Read Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) Битие 45 Bible Online

Битие 45 - Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (со девтероканонски книги) bible

Битие 45

¹Тогаш Јосиф, не можејќи повеќе да се воздржи пред оние што стоеја околу него, извика: „Отстранете ги сите од мене.“ И така никој не остана при Јосиф кога им се откри на браќата свои.

²Па заплака силно, така што чуја Египќаните, а се чу и во домот на фараонот.

³И им рече Јосиф на браќата свои: „Јас сум Јосиф! Дали е уште жив татко ми?“ Но браќата не можеа да му одговорат, бидејќи се уплашија пред него.

⁴Но Јосиф им рече на браќата свои: „Дојдете поблизу до мене!“ И тие пристапија; а тој им рече: „Јас сум Јосиф, братот ваш, кого го продадовте во Египет.

⁵А сега, пак, не жалостете се, ниту да жалите што ме продадовте ваму, бидејќи Бог ме прати мене пред вас, за да го запази животот ваш.

⁶Зашто има веќе две години, откако настапи глад на земјата, а уште пет години остануваат, во кои ќе нема ни орање, ниту жетва.

⁷Затоа Бог ме прати пред вас, за да ве зачува на земјата, а и да ви го запази животот со големо избавување.

⁸И така, не ме пративте вие ваму, туку Бог, Кој ме постави како татко на фараонот и господар на целиот дом негов и кнез над целата египетска земја.

⁹Вратете се брзо кај таткото мој и кажете му: ‚Вака вели синот твој Јосиф — Бог ме постави за господар над целиот Египет; дојди кај мене, не одлагај.

¹⁰Ќе живееш во земјата Гошен, ќе бидеш близу до мене, ти и синовите твои, и внуците твои, и ситниот и крупниот твој добиток, и сѐ што е твое.

¹¹А јас ќе се грижам ваму за прехраната твоја, зашто глад ќе има уште пет години, та да не загинеш ти, и синовите твои, и сѐ, што е твое.‘

¹²И ете, гледате со очите ваши, и братот мој Венијамин со свои очи гледа дека мојата уста ова ви го зборува.

¹³Раскажете му на таткото мој за сета моја слава во Египет и за сѐ што видовте, па поскоро доведете го ваму таткото мој.“

¹⁴Потоа го прегрна братот свој Венијамин и плачеше во прегратката негова. А и Венијамин плачеше за братот свој.

¹⁵И ги бакнуваше сите браќа свои и, прегрнувајќи ги, плачеше. Потоа неговите браќа разговараа со него.

¹⁶Тогаш се слушна во домот на фараонот дека пристигнале браќата на Јосиф. И се зарадуваа фараонот и слугите негови.

¹⁷И му рече фараонот на Јосиф: „Кажи им на браќата твои — еве што ќе направите: ‚Натоварете го добитокот ваш, и вратете се во хананската земја.

¹⁸Па земете го таткото ваш и вашите семејства и дојдете кај мене, и ќе ви ја дадам најубавата земја што ја има во Египет, и така вие ќе живеете во изобилие во оваа земја.‘

¹⁹А тебе, пак, ти заповедам да им кажеш — Вака направете: ‚Земете со себе од египетската земја коли за децата ваши и за жените ваши, и поведете го таткото ваш, и дојдете ваму.

²⁰И немојте да жалите за покуќнината ваша, зашто сѐ што е најубаво во египетската земја, ќе биде ваше.‘“

²¹И синовите Израилеви така постапија. А Јосиф им даде коли, по наредба на фараонот; им даде и храна за по пат.

²²И на сите им даде облека за преоблекување, а на Венијамин му даде триста сребреници и пет нови облеки.

²³А и на татко си му испрати десет магариња, натоварени со најубави работи, што имаше во Египет, и десет магарици, натоварени со жито и храна на татко му за по пат.

²⁴Тогаш ги испрати браќата свои, и тие тргнаа; а им порача: „Немојте да се карате по патот!“

²⁵И така тие излегоа од Египет, и стигнаа во земјата хананска кај Јаков, нивниот татко.

²⁶И му раскажаа сѐ, велејќи: „Јосиф е жив, и тој е господар над целата египетска земја!“ А неговото срце се вознемири, зашто не им веруваше.

²⁷Но, кога му раскажаа за сѐ, што им беше рекол Јосиф, и кога ги виде колите, што му ги беше испратил Јосиф, за да го земат, тогаш живна духот на Јаков, нивниот татко.

²⁸И рече Израил: „Доволно е што уште е жив синот мој Јосиф; ќе појдам да го видам, пред да умрам.“