Браќа мои, немојте да правите зло!

⁸Еве, имам две ќерки, кои уште не биле со маж; ќе ги изведам кај вас, па правете со нив што ви е угодно; само на овие луѓе не правете им ништо, бидејќи се дојдени под покривот на мојот дом.“

⁹А тие му рекоа: „Мавни се оттука! Си дошол ваму да живееш како придојден, па, и ќе ни судиш ли? Сега со тебе ќе постапиме уште полошо отколку со нив!“ Па навалија силно на човекот, на Лот, и се доближија за да ја скршат вратата.

¹⁰Тогаш оние мажи ги протегнаа рацете свои надвор и го вовлекоа Лот кај себе, во куќата, и ја затворија вратата.

¹¹А луѓето, кои беа пред куќната порта, ослепеа, од мал до голем, и не можеа да ја најдат вратата.

¹²Тогаш оние мажи му рекоа на Лот: „Ако имаш зетови, синови или ќерки, или кој и да било свој во овој град сите нив изведи ги од ова место!

¹³Зашто ние ќе го сотреме ова место, бидејќи викот против нив е голем пред Господ, па затоа нѐ испрати Господ да го уништиме.“

¹⁴И излезе Лот, и им кажа на зетовите свои, кои требаше да се оженат за ќерките негови, и им рече: „Станете, одете си од ова место, зашто Господ ќе го сотре овој град!“ Но на зетовите негови им се причини дека се шегува.

¹⁵А кога зората зазори, навалија ангелите на Лот да побрза и му рекоа: „Стани, земи ја жената своја, и двете ќерки твои, што ги имаш, за да не загинете поради беззаконието на овој град!“

¹⁶Но бидејќи тој се двоумеше, затоа ангелите, поради милоста Божја кон него, го фатија за рака него, жената негова, и двете ќерки негови, и ги изведоа, па ги оставија надвор од градот.

¹⁷А кога ги изведоа надвор, еден од нив рече: „Спасувај ја душата своја и не обѕрнувај се назад, не запирај никаде во оваа долина! Побарај спас во планината, за да не загинеш.“

¹⁸А Лот рече: „Немој, Господи!

¹⁹Еве, слугата Твој најде милост пред Тебе, и милоста Твоја е голема што ја направи кон мене, зашто ми го спаси животот; но јас не можам да бегам во планината, бидејќи ќе ме стигне злото и ќе загинам.

²⁰Ене, во оној град; доста е близу, да побегнам таму, а местото е мало; таму ќе побегнам и ќе останам жив, благодарејќи на Тебе.“

²¹А Тој му рече: „Еве, за твое добро ќе го сторам и тоа: нема да го уништам градот, за кој ми зборуваш.

²²Бегај побрзо таму, бидејќи не можам да направам ништо, додека не стигнеш онаму.“ Заради ова оној град се нарече Сигор.

²³И кога сонцето изгреа над земјата, Лот пристигна во Сигор.

²⁴Тогаш излеа Господ врз Содом и врз Гомора дожд од сулфур и оган од небото.

²⁵И ги сосипа оние градови и целата околина, и сите жители во тие градови, и сите растенија.

²⁶Но жената Лотова, одејќи по него, погледна назад и се претвори во солен столб.

²⁷А утредента рано, откако стана, Авраам отиде на местото, каде што беше стоел пред Господ;

²⁸и погледна кон Содом и Гомора и на целата долина и виде: и, ете, се креваше дим од земјата како чад од силен оган.

²⁹Но додека Бог ги уништуваше градовите во онаа област, се сети Бог на Авраам, па го изведе Лот од местото на погубувањето, кога ги сосипуваше Господ градовите, каде што живееше Лот.

³⁰А Лот излезе од Сигор, и се настани во планината со двете ќерки свои; зашто се плашеше да живее во Сигор. И живееше во пештера со двете ќерки свои.

³¹А постарата ѝ рече на помладата: „Нашиот татко е стар, а нема маж во земјава за нас, како што е обичај по целата земја.

³²Ајде да му дадеме на таткото наш вино, за да се опие; па да легнеме со него, за да го зачуваме потомството на нашиот татко!“

³³И му дадоа вино на татко си во онаа ноќ; и влезе постарата и легна со таткото свој; а тој не сети ни кога легнала таа, ни кога станала.

³⁴А утредента ѝ рече постарата на помладата: „Ете, ноќеска бев со својот татко. Да го опиеме со вино и вечерва: па влези и ти легни со него, и ќе сочуваме потомство од таткото наш!“

³⁵И таа ноќ му дадоа на татко си вино; и влезе помладата и спиеше со него; а тој не разбра ни кога таа легнала, ни кога станала.

³⁶И обете ќерки Лотови зачнаа од таткото нивни.

³⁷И постарата роди син, и го нарече Моав (велејќи: „Од татко ми е.“ Тој е прататко на Моавците до денес.

³⁸А и помладата исто роди син, и го нарече Бен-Ами (велејќи: „Тој е син од мојот род.“) Тој е прататко на Амонците до денес.